Jerzy Szygiel: „Allah akbar”. Strach w Paryżu

Co dzień jakaś nowość. W piątek 20-letni facet wszedł do komisariatu w Joué-lès-Tours (środkowa Francja), zakrzyknął „Allah akbar” i ciężko ranił nożem dwóch policjantów. Został zastrzelony. Pochodził z chrześcijańskiej rodziny z Burundi, na islam przeszedł 3 lata temu, siedmiokrotnie karany za drobne przestępstwa.

W sobotę  40-latek w dżelabie krzyczał „Allah akbar” siedząc w samochodzie, którym kosił ludzi na ulicach Dijon. 11 osób rannych, w tym 2 ciężko. Ale okazuje się, że to wielokrotny pacjent miejscowego szpitala psychiatrycznego, policja nie kwalifikuje tego jako atak terrorystyczny.

W niedzielę w Nantes gość lat 37, muzułmanin od niedawna, z „Allah akbar” na ustach taranował furgonetką ludzi na targu bożonarodzeniowym, w centrum miasta. 17 rannych, w tym 5 ciężko, jedna osoba nie żyje. Policja nie wie na razie, czy zakwalifikuje to jako atak terrorystyczny. Po wszystkim sprawca wielokrotnie wbijał sobie nóż w klatkę piersiową, ale został uratowany. Jego notes wskazuje na poważne problemy psychiczne.

Wojna za pasem?

Zanim do tego doszło, najgłośniejszym wydarzeniem we Francji było usunięcie programu, w którym występował Eric Zemmour, prawicowy historyk i publicysta, autor najgłośniejszej politycznej książki roku  Francuskie samobójstwo.

Należąca do Canal+ telewizja informacyjna I-tele pożegnała się z Zemmourem z powodu wywiadu, którego udzielił włoskiej Corriere della Sera. Zemmour zapytany, co zrobić z populacją muzułmańską we Francji, nie wykluczył masowej deportacji. „Historia potrafi zaskakiwać” – zauważył. Podał m.in. przykład Niemców wysiedlonych z zachodnich i północnych terenów dzisiejszej Polski. Potem wyjaśniał, że słowo „deportacja” dosłownie nie padło, i że obywatele francuscy nie mają czego się bać, bez względu na wyznanie. Poza tym Zemmour przewiduje wojnę domową między społecznością muzułmańską a resztą. Media go sobie wyrywają, więc nie zniknie.

Jego książka, bardzo krytyczna wobec rewolucji seksualnej 1968 r. i utraty suwerenności na rzecz Unii Europejskiej, jest pochwalnym hymnem  „dawnej Francji”, jej politycznej odrębności, jak w czasach generała de Gaulle’a. Bije wszystkie rekordy sprzedaży.

Napad wariatów

We wrześniu Państwo Islamskie wezwało francuskich muzułmanów do uderzeń „wszelkimi środkami”. Francja wspólnie z Amerykanami bombarduje w Syrii i Iraku, ale więcej Francuzów wojuje tam po stronie PI. W okresie przedświątecznym na ulicach jest wielu przechodniów, więc prasa straszy, że to nie koniec serii. To napięcie powoduje, że Francja na ogół nie widzi sensu w zimnej, czy innej wojnie z Rosją.

Zemmour jest odrzucany przez radykalną lewicę, która go uważa za skrajnie prawicowego konserwatystę, i przez rządzących socjalistów, mało popularnych. Znajduje za to poparcie Frontu Narodowego, dziś pierwszej partii Francji, na razie słabo reprezentowanej w parlamencie.

Tradycyjna prawica mu na ogół przytakuje, natomiast  prawica radykalna widzi w nim Żyda, który podszywając się pod patriotę, promuje islamofobię w interesie Izraela i wpływowej społeczności żydowskiej, najliczniejszej w Europie. Tymczasem zapowiadanie wewnętrznej wojny nie podoba się raczej nikomu. Francja przeżyła seryjny napad wariatów, czy zorganizowaną akcję? Nikt nic nie wie, Paryż się boi.

Jerzy Szygiel

Źródło