Marzena Dobner: Matka Boska Bosakowska

O grzechu zaniechania ws. obrony życia słów kilka

W dniu 25 czerwca 2024 roku lewackie rządowe i pozarządowe Julki szczególnie jazgotliwie ujadały – i kontynuują swoje ujadanie w mediach – nad rzekomą poprawą losu rzekomo uciśnionych polskich kobiet, obradując nad poprawkami do sejmowego druku nr 176. Mniejsza z tym, że jest ponoć tychże Julek od paru do kilku albo i mniej. Mniejsza z tym, że całe Podkarpacie wywiozłoby je na taczkach z gnojem. Anny Marie tudzież inne Doroty Łobody mają większościowy głos w komisji, więc mogą sobie bezkarnie łamać polskie prawo i polską konstytucję. Mogą siedzieć z nosami w telefonach i półgębkiem komentować próby zwrócenia uwagi na sedno – życie nienarodzonych dzieci – przez garstkę oponentów, działających w obronie życia poczętego. Mogą? Ano mogą, gdy się im na to pozwala. W szczególności pozwala im na to komisyjna wonna lelija, Matka Polka nad Polkami. Bo jak inaczej nazywać Karinę Bosak, tę wielką nieobecną komisji nadzwyczajnej ds. aborcji?

Posłanka Bosak tak bardzo jest przeciwko aborcji, że aż siedzi. Że aż w papiery spogląda. Że aż wychodzi, bo perfekcyjny makijaż trzeba w perfekcyjności zachować. Że aż zapewne w kuluarach gorliwie zaprasza posłów i posłanki na obrady, próbując zainteresować ich tematem posiedzeń komisji nadzwyczajnej. Że aż tym sposobem dublerów do tej komisyjnej roli sobie szuka, bo – jak się dziś przekonaliśmy – posłanka Karina Bosak mówić, iż aborcja jest złem, absolutnie nie zamierza.

Nie zamierza, bo to niedobra jest, bo judaszowe srebrniki za milczenie nie popłyną wartkim strumieniem. Innymi słowy, posłanka Bosak musi siedzieć cicho, bo w komisji jest przede wszystkim panią wicemarszałkową, ambasadorką politycznych interesów mężowskich i własnych. Posłanka Bosak niczym lwica broni – tyle że nie ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, ale układu sił, dzięki któremu oboje z małżonkiem na długie lata pozostaną w politycznej rozgrywce. Wszak co dwie sejmowe pensje, to nie jedna.

Do brzegu. Pani Karino, to nie grzech, że jest Pani świetną mamą, dobrą żoną i piękną Polką. To nie grzech, że ma Pani ambitne plany na życie i próbuje godzić karierę polityczną z pracą na rzecz rodziny. Ale w momencie, gdy zasiada Pani w komisji obradującej nad fundamentalnymi normami w zakresie penalizacji przerywania ciąży, w której ważą się losy prawnokarnych regulacji dotyczących karalności aborcji, Pani obowiązkiem jest głośno punktować wszystkie proceduralne oraz merytoryczne fakapy Pani liberalno-lewackich koleżanek i kolegów z komisji. Fakapy, począwszy od zignorowania wagi licznych głosów w obronie życia, płynących z mównicy podczas wysłuchania publicznego; poprzez radykalne uciszenie strony społecznej w dyskusji nad poprawkami, które zmieniają charakter całego projektu i nie zostały poddane wnikliwej dyskusji pod względem ich zgodności z Konstytucją RP; skończywszy na bezczelnej akceptacji faktu, że pani mecenas dr Sabrina Mana-Walasek jest stałą doradczynią komisji ds. aborcji, którą to doradczynią być absolutnie nie powinna z uwagi na konflikt interesów – reprezentuje bowiem przed sądem znane aborcjonistki, więc odniosłaby oczywistą bezpośrednią korzyść z faktu depenalizacji przerywania ciąży.

Pani Karino, wbrew pozorom nie ma Pani zakneblowanych ust. Otaczają Panią liczni sojusznicy, którymi podczas posiedzenia komisji byli przede wszystkim posłowie Maria Kurowska i Roman Fritz. Owi politycy niejako ponad politycznymi podziałami, w swoim stylu próbowali możliwie najdobitniej wyartykułować, że oto obraduje się nad zakresem ochrony istnienia przyszłych Polek i Polaków, czyli nad sprawą fundamentalną. Miała Pani, i jak mniemam, nadal ma Pani sojuszniczkę w osobie Kai Godek oraz w środowisku przedstawicieli strony społecznej, którzy pragnęli dziś przypomnieć, ile głosów w obronie życia padło podczas wysłuchania społecznego. Mogła Pani zaapelować do komisji o udzielenie im głosu. Tymczasem Pani nie zrobiła kompletnie nic – zapis z posiedzenia komisji nadzwyczajnej ds. aborcji z dnia 25 czerwca br. nie pozostawia ku temu żadnych wątpliwości.

Pani Karino, nikt, kto ogląda ów zapis, nie będzie miał złudzeń, że wybrała Pani postawę bierności, postawę zaniechania. Jako narodowi radykałowie, obrońcy życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, mamy święty obowiązek powiedzieć Pani wprost: Pani milczenie jest grzechem przeciwko zdrowiu i życiu nienarodzonych dzieci. Grzechem Pani jest milczenie w sprawie, o której powinno się głośno mówić w imieniu nas wszystkich. Grzechem Pani jest agitowanie w interesie nie dzieci, ale kobiet z mównicy sejmowej, licząc na społeczne poparcie z ich strony, i milczenie w sytuacji, gdy Pani koleżanki i koledzy z komisji debatowali choćby nad kuriozalną poprawką “z korzyścią dla sprawcy” przerywania ciąży, jaką byłoby wprowadzenie… grzywny i kary ograniczenia wolności w charakterze możliwych sankcji, grożących za zabójstwo nienarodzonego dziecka. Przypominamy, że w obecnym stanie prawnym za odebranie życia zwierzęciu grozi obecnie surowsza sankcja w postaci kary pozbawienia wolności do lat dwóch, a w typie kwalifikowanym nawet do trzech lat.

Pani Karino, tego grzechu zaniechania reakcji, gdy deptana jest przyrodzona godność nienarodzonych dzieci, nie ukryje Pani pod nieskazitelnym makijażem ani najelegantszą nawet stylizacją. Patrzymy Pani na ręce. Jeśli chciałaby Pani być jak ta Matka Boska Bosakowska, to proszę orędować za nami prolajferami w sejmie, kiedy się do Pani uciekamy. Inaczej zostanie Pani sama na pustyni swojego sumienia. Może czas się na nią udać, by odkupić swoje grzechy. Parę srebrników w kieszeni mniej, ale honor i własna dusza ocalona. Wybór należy do Pani.

dr Marzena Dobner

Autorka jest publicystką pisma „Szczerbiec” i członkiem władz Narodowego Odrodzenia Polski.