Guillaume Faye: Gospodarka organiczna

Gospodarka organiczna jest modelem „trzeciej drogi”, odrzucającym zarówno liberalny kapitalizm, jak i etatystyczny socjalizm.

Gospodarka organiczna opiera się na założeniu, że gospodarka winna funkcjonować na podobieństwo żywego organizmu, w sposób hierarchiczny i harmonijny, podporządkowany polityce, a nie zimnym, bezdusznym mechanizmom socjalistycznych dogmatów i  kapitalistycznej logiki krótkoterminowego zysku. Gospodarka organiczna umieszcza finanse w służbie produkcji, a produkcję w służbie ludu. W sposób organiczny łączy dynamizm przedsiębiorczości, sprawiedliwość społeczną oraz realizację wymogów etnicznych, kulturowych i ekologicznych, dążąc do pogodzenia najlepszych elementów gospodarki planowanej i wolnego rynku.

Głównymi cechami gospodarki organicznej są:

1. Odrzucenie globalistycznej ideologii wolnego handlu na rzecz autarkii wielkich przestrzeni, tj. organizacji życia gospodarczego w określonych regionach cywilizacyjnych, bez znoszenia handlu światowego i międzynarodowej wymiany finansowej, przy jednoczesnym zapewnieniu normalizacji handlu zagranicznego i poddaniu go ograniczeniom.

2. Odrzucenie etatystycznego socjalizmu, paraliżującego fiskalizmu, przerostu administracji i uprzywilejowania oraz stworzenie rynku opartego na wolnej konkurencji pozostającego wewnątrz chronionego i  regulowanego rynku wielkiej przestrzeni.

3. Regionalizacja produkcji i wymiany w Europie.

4. Przestrzeganie imperatywów ekologicznych, rozumianych jako ważniejsze od krótkoterminowych zysków.

5. Inwestowanie w  roboty publiczne na dużą skalę.

6. Skoordynowanie planowania i rynku.

7. Powstrzymanie się od innego niż polityczne interweniowania w gospodarce. Ustanowienie fundamentalnych norm gospodarczych w związku z ogólnymi potrzebami gospodarki, ale bez narzucania szczegółów organizacji na drodze administracyjnej.

8. Rezygnacja z podatków bezpośrednich i progresywnych na rzecz niskiego opodatkowania każdego źródła dochodu w celu zmniejszenia obciążenia społeczeństwa i poprawy jego produktywności.

9. Umożliwienie państwu, a nie siłom rynku, decydowania o polityce monetarnej, inaczej niż ma to miejsce w przypadku euro.

10. Zobowiązanie osób otrzymujących zasiłki dla bezrobotnych do pracy na rzecz wspólnoty lub przyjęcia jakiejkolwiek oferty zatrudnienia.

11. Ograniczenie zatrudniania obcokrajowców i odebranie im prawa do zasiłków.

12. Działanie na rzecz eliminacji ubóstwa bez stosowania scentralizowanych, socjalistycznych metod biurokratycznych, które wykazały swoją nieskuteczność. Przyjęcie polityki pomocy dla potrzebujących prowadzonej na poziomie lokalnym i regionalnym.

Gospodarka organiczna jest możliwa jedynie w ramach chronionego rynku europejskiego. Z tego powodu odrzuca ona zarówno globalizację, jak i etatystyczny socjalizm, akceptując rynek tam, gdzie jego standardy ustala suwerenna władza. Podporządkowuje ona finanse produkcji, produkcję polityce, w odróżnieniu od dzisiejszej sytuacji. Podobnie podporządkowuje politykę monetarną wymogom politycznym, a nie spekulacjom rynkowym.

Gospodarka organiczna to doktryna umiarkowania. Ekonomię traktuje jako „trzecią funkcję”, podporządkowując ją polityce i uwalniając nas zarówno od anarchii rynku, jak i etatyzmu. Gospodarka organiczna łączy dynamizm z synergią wszystkich funkcji społecznych, tak aby jedna nie działała na szkodę drugiej.

Paradoksalnie, Stany Zjednoczone, w których państwo posiada silną wolę polityczną do kierowania dynamiczną, wolną i opartą na prywatnej inicjatywie gospodarką, są bliższe założeniom gospodarki organicznej, niż Europa.

Guillaume Faye

Fragment książki „Dlaczego walczymy? Manifest europejskiego ruchu oporu”.

Źródło: Xportal.press