Pierluigi Concutelli – nieprzejednany bojownik NR z „lat ołowiu”

W jego języku nie było pojęcia „kompromis”. Pierluigi Concutelli urodził się 3 czerwca 1944 roku w Rzymie. Po przeprowadzce rodziny do Palermo nawiązał kontakty z działaczami Fronte Nazionale (Front Narodowy) kierowanego przez Junio Valerio Borghese, dowódcę słynnej Decima MAS z okresu Włoskiej Republiki Socjalnej. W październiku 1969 roku został po raz pierwszy skazany za działalność na 14 miesięcy więzienia, jednak został zwolniony przed czasem latem 1970 roku. Po krótkiej przerwie rozpoczął na nowo walkę przeciwko Systemowi w szeregach legendarnej organizacji Movimento Politico Ordine Nuovo (Ruch Polityczny Nowy Porządek/Nowy Ład). Jednocześnie wstąpił do Fronte Universitario d’Azione Nazionale (Uniwersytecki Front Akcji Narodowej, FUAN) studenckiej organizacji Włoskiego Ruchu Społecznego (MSI). Po delegalizacji Ordine Nuovo przez władze w 1973 roku działacze zeszli do podziemia. Należy pamiętać, że w „latach ołowiu” (anni di plombo) oznaczało to z reguły aktywizm z bronią w ręku. Pierluigi staje się celem śledczych po podejrzeniu, że brał udział w porwaniu w 1975 roku bankiera Luigiego Mariano – okup sfinansował bieżące potrzeby organizacji i więzionych towarzyszy. Narodowy rewolucjonista stał się uciekinierem. Chroni się w Rzymie i okolicach oraz zostaje z czasem dowódcą (ps. Comandante) militarnego skrzydła nielegalnego Ordine Nuovo. Bierze udział w spotkaniu na którym miała zapaść decyzja o połączeniu sił z inną znaną organizacją NR, czyli Avanguardia Nazionale  (Awangarda Narodowa) kierowaną przez Stefano Delle Chiaie. Gdy upadły zarzuty udziału w uprowadzeniu Pierluigi wystartował w wyborach samorządowych w Palermo z listy MSI i zdobył blisko 1000 głosów. Jesienią 1975 roku Concutelli wyjechał do Hiszpanii, gdzie brał udział w akcjach grup nacjonalistów przeciwko baskijskiej ETA. Wiosną wrócił z bronią do Włoch i przystąpił do odbudowy organizacji zdziesiątkowanej aresztowaniami, w których dużą rolę odgrywa prokurator Vittorio Occorsio. Zostaje on zlikwidowany 10 lipca 1976 roku, a wykonawcami wyroku byli Gianfranco Ferro i Pierluigi Concutelli, który przygotował operację i całą winę wziął na siebie. Jak przyznał po latach, jako dowódca nie mógł postąpić inaczej i narażać swoich pozostałych podwładnych na więzienie. Kilka dni później Concutelli zorganizował jeszcze napad na bank celem zdobycia pieniędzy dla organizacji i represjonowanych kolegów, a następnie uciekł do Francji. Po kilku miesiącach wrócił jednak do Rzymu i ukrywał się w centrum Wiecznego Miasta. Policja namierzyła jednak kryjówkę i po obławie został on aresztowany 13 lutego 1977 roku. Został skazany na karę dożywotniego więzienia. Za kratami zabił dwóch „nacjonalistów”, którzy współpracowali z organami ścigania i obciążali zeznaniami innych bojowników. To kosztowało go 2 kolejne wyroki dożywocia.

Ze względu na stan zdrowia w 2009 roku więzienie zamieniono mu na areszt domowy. Zmarł 15 marca 2023 roku. Przez cały czas mógł liczyć na wsparcie i pomoc weteranów i młodzieży ruchu NR. Nigdy nie wyprał się swoich poglądów, nigdy nie przeprosił za swoją działalność. W jego pogrzebie wzięli udział przedstawiciele wszystkich dawnych i obecnych organizacji narodowo-rewolucyjnych, a wśród nich Roberto Fiore, Luigi Aronica, Gianluca Iannone czy Maurizio Boccacci.

W 155. numerze „Szczerbca” polecamy tekst, którego jednym z bohaterów jest Pierluigi Concutelli.

Na podstawie: nacjonalista.pl/”Szczerbiec”

Bogdan Kozieł: Realizm i Romantyzm. Radykalna prawica we Włoszech 1946-1993

Hymn Ordine Nuovo

„Pogrzebiemy waszą demokrację!”
(Pierluigi Concutelli)