Ronald Lasecki: Tożsamościowcy wobec wyborów i Marine Le Pen

Marine Le Pen to nie jest żadna opcja tożsamościowa. To co najwyżej francuski odpowiednik Krzysztofa Bosaka, czyli osoba która z powodów oportunistycznych wyrzekła się większości idei swojego środowiska, wycięła z niego tych którzy się temu opierali a resztę przerobiła na demoliberalne robactwo. Tak naprawdę, Front Narodowy skończył się w momencie zamordowania Francoisa Duprata, o czym jeszcze niżej.

Tym niemniej, w odróżnieniu od Krzysztofa Bosaka, pani Le Pen miała dwie zalety, uzasadniające jej popieranie:

1) była prorosyjska;

2) była spoza kartelu monopolizującego władzę we Francji od 1944 r.

Z tych powodów jej zwycięstwo zaszkodziłoby Systemowi i byłoby czymś dobrym. Tym niemniej, pani Le Pen nie wygrała. Jakie powinniśmy stąd wyciągnąć wnioski? Ano takie, że z Systemem nie wygramy walcząc wedle jego reguł, bo te są przecież zaprojektowane tak, by podtrzymywać System, a nie otwierać jego przeciwnikom drogę do jego obalenia.

Z Systemem nie wygramy przy urnach. W Wenezueli system został pokonany w wyniku nieudanego zamachu stanu w 2002 r. Na Węgrzech System zachwiał się w wyniku ulicznej rewolucji w 2006 r. W Turcji System został zepchnięty do defensywy w wyniku stłumienia zamachu stanu projankeskiej armii w 2016 r. W Boliwii załamał się w wyniku zneutralizowania jankesko-katolickiego zamachu stanu w 2019 r. Zawsze decydowała więc siła. Francja potrzebuje zatem rewolucji. Może złożyć się na nią również komponent wyborczy, nie obędzie się jednak bez siłowej, fizycznej rozprawy z Systemem. Może będzie to rewolucja na ulicy, może fizyczne rozbicie jakichś komponentów systemu władzy.

Przez ostatnie siedemdziesiąt lat prawica francuska traciła energię i czas na kolejne bezskuteczne gry wyborcze, co było wentylem bezpieczeństwa Systemu. Zamiast tego powinna zaprawiać się w walce, gromadzić broń i przygotowywać do zneutralizowania aparatu władzy. Chciałbym być tu dobrze zrozumiany – nie chodzi mi o jakieś „demonstracje” ani „manifestacje” uliczne. Chodzi mi o zajmowanie siedzib władzy, neutralizację aparatu władzy, innymi słowy – o zamach stanu. Ostatnim który był tego świadom, był wspomniany Duprat – dlatego zginął w zamachu bombowym z rąk żydowskich zamachowców; System eliminuje autentyczne zagrożenia, podczas gdy toleruje niegroźne wentyle jak rodzina Le Penów, czy jakieś inne prawicowe atrapy.

Ktoś może powiedzieć, że dla rewolucji nie ma dziś klimatu społecznego i politycznego. Otóż, w czasie Zimnej Wojny, gdy ZSRR był mocarstwem, w wielu krajach doszło do proradzieckich rewolucji komunistycznych i narodowych. Obecnie gdzieniegdzie również dochodzi do rewolucji antysystemowych – najbardziej znane przypadki to Wenezuela, Jemen i Strefa Gazy, choć klimat dziś antysystemowym rewolucjom raczej nie sprzyja. Zwyciężały do niedawna jedynie prosystemowe rewolucje liberalne i prozachodnie – jak te na Ukrainie w 2004 r. i 2014 r. Ostatnio jednak zwyciężać przestały (Wenezuela, Syria, Białoruś, Kazachstan itd.), co miarkuje zmianę tendencji w świecie.

Jeśli więc w warunkach Nowej Zimnej Wojny urosną w siłę Chiny, Rosja, Iran, Turcja w różnych krajach mogą zacząć zwyciężać orientujące się na nie rewolucje antysystemowe: antyliberalne, antyzachodnie i tożsamościowe. Takie rewolucje mogą pojawić się na przykład na Bałkanach. Ale też w Paryżu, w Berlinie, w Sztokholmie. Może zrobią je muzułmanie. Może tożsamościowo nastawione elementy rdzennych populacji. Grunt by ich ostrze skierowane było przeciw liberalizmowi i jego globalizacji. W imię Tradycji. W imię autorytetu. W imię wspólnoty. W imię paternalizmu i solidarności społecznej. W imię etnosu. W imię odzyskania korzeni i ojczyzny.

Zamiast zabiegać o głosy, lepiej więc budować szeroko pojętą siłę, bo ona zawsze rozstrzyga. Zamiast dopraszać się o uznanie Systemu, środowiska tożsamościowe powinny być ładunkiem dynamitu podłożonym pod gmach dzisiejszego Zachodu – indywidualizmu, parlamentaryzmu, „praw człowieka”, konsumpcjonizmu. Francja zaś potrzebuje kolejnej rewolucji – tożsamościowej, ludowej, tradycjonalistycznej, kontynentalnej. I tego Francji i całej naszej ojczyźnie – Europie życzmy: obalenia Systemu i zastąpienia go ładem organicznym i autorytarnym.

Ronald Lasecki

Źródło: facebook.com