Ezra Pound: Syjon przeciwko Europie

Kiedy przyjdzie komuś nadmienić tylko o Protokołach, spisanych ponoć przez Mędrców Syjonu, zaraz słyszy się opinię: E, tam, przecież to fałszerstwo. Oczywiste jest, że Protokoły to fałszerstwo, co dostarcza nam tylko jeszcze jednego dowodu na ich autentyczność. Żydzi parali się fałszowaniem dokumentów przez ostatnie 2400 lat, to jest od chwili, kiedy weszli w posiadanie jakichkolwiek dokumentów. Nie zda egzaminu z historii ostatniego półwiecza ten, kto nie zapoznał się z Protokołami. Podobno – jeśli chcecie, wierzcie – przetłumaczono je z rosyjskiego rękopisu, który znajduje się w British Museum – o ile oczywiście dokument taki faktycznie istnieje.

Wiemy jednak z całą pewnością, że wydano Protokoły dwadzieścia lat temu, i że Lord Sydenham opatrzył je przedmową. Wiemy, że źródeł ich treści należy szukać w innym szkicu, spisanym w latach czterdziestych XIX wieku. Ważność Protokołów nie polega na tym, czy spisało je, czy też NIE spisało zgromadzenie rabinów, wybrane drogą demokratyczną albo może obrane w sekrecie przez tajny Zakon Siedmioramiennego Świecznika czy Klub Kręglowy z Milwaukee. W Protokołach ma znaczenie jedynie nastawienie myślowe ich autora. Na tym więc polegała ważność Protokołów dla psychologów tuż po ukazaniu się dokumentu, a dwadzieścia lat później dla historyka, który może się dzisiaj sam przekonać, jak straszliwy skutek przyniosło wprowadzenie w życie (w życie albo i w śmierć) programu zawartego w Protokołach.

Dla historyka najciekawsze będzie zapisane tam pragnienie, by stoczyć batalię z samą historią, pragnienie, by wymazać klasykę, wymazać kroniki ludzkości i oszołomić ludzi bajeczkami o jutrze. Jeszcze jedna przynęta dla naiwnych. Jeśli chodzi o rzeczywisty stan rzeczy, o moje czy też wasze zdanie, nie ma najmniejszego znaczenia czy dobrobyt znajdziemy w Niebie, czy też w roku 2300, albo i tuż za rogiem – bo i tak nigdy nie ujrzymy go za życia.

Osobie wierzącej wolno spodziewać się odpłaty w niebiosach, ale nawet wierzący powinni zdać sobie sprawę, że nie ma sensu liczenie na ziemską nagrodę za sto lat. Odpłata w niebiesiech jest w gruncie rzeczy rozsądniejszą propozycją, to znaczy skuteczniej służy jako opium niż „pojutrze” obiecywane nam przez pana Keynesa.

Nie jest tu moim celem obwinianie kogokolwiek o zaprzeszłe grzeszki. Moim celem jest sąd nad teraźniejszością i nad owymi protocolaires, którzy wystąpili przeciwko prawdziwemu słowu. Keynes, nie potrafiący odróżnić, co piękne, a co plugawe, jest kwintesencją pewnego zjawiska i sam stanowi doskonały okaz protocolaire. Przypominam sobie, jak podczas jednej z mych rzadkich okazji do osobistego z nim spotkania, Keynes w ciągu krótkiej chwili wypowiedział dwa kłamstwa. Ba, nie potrafił otworzyć ust, żeby nie skłamać. Oświadczył więc po pierwsze, że trzyma się sztywno zdrowych zasad ekonomii, a po drugie, stwierdził, że wysokie koszty utrzymania wynikają z braku siły roboczej, choć za oknami paradowały wówczas miliony bezrobotnych.

Nie można wyobrazić sobie dwóch lepszych zdań przy demaskowaniu fałszerstwa. Oto drugi akapit z Protokołu Mędrców Syjonu nr 8:

Omotamy nasze rządy falangą ekonomistów. W tym celu należy dbać o rozwój nauk ekonomicznych, etc. Wokół nas z kolei także skupi się konstelacja bankierów, przemysłowców, kapitalistów, a przede wszystkim milionerów, ponieważ z gruntu o wszystkim decydować będzie rachunek.

Czy można było wyrazić rzecz precyzyjniej? Nie da się wprawdzie skłonić więcej niż pół tuzina ludzi, by wniknęli w świat gazetowych krzyżówek i innych szarad w poszukiwaniu słów, które znaczą NIE TO, co znaczą. Ale na przykład Kabała czyni wszystko, aby wydusić ze słów znaczenia, których te NIE posiadają. Każdy sposób jest dobry, by nie dopuścić słuchacza do prawdziwego znaczenia wyrazu czy zdania. Mówi się więc o komunizmie, który NIE JEST komunizmem. O komunizmie typu episkopalnego, jakiego chcą w Anglii, jednym słowem o bolszewizmie, który pozostawi arcybiskupów i proboszczów na tronach, każdemu pozostawiając środki utrzymania. Mówi się więc o apokalipsie, wymierzonej w kapitał, rzekomo wymierzonej w kapitał – o apokalipsie, która spadnie wprawdzie na prywatną własność, ale po to tylko, by pozostawić kapitał na dawnym miejscu.

Lenin wyłaził ze skóry, by upaństwowić bankowość. Potem jednak nadeszło dwadzieścia lat, podczas których sprawa ta zniknęła z porządku dziennego, gdyż rewolucja światowa znalazła sobie inne pilne zajęcia. Dziś powinno stać się dla nas jasne, że są ludzie, którzy obawiają się nie tyle o WYNIK wojny, ile o to, że wojna może się skończyć. Taki Churchill, na przykład: nie martwi go klęska, nie przejmuje go katastrofa Imperium, przeraża go tylko KONIEC WOJNY. Koniec rzezi, koniec wojennych porządków.

Jasno wyraził się na ten temat Robert Clive, były ambasador brytyjski w Tokio. Wszem i wobec głosił on, że Japonii nie da się pokonać – ale zdaniem Churchilla i Roosevelta, wojnę trzeba toczyć dalej. Churchill widzi już kres monopolu i przywilejów, a przynajmniej zdaje sobie sprawę, że koniec wojny przyniesie ZMIANĘ, choć nie wiadomo jaką. Nad tym powinniście się zastanowić. Jeśli idzie o Protokoły, to albo istnieje i istniał plan zrujnowania wszystkich gojów, wszystkich narodów Europy, albo ktoś tu zwariował. Niektórzy chcą bowiem prowadzić wojnę aż do ostatecznej klęski. KTO tego chce? Ktoś, kto sam jest mięsem armatnim? Amerykańskie wojsko w Afryce Północnej dobrze wie, że znalazło się tam wbrew swojej woli. Wojnę rozpoczęto po to, by zagarnąć złoto, by podtrzymać złoto jako fetysz. A także z wielu innych powodów. W ten i ów sposób wojna przyczyniła się do rozkwitu HANDLU. Czy obecny reżim w Anglii rzeczywiście CHCIAŁ ewakuować wojska uciekające z Dunkierki? W Anglii dążenie do skutecznych reform będzie owocne jedynie dzięki wprowadzeniu faszyzmu, albo też reform typu faszystowskiego.

Swoje najstraszliwsze wcielenie zdrada Europy znalazła w sojuszu anglo-żydostwa z Moskwą. Narastają więc długi. To jedna strona wojny. Trwa konflikt między tymi, którzy chcą wojnę PRZERWAĆ, a tymi, którzy chcą ją toczyć nadal. W rzeczywistości walczy tylko jedna strona, to znaczy ci, którzy ZACZĘLI wojnę. Oni też chcą ją kontynuować. Kim są ci ludzie?

Ci sami ludzie chcą zacząć nową wojnę. Głoszą otwarcie, że KIEDY TYLKO (jeżeli W OGÓLE) Ameryka rozprawi się z Japonią, będzie musiała stoczyć kolejny bój, z Rosją. O ILE Rosji uda się wedrzeć do Europy.

Tylko ktoś ślepy i głuchy nie pojmuje znaczenia tych pogróżek. Stany Zjednoczone muszą stać na straży świata? Dlaczego? Kto je o to prosił? USA po zakończeniu wojny musi być podobno na tyle silne, aby pokonać Rosję.

USA miało rzeczywiście szansę na ocalenie swojego prestiżu i wyjątkowej pozycji w świecie, a to przez zachowanie NEUTRALNOŚCI. Neutralna Ameryka patrzyłaby, jak inni wykrwawiają się wzajemnie. Ale tak się NIE stało.

Kim są ci szaleńcy? Czy mamy do czynienia z rozmyślnym spiskiem? O to powinniśmy pytać. Czy w ogóle ISTNIAŁ jakiś SPISEK? Jak dawno temu go zawiązano? Czy nadal istnieje, wciągając na swoją orbitę rozmaitych Lehmanów, Morgenthauów i Baruchów? Razem z ich propozycjami, by czarnuchów odesłać z powrotem do Afryki, by pracowali tam na rzecz Judei? I z całą resztą? A czy WY sami, kiedy Japonia już się z wami rozprawi, nie pójdziecie na Rosję? Po to, by pomóc utrzymać monopol bankowy? I czy nie kto inny jak pan Wille Wiseman, do niedawna tajny agent wywiadu brytyjskiego, obecnie w szeregach firmy Kuhn, Loeb i S-ka, będzie wydawał wam polecenia, co i jak?

Ezra Pound

23.04.1943.

Materiał o charakterze historycznym.