Już po zakończeniu niesławnej pamięci Soboru Watykańskiego II grupy katolików i kapłani stanęli w obronie Tradycji. Na przestrzeni lat wiele środowisk zakończyło działalność, jednak pojawiły się nowe i to im poświęcimy uwagę. To co określa się mianem ruchu Tradycji Katolickiej tak naprawdę stanowi mozaikę zgromadzeń kapłańskich, organizacji świeckich, czasopism i setek stron internetowych, różniących się niejednokrotnie w kwestii uznania posoborowych papieży. Zaprezentujemy je pokrótce, a każdy niech wyrobi sobie własną opinię. Nie będziemy rozwijać tu szczegółowych stanowisk poszczególnych środowisk – szanujemy ich kapłanów, którzy pokonują setki, a często tysiące kilometrów, aby dotrzeć do wiernych z nieskażoną modernizmem doktryną i Mszą Świętą Wszechczasów. Pismo „Szczerbiec” na przestrzeni ostatnich 30 lat publikowało teksty wielu wymienionych kapłanów.
1. Bractwo Kapłańskie św. Piusa X (FSSPX) – powstało 1 listopada 1970 roku. Obecnie liczy 673 kapłanów, 139 braci zakonnych i 80 oblatek. Formowanych jest kolejnych 287 jego członków: seminarzystów, nowicjuszy i postulantów, w tym bracia i oblatki. Bractwo posiada sześć seminariów duchownych: w Szwajcarii, Niemczech, Francji, Stanach Zjednoczonych, Argentynie i Australii. Formacja braci i oblatek odbywa się w czterech nowicjatach. Bractwo dysponuje 162 przeoratami, w których mieszkają na stałe kapłani prowadzący apostolat, zapewniający posługę w 810 kościołach i kaplicach. Prowadzi także 120 szkół podstawowych, średnich i wyższych. Obecne jest regularnie lub okazjonalnie – w 73 krajach świata. Biskupi: Bernard Fellay, Bernard Tissier de Mallerais, Alfons de Galarreta.
Bractwo Kapłańskie św. Piusa X – Dom Generalny
Bractwo Kapłańskie św. Piusa X – Polska
2. Ruch Oporu – początki nieoficjalnego zrzeszenia kapłanów skupionych wokół bp. Richarda Williamsona, wydalonego z FSSPX) sięgają 2012 roku. Krytykują oni próby kontaktów z modernistycznym Rzymem i deklarują wierność deklaracji abp. Marcela Lefebvre z 1974 roku – czytaj TUTAJ. W ramach Ruchu Oporu funkcjonuje kilkudziesięciu kapłanów głównie w USA, Kanadzie, Francji, Brazylii. Ze środowiskiem związani są także słynni dominikanie z Avrille. Biskupi: Richard Williamson, Jean-Michel Faure, Tomás de Aquino Ferreira da Costa, Gerardo Zendejas.
3. Instytut Matki Dobrej Rady – powstał w 1985 roku. Zrzesza kapłanów wiernych stanowisku teologicznemu znanemu jako Teza z Cassiciacum. Instytut ma własne seminarium w Verrua Savoia. Zapewnia posługę kapłańską we Włoszech, Francji, Belgii, Holandii, na Węgrzech i w Argentynie. Biskupi: Geert Stuyver.
4. Instytut Rzymskokatolicki – utworzony w kwietniu 2017 roku przez bp. Donalda Sanborna. Wszyscy członkowie (w tym Polak – ks. Rafał Trytek) przyjmują Tezę z Cassiciacum jako teologiczne wyjaśnienie obecnego wakatu Stolicy Apostolskiej. Instytut posiada własne Seminarium Trójcy Przenajświętszej. Biskupi: Donald Sanborn, Joseph Selway.
Sedevacante.pl – ks. Rafał Trytek
5. Zgromadzenie Maryi Królowej Niepokalanej (CMRI) – jego początki sięgają 1967 roku. Ma charakter sedewakantystyczny. Zapewnia posługę kapłańską w ponad 90 kościołach i kaplicach w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji. Ma własne Seminarium Matki Bożej w Omaha, prowadzi również kilkanaście szkół. Biskupi: Mark Pivarunas.
Congregatio Mariae Reginae Immaculatae
6. Bp Daniel Dolan i środowisko skupione wokół kościoła św. Gertrudy Wielkiej. Formalnie niezależne, jednak współpracuje i wspiera nie tylko Instytut Rzymskokatolicki i Instytut Matki Dobrej Rady, ale również „niezrzeszonych” kapłanów Tradycji Katolickiej akceptujących stanowisko sedewakantystyczne. Zapewnia wysokiej jakości transmisje Mszy Świętej w internecie oraz posiada dużą bazę świetnych kazań w wersji audio. Częścią środowiska był zmarły w 2020 roku ks. Anthony Cekada, znakomity kaznodzieja i teolog. Biskupi: Daniel Dolan.
7. Bractwo Kapłańskie św. Piusa V – powstało w 1983 roku. Operuje tylko na terenie USA, ma charakter sedewakantystyczny. Zapewnia posługę kapłańską na terenie 14 stanów, ma własne Seminarium Najświętszego Serca Maryi. Biskupi: Clarence Kelly, Joseph Santay.
Bractwo Kapłańskie św. Piusa V
***
1 marca 2021 o 11:19
Początki tradycjonalizmu katolickiego w Polsce – lata 1986–1994.
.
„W odróżnieniu od innych europejskich krajów, w Polsce praktycznie nie kontestowano reform posoborowych i ogólnie zmiany kursu Kościoła po II Soborze Watykańskim. Powodów możemy wymienić kilka. Z pewnością decydujący był fakt, że znajdowaliśmy się wówczas za żelazną kurtyną. Ominęły nas przez to wszelkie zachodnie trendy – tak te pozytywne, jak i te negatywne. Z jednej bowiem strony rewolucja kulturowa, rewolucja seksualna 1968 roku przebiegła u nas bardzo łagodnie, a z drugiej – nie mając kontaktów z francuską, niemiecką czy włoską prawicą ominęło nas również na przykład powstanie ruchów narodowo-rewolucyjnych podobnych do tych, jakie funkcjonowały w tamtych krajach, jak i powstanie środowisk tradycjonalistów katolickich odrzucających reformę i liberalizację Kościoła.”
https://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/2911
5 sierpnia 2021 o 16:29
Bóg zapłać za ten przewodnik. Oby coraz więcej osób poznało Tradycję i Jedyną Prawdziwą Wiarę.
19 października 2021 o 20:50
Kolejni kapłani dołączają do Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X.
.
W ciągu ostatnich trzech lat chęć dołączenia do Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X w Polsce wyraziło dziesięciu kapłanów diecezjalnych i zakonnych, chcących ratować swoje dusze i swoje kapłaństwo; znaczący przypływ nastąpił w ostatnich miesiącach i miał związek z motu proprio Traditionis custodes papieża Franciszka. Stworzyło to potrzebę zorganizowania spotkań formacyjnych, których celem byłoby umożliwienie nowym księżom probacjonistom (czyli posługującym w ramach probacji, tzn. okresu próbnego) jak najlepszego poznania duchowości dzieła abp. Marcelego Lefebvre’a. Pierwsze z takich spotkań odbyło się w dniach od 27 września do 1 października br. w Bajerzu…..
Więcej:
news.fsspx.pl/2021/10/spotkanie-formacyjne-ksiezy-probacjonistow-w-bajerzu/
14 lutego 2023 o 15:40
Bardzo dobry przewodnik. Deo gratias!
20 czerwca 2023 o 22:39
Niestety większość zaprezentowanych tu środowisk nie jest nawet częścią Kościoła Katolickiego ale sedewakantystami którzy odeszli od właściwej doktryny. Znakomicie zresztą odniósł się do tego ksiądz Curzio Nitoglia w tekście „Krytyka sedewakantyzmu” gdzie wyłożył najważniejsze błędy sedewakantystów.