Ignacy Nowopolski: Bolszewickie zbrodnie na Słowianach w XX wieku

Newralgiczne zmiany w globalnej sytuacji geopolitycznej niosą też ze sobą przeobrażenia w paradygmatach jednostek i społeczeństw. Jedni zapominają o tym o czym dotychczas pamiętali, inni na odwrót przypominają sobie to co kiedyś zepchnięte było do ich podświadomości. Niektórzy „przepisują historię”, podczas gdy drudzy tworzą ją od nowa.

Dotychczas Zachód z roztargnieniem odnosił się do „wstydliwych” kart historii żydostwa, na korzyść jego „martyrologii”. Dziś, gdy żydowskie sojusze wraz z centrami dowodzenia, zaczynają przesuwać się na wschód, wielu na Zachodzie zaczyna sobie przypominać zapomniane karty z dziejów tego plemienia.

Najnowszym tego przykładem jest historyczne opracowanie dotyczące stosunków judeo-słowiańskich z okresu XX wieku:

https://russia-insider.com/en/leather-jacketed-coke-snorting-jews-soviet-secret-police-torturing-raping-and-killing-gentiles.

Jest to wyczerpująca praca, solidnie podbudowana materiałem historycznym i dużą ilością odnośników źródłowych. Poniżej przedstawiam tłumaczenie jej fragmentów mogących szczególnie zainteresować polskiego odbiorcę.

„Igor Szafarewicz, członek Amerykańskiej Akademii Nauk, studiując żydowską literaturę okresu sowieckiego i post-sowieckiego, zwrócił uwagę na przemożny wątek nienawiści w stosunku do przedrewolucyjnej Rosji i jej kultury, połączony z wrogością i pragnieniem rewanżu. Jednocześnie podkreślił on, że rusofobia katalizująca ludobójstwo, nie jest unikalna w stosunku do Rosjan, ale wynika z tradycyjnej agresji w odniesieniu do nieżydowskiego świata, definiowanego jako „trefny” (nieczysty) i samych gojów uznawanych za podludzi wartych jedynie unicestwienia. Taki paradygmat wynika z tradycyjnej żydowskiej etyki, w której nie ma miejsca dla moralnych norm w odniesieniu do nie-żydów.

Ludzie z tak ukształtowaną etyką nie mają skrupułów w niszczeniu innych uznawanych za wrogów i obarczanych odpowiedzialnością za antysemityzm i zniewolenie żydów. Taki stereotyp był żydowską normą od czasów Tacyta do dziś.

Należy też podkreślić, że żydowska nienawiść i chęć rewanżu, nie była ograniczona tylko do ZSRR. Żydzi będący członkami komunistycznego aparatu bezpieczeństwa w powojennej Polsce, byli również motywowani osobistą nienawiścią i chęcią rewanżu w stosunku do Polaków.

Polskie antykomunistyczne podziemie postrzegane było przez nich jak kontynuacja antysemityzmu i antykomunizmu. Rozumieli, że jako komuniści i żydzi byli nienawidzeni w tym samym stopniu.

Głównym elementem zemsty było zawsze poniżenie ofiar i gwałty na ich kobietach. Gwałty Czekistów na Rosjankach osiągnęły gigantyczne proporcje, zwłaszcza na terenach kozackich i Krymie. Prawie wszystkie ofiary były Chrześcijankami. Z raportu o jarosławskim Czeka z 1919 roku: ‘Czekiści rabują i aresztują, jak popadnie…Przekształcili oni swą komendę w gigantyczny burdel, do którego sprowadzili wszystkie burżujskie kobiety.’

Czekiści kontynuowali swoje gwałty całymi dekadami, z apogeum zwanym ‘wielkim terrorem’ w latach 1937-1938, ale nawet potem nie zaniechali go, aż do okresu po śmierci Stalina w 1953 roku.

Niemiecka agresja na ZSRR w czerwcu 1941 roku podniosła kurtynę ukrywającą te zbrodnie. Prawie ćwierćwiecze żydowskich mordów nie nasyciło ich żądzy krwi.

Wycofujący się bolszewicy masakrowali więźniów na miejscu, nie bawiąc się ich wywózką w głąb terytorium. Następujący Niemcy dokładnie ewidencjonowali te sprawy. Przy czym bolszewicy nie ograniczali się tylko do ‘zwykłych mordów’.

Niemiecki lekarz wojskowy zdaje następującą relację ze Lwowa: ‘Aby opróżnić cele kompleksu więziennego Brygidek musieliśmy usunąć 423 ciała. Wśród zamordowanych byli młodzi chłopcy w wieku kilkunastu lat i młode kobiety. W więzieniu wojskowym w północnej części miasta smród rozkładających się ciał był tak wielki, że musieliśmy użyć polskich masek gazowych przy wchodzeniu do cel. Trupy były poukładane do sufitów, a na ich twarzach zastygł grymas przerażenia. Wiele ciał nosiło też ślady tortur.

Na jednej ze ścian znaleźliśmy trzech ukrzyżowanych mężczyzn z odciętymi genitaliami. U ich stóp umiejscowione były dwa trupy zakonnic, którym wetknięto w usta owe członki.

Kiedy miejscowa ludność zobaczyła te okropności, rozpoczął się żydowski pogrom. W oczach ludności oczywistym był znak równości pomiędzy bolszewikiem i żydem.”

Ignacy Nowopolski

Źródło