Zbigniew Herbert – Pan Cogito o postawie wyprostowanej

Zbigniew Herbert – jeden z najwybitniejszych polskich poetów i niekwestionowany autorytet moralny. W ramach cyklu „Poezja na Nacjonalista.pl” przypominamy jego wiersz „Pan Cogito o postawie wyprostowanej”.

***

W Uty­ce
oby­wa­te­le
nie chcą się bro­nić

w mie­ście wy­bu­chła epi­de­mia
in­stynk­tu sa­mo­za­cho­waw­cze­go

świą­ty­nię wol­no­ści
za­mie­nio­no na pchli targ

se­nat ob­ra­du­je nad tym
jak nie być se­na­tem

oby­wa­te­le
nie chcą się bro­nić
uczęsz­cza­ją na przy­spie­szo­ne kur­sy
pa­da­nia na ko­la­na

bier­nie cze­ka­ją na wro­ga
pi­szą wier­no­pod­dań­cze mowy
za­ko­pu­ją zło­to

szy­ją nowe sztan­da­ry
nie­win­nie bia­łe
uczą dzie­ci kła­mać

otwo­rzy­li bra­my
przez któ­re wcho­dzi te­raz
ko­lum­na pia­sku

poza tym jak zwy­kle
han­del i ko­pu­la­cja

2

Pan Co­gi­to
chciał­by sta­nąć
na wy­so­ko­ści sy­tu­acji

to zna­czy
spoj­rzeć lo­so­wi
pro­sto w oczy

jak Ka­ton Młod­szy
patrz Żywo­ty

nie ma jed­nak
mie­cza
ani oka­zji
żeby wy­słać ro­dzi­nę za mo­rze

cze­ka za­tem jak inni
cho­dzi po bez­sen­nym po­ko­ju

wbrew ra­dom sto­ików
chciał­by mieć cia­ło z dia­men­tu
i skrzy­dła

pa­trzy przez okno
jak słoń­ce Re­pu­bli­ki
ma się ku za­cho­do­wi

po­zo­sta­ło mu nie­wie­le
wła­ści­wie tyl­ko
wy­bór po­zy­cji
w któ­rej chce umrzeć
wy­bór ge­stu
wy­bór ostat­nie­go sło­wa

dla­te­go nie kła­dzie się
do łóż­ka
aby unik­nąć
udu­sze­nia we śnie

chciał­by do koń­ca
stać na wy­so­ko­ści sy­tu­acji

los pa­trzy mu w oczy
w miej­sce gdzie była
jego gło­wa