David Irving – Wojna Hitlera

Studium biograficzne Adolfa Hitlera napisane przez angielskiego historyka Davida Irvinga uchodzi za najbardziej kontrowersyjne opracowanie dotyczące wodza Trzeciej Rzeszy. Żadna inna książka o Hitlerze nie wywołała tak głośnych polemik i dyskusji. Unikalność „Wojny Hitlera” polega na bardzo nietypowej formie przedstawienia postaci Fuehrera – opisywane wydarzenia z okresu II wojny światowej rozwijają się tak, jakby były widziane jego oczami; w takiej też kolejności poznaje je czytelnik. Z kart „Wojny Hitlera” wyłania się obraz Hitlera jako wybitnego wodza i stratega wojennego, człowieka obdarzonego niezwykłą charyzmą, o skomplikowanej, trudnej do przeniknięcia psychice, pod koniec życia nieszczęśliwego. Gdzie zatem tradycyjne ujęcie wcielonego zła?

O Davidzie Irvingu tak wypowiadał się wybitny historyk, śp. prof. Paweł Wieczorkiewicz: „To najlepszy i najwybitniejszy znawca historii II wojny światowej. Badacz, dla którego miarodajne są źródła, a nie poglądy historiografii, opinie kolegów, czy wrzask mediów. Człowiek, któremu z racji ogromnych zasług – zebrania lub odtajnienia i udostępnienia kluczowych dokumentów III Rzeszy, czapką buty czyścić by trzeba. Historyk tej miary, że ma prawo napisać i powiedzieć wszystko. A, że do tego głosi prawdę i niektóre jego poglądy są odległe od tak ukochanego przez polską prasę wysokonakładową bajdurzenia w stylu „politycznej poprawności”, narobił sobie oczywiście wpływowych wrogów”.

Przekopanie się przez Wojnę Hitlera było zadaniem trudnym, biorąc pod uwagę, że ma ona objętość 750 stron drobnego druczku i waży tyle, że od jej przytrzymywania wielokrotnie mdlała mi ręka. Irving okazał się być erudytą o nieprawdopodobnej kompetencji. Zdobył  sobie zaufanie wielu członków elity III Rzeszy (albo ich rodzin), którzy umożliwili mu dostęp do niepublikowanych lub nieznanych dzienników i pamiętników. Dotarł do wielu niepublikowanych lub nieznanych źródeł. Sporo innych odrzucił jako falsyfikaty pisane na różnego rodzaju zamówienie lub też przeredagowywane pod wpływem czasu i panującej mody. Dotyczy to na przykład powszechnie wykorzystywanych przez historyków i traktowanych jako wiarygodne pamiętników Hermana Rauschninga, Rozmowy z Hitlerem czy wspomnień Alberta Speera. Jak się okazało zostały one napisane na zapotrzebowanie wydawcy przez osoby trzecie jedynie na podstawie oryginalnych zapisów Speera. Owa manipulacja została precyzyjnie opisana przez Matthiasa Schmidta w wydanej w Nowym Jorku książce, co nie przeszkadza oczywiście wielu historykom traktować pamiętników Speera, jako wiarygodnych oryginałów.

Podstawa źródłowa książki wzbudza rzeczywiście podziw. Daje ona w efekcie dzieło o nieprawdopodobnej szczegółowości. Zostały w nim odtworzone kulisy wszystkich istotnych decyzji Hitlera wraz z ich kontekstem i procesem dochodzenia do nich. Poglądy Hitlera stanowiące założenia do owych decyzji zostały precyzyjnie odtworzone do poziomu poszczególnych przemówień lub rozmów. Nikt, kto ma ambicje posiadania jakiejkolwiek wiedzy o III Rzeszy, nie może tej książki nie znać. Kontrowersyjna osoba autora i medialna nagonka spowodowały coś zgoła przeciwnego – mało kto z zawodowców ją czytał, a już jeżeli, to na pewno się na nią wstydliwie nie powoływał.

David Irving, najbardziej znany niezależny historyk, znienawidzony przez establishment za publikowanie zakazanych materiałów historycznych, był wielokrotnie sądzony i więziony za głoszone poglądy. Przez wiele lat był stałym współpracownikiem NOPowskiego pisma „Szczerbiec”, a jego książki, wydane w języku polskim, tłumaczone były przez członka redakcji „Szczerbca”, Bartka Zborskiego. W 2005 roku, po aresztowaniu Davida w Austrii, działacze NOP organizowali w jego obronie akcję w wielu miastach Polski – czytaj list otwarty TUTAJ.

David Irving to jeden z najbardziej znanych demaskatorów religii Holocaustu. Przyjaciel Polski i Polaków – jako pierwszy w głośnej książce „Wypadek” sugerował, iż śmierć generała Sikorskiego była rezultatem zamachu przeprowadzonego na zlecenie premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla.