Baron von Ungern-Sternberg – żołnierz Tradycji, wróg żydostwa i bolszewizmu

Baron Roman Nikołaj Maksymilian Fiodorowicz von Ungern-Sternberg urodził się w austriackim Grazu. Biurokratyczne nieścisłości wynikające z różnic między gregoriańskim a juliańskim kalendarzem sprawiają, że można spotkać się z różnymi datami jego urodzin, ale najczęściej podaje się 10 stycznia 1886 roku. Ojcem Romana był Theodor Leonhard Rudolf von Ungern-Sternberg, Estończyk pochodzenia niemieckiego. Matka Sophie Charlotte von Wimpffen była pochodzącą z Hesji Niemką. Nieudane małżeństwo rodziców zakończyło się rozwodem, po którym matka zabrała kilkuletniego syna do Rewla, czyli dzisiejszego Tallina.

W czasie I wojny światowej Ungern otrzymał mobilizacyjny przydział do pułku nerczyńskiego wojska zabajkalskiego, który brał udział w walkach na froncie wschodnim. Jako oficer 2. Armii Samsonowa walczył w słynnej bitwie pod Tannenbergiem. Zapalony kawalerzysta baron von Ungern brał także udział w walkach w Galicji i Karpatach. We wrześniu 1916 r. otrzymał awans na podesauła wojsk kozackich i dowództwo nad sotnią. Po wybuchu rewolucji bolszewickiej Ungern bezwzględnie zwalczał czerwoną zarazę na terenach Zabajkala (azjatycka część Rosji). Zyskał przydomek „Krwawego Barona”. Słusznie był przekonany, że Żydzi stanowili główną siłę napędową bolszewizmu. Oskarżał ich o zdradę cara i potworności komunizmu. Komisarze polityczni oddziałów bolszewickich, wśród których było dużo Żydów, stanowili „najcenniejszy łup” jego Kozaków.

Klęski Białych spowodowały, że oddziały Ungerna wkroczyły do Mongolii. On sam złożył deklarację: „Ja, baron Ungern, spokrewniony z rosyjskim domem panującym, zamierzam wkroczyć do Churee (Urgi) według mongolskiego zwyczaju, w towarzystwie żołnierzy, żeby zapewnić pomoc Bogda Chanowi, by chronić Mongolię i uwolnić ją od jarzma bezlitosnego chińskiego ucisku”. Siły barona liczyły zaledwie 1500 ludzi, a ich trzonem była podzielona na trzy pułki Azjatycka Dywizja Konna. 22 lutego 1921 r. w księżycowy Nowy Rok baron Ungern, książęta mongolscy i lamowie przywrócili w Urdze (obecnie Ułan Bator) na tron teokratycznego władcę Mongolii Bogda Chana. Baron Ungern uznany został za inkarnację piątego bogd gegeena (mong. święta światłość), czyli najwyższego dostojnika lamajskiego w Mongolii i otrzymał od Bogdy Chana grzecznościowy tytuł chana stepu.

Bolszewicy jednak nie mogli odpuścić swojemu śmiertelnemu wrogowi. W 1921 roku różne oddziały Armii Czerwonej wraz ze sprzymierzeńcami w postaci sowieckich państw marionetkowych rozpoczęły inwazję na Mongolię celem pokonania Ungerna. Mimo zdobycia stolicy 6 czerwca 1921 roku bolszewikom nie udało się pokonać głównych sił Azjatyckiej Dywizji Konnej. Ungern przegrupował się i próbował najechać Zabajkale przez granicę rosyjsko-mongolską. Operacje jednak, pomimo początkowych sukcesów, zakończyła się niepowodzeniem. Słynny „bóg wojny” został pojmany przez sowiecki patrol. 15 września 1921 roku, po zaledwie sześciu godzinach procesu, w którym oskarżycielem sowieckim był Jemelian Jarosławski, baron został skazany na rozstrzelanie. Tego samego dnia wykonano wyrok w Nowonikołajewsku.