Serbołużyczanie, należący do grupy Słowian zachodnich, pojawili się na terenach dzisiejszej Saksonii i Brandenburgii około VI wieku. Do grupy tej zaliczają się Górnołużyczanie, posługujący się językiem górnołużyckim (podobnym w wielu aspektach do czeskiego) oraz Dolnołużyczanie, mówiący językiem dolnołużyckim, mającym wiele cech wspólnych z polszczyzną. Społeczność Serbołużyczan w Niemczech wynosi obecnie około 50 tysięcy osób. Ich kulturalnym i politycznym ośrodkiem jest Budziszyn (Bautzen), którego niecałe 10 procent mieszkańców posiada serbołużycką narodowość. Serbołużyczanie, najmniejszy i powoli ginący naród słowiański posiadają w Niemczech status tzw. mniejszości uznanej.
Naczelną organizacją wszystkich związków i stowarzyszeń serbołużyckich jest Domowina. Za cel stawia sobie reprezentowanie interesów narodowych oraz zachowanie języka i tradycji serbołużyckich. Poza Łużycami do Związku Domowiny należą – jako członkowie stowarzyszeni – m.in. serbołużyckie towarzystwa w Czeskiej Republice, w Polsce, USA oraz Australii.
Polecane strony: serbski-institut.de, prolusatia.pl
Ciekawostką jest fakt, iż nawet niemieccy nacjonaliści uznają Serbołużyczan oraz ich kulturę za część dziedzictwa Saksonii. W kampanii wyborczej do saksońskiego Landtagu (lokalny parlament) używali po raz pierwszy plakatu w języku łużyckim i niemieckim. Pozostaje liczyć na kontynuację ewolucji ideologicznej w innych obszarach.
Na podstawie: Domowina/Nacjonalista.pl
17 listopada 2014 o 20:24
Nalezy pamietac o masowych przesiedleniach Serboluzyczanow przez Niemcow w celu rozproszenia ich jednosci. Na uwage zasluguje ze Stanislav Tilih, Serboluzyczanin z powodzeniem wciaz piastuje urzad premiersa Saksonii