Tadeusz Maciński „Prus” – na szlaku Wielkiej Polski od NOW do NOP

Dla każdego ruchu nacjonalistycznego obecność w jego szeregach weteranów, którzy przelewali krew dla ojczyzny i narodu, to nie tylko zaszczyt, ale także materializacja zasady „myśl i czyn” oraz scementowanie łączności pomiędzy różnymi pokoleniami bojowników o Wielką Polskę. Przykładem takiej osoby był śp. Tadeusz Maciński ps. „Prus”.

Urodził się 1 września 1905 roku w miejscowości Poddębina. Studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, od 1937 roku był członkiem Stronnictwa Narodowego. W czasie kampanii wrześniowej służył w batalionie ochrony Wojskowego Instytutu Geograficznego. Od razu po rozpoczęciu niemieckiej okupacji przystąpił do pracy konspiracyjnej. Był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej, od 1942 roku zastępcą prezesa Okręgu Stołecznego Stronnictwa Narodowego. W lipcu 1944 roku Zarząd Główny SN powołał go na stanowisko prezesa Okręgu Stołecznego organizacji, którą to funkcję piastował aż do 1947 roku. Pod jego kierownictwem Okręg prowadził niezwykle ożywioną działalność propagandową i wydawniczą, zresztą sam Tadeusz Maciński był autorem dużej ilości materiałów ideologiczno-programowych.

Tadeusz Maciński wziął udział w powstaniu warszawskim, choć kilka miesięcy przed jego wybuchem opublikował w „Warszawskim Głosie Narodowym” tekst zatytułowany „Niemcy, Rosja i sytuacja polityczna”, w którym zdecydowanie potępiał politykę kierownictwa podziemia prowadzącą do powstania, które musi w jego opinii zakończyć się klęską. Z powodu oburzenia, które wywołał, Zarząd Główny SN musiał wystosować oświadczenie, iż nie jest to oficjalne stanowisko Stronnictwa.

W 1945 zostaje aresztowany przez NKWD, więziony w obozie w Rembertowie, następnie w Poznaniu, uciekł podczas transportu do więzienia we Wronkach. Powrócił do stolicy, gdzie ponownie rozpoczął pracę konspiracyjną. We wrześniu 1945 roku wszedł w skład prezydium Stronnictwa Narodowego. W grudniu 1946 roku został aresztowany przez UB w Łodzi, podczas śledztwa oskarżany o współpracę z Niemcami i torturowany. 22 maja 1948 roku skazany na karę śmierci, którą później zamieniono na dożywocie. Po zwolnieniu w 1956 roku zamieszkał w Warszawie.

Po 1989 roku Tadeusz Maciński ponownie przystąpił do walki o Wielką Polskę. W maju 1992 roku rozpoczął współpracę z pismem „Szczerbiec”, najstarszym i najpopularniejszym magazynem nacjonalistycznym, który wychodzi od 1991 roku. Pozostawał w redakcji do roku 1997. W międzyczasie został działaczem Narodowego Odrodzenia Polski i była to jedyna organizacja do której, po swoim aresztowaniu przez komunistów, przystąpił legendarny przywódca warszawskiego SN z czasu wojny.

Tadeusz Maciński ps. Prus odszedł do Pana 23 lipca 1999 roku. Pozostanie w pamięci współczesnych narodowych radykałów jako wielki patriota, ideolog, żołnierz Wielkiej Polski na gruncie wojskowym i politycznym.

WT