Mariusz Poliński: Mitologia Żydów

Polska była krajem, w którym Żydzi mieli swoje miasteczka i osady. Tolerowano i akceptowano kulturę i odrębność tej mniejszości, mimo często jej wrogiego nastawienia do gospodarzy. Ale o tym nie usłyszymy w mediach. Nie pasuje to do wizji Gazety Szechtercajtung. Nie pasuje to do żydowskiej mitologii.

A co pasuje do żydowskiej mitologii? Jakimi bajkami karmią nas media? Jaki obraz wyłania się z prac Tomasza Grossa, który historię stosunków polsko żydowskich, zna głównie z własnych książek? Jaki przekaz kieruje do nas, sielankowy Opór z Jamesem Bondem w roli głównej? Ale absurdów w stosunkach polsko żydowskich, jest znacznie więcej. Oto kilka z nich. Przyjrzyjmy się żydowskiej mitologii, której fundamentem i spoiwem jest pojęcie antysemityzmu.

Mit pierwszy – jednego narodu (wybranego)

Aby odpowiedzieć skąd wziął się tradycyjny, polski antysemityzm, należy wpierw odpowiedzieć, skąd wzięli się w Polsce żydzi. I czy są to żydzi czy Żydzi? Naród czy wyznawcy religii? Otóż, do zaistnienia narodu potrzebnych jest, wg klasycznej nauki, szereg elementów. Jednym z nich jest poczucie wspólnoty. To poczucie wspólnoty sprawia, że w sytuacji zagrożenia szukamy najpierw pomocy u swoich rodaków.

W okresie poprzedzającym holocaust, amerykańscy żydzi, na czele z bankierami, hojnie finansowali rozbudowę Niemiec Adolfa Hitlera, który nigdy nie ukrywał, do czego mają służyć obozy koncentracyjne (notabene, żywcem skopiowane z sowieckich). Amerykańscy żydzi nie zrobili dokładnie nic, w czasie drugiej wojny światowej, by ratować tych, o których dzisiaj tak się upominają. A dokładnie, upominają się o ich majątki.

Żydzi w naszej części Europy posługiwali się innym językiem (jidysz) niż reszta żydów. Mieli odmienną kulturę i co najważniejsze, inne pochodzenie niż pozostałe grupy wyznawców religii mojżeszowej. Nie mieli nic wspólnego z narodem wybranym, oprócz religii. W przeważającej większości, pochodzili najprawdopodobniej znad kaspijskich stepów z państwa Chazarów. Ludność tego państwa, przyjęła religię żydowską i z czasem zaczęła myśleć o sobie, jak o Żydach, narodzie wybranym. Po upadku swojego państwa, spowodowanym głównie wrogim traktowaniem sąsiadów, ludność, już żydowska, rozjechała się po ościennych krainach, z czasem docierając do Polski. W samej Rosji żyje, blisko milionowa, mniejszość żydowska. Skąd się tam wzięła, skoro od wieków, Żydzi wyłącznie wyjeżdżali z Rosji jak pokazano to w Skrzypku na dachu?

Mit drugi – Żyda, wiecznego tułacza

A Żydzi biblijni, Naród Wybrany? W roku 70 r. n.e. upadło ostatnie, wielkie, powstanie żydowskie. Żydzi zostali pokonani i zgodnie z aktualną wersją polityki historycznej Izraela, zostali wypędzeni z Palestyny. Niestety, Rzymianie nigdy nie wypędzali podbitych narodów – było to nieekonomiczne i zupełnie obce rzymskiemu duchowi. Na szczęście, obecni histerycy hołdują sprawdzonej socjalistycznej zasadzie: jeśli fakty przeczą teorii, tym gorzej dla faktów. I gdyby nie poprawiona wersja historii, trzeba by było stawiać niewygodne pytania o to, co się stało z Żydami i kim, tak naprawdę, są Palestyńczycy…

A tak, nie ma takiej potrzeby. Wg tej, nowej wersji żydowskiej histerii,

Żydzi przybyli do Polski gdzieś w okolicach XIV wieku, gdzie spotkali się natychmiast z tradycyjnym polskim antysemityzmem. A gdzie byli przez ponad 1000 lat? Tego rozdziału swej historii, histerycy żydowscy, a’la Tomasz Gross, jeszcze nie napisali. Natomiast, mit Żyda, wiecznego tułacza ma się doskonale. Jak to mit.

Mit trzeci – dobrego Żyda i złego Polaka

Gazeta Szechtercajtung pisze nam, naszą historię na nowo. Wg tej, nowej wersji historii, antysemityzm ma być przyczyną, a żydowska nienawiść względem Polaków, skutkiem. Ale czy rzeczywiście? Czy Żydzi osiedlaliby się w kraju, gdzie by ich prześladowano? Przecież ludzie migrują m.in. po to, by polepszyć swój los, a nie pogorszyć. Mamy wierzyć, że Żydzi są inni? Postępowi historycy, ze środowiska, jedynie słusznej, Gazety czy Tygodnika Powszechnego, tłumaczą nam to następująco: żydzi zajmowali się handlem, bogacili się, Polacy nie lubią bogactwa. I już. Wg michnikowszczyzny chodziło o pieniądze. Ale czy na pewno?

W Rzeczpospolitej Obojga Narodów, handlem zajmowały się dwie nacje: Żydzi i Ormianie. Głównie Ormianie, Żydzi bowiem, preferowali lichwę i arendę. Jednak z jakichś, bliżej nieznanych powodów, w Polsce nie wysysano antyormianizmu z mlekiem matki. Zresztą, nasi ówcześni rodacy lubili przepych i szanowali ludzi potrafiących dbać o dobrobyt swojej rodziny. Nie przez przypadek, do historii przeszło szlacheckie umiłowanie wolności i własności, co wyrażało się częstokroć w życiu ponad stan.

Mit czwarty – ofiary szczególnej troski

Ten mit jest szczególnie hołubiony przez środowiska żydowskie. Dla nich bowiem, historia XX w. jest historią Żydów. A konkretnie historią Zagłady. Wg żydowskich i tzw. postępowych historyków, w XX wieku niewinnie ginęli tylko Żydzi. Nikogo nie interesują miliony zagłodzonych Ukraińców czy miliony wymordowanych Ormian, tylko Żydzi. A z naszego podwórka należy przypomnieć, że Auschwitz zbudowano dla Polaków i to Polacy byli pierwszymi ofiarami. A mimo to, media podtrzymują mity, że to Żydzi byli jedynymi ofiarami niemieckiego socjalizmu.

Mit piąty – bohaterskiego Dawida, samotnie walczącego z Goliatem

W filmie Opór z pospolitej, jeszcze przedwojennej, bandy oprychów zrobiono partyzantów. Ani słowem nie wspomniano w nim o głównym zajęciu Bielskich. Ale wtedy wyszedłby film dla dorosłych. I to też tylko, dla tych o silnych nerwach i stępionym poczuciu smaku. A jednak Bielscy idealnie nadają się na ikonę bohaterskich Żydów walczących z przeważającymi siłami wroga. Dlaczego? Żydzi potrzebują mitu ofiary. Ale jeszcze bardziej potrzebują dzisiaj, mitu walecznej ofiary. By pokazać, że Żydzi mają prawo się bronić. Bronić przed światem muzułmańskim. Najlepiej kolejnym, precyzyjnym bombardowaniem palestyńskiej szkoły czy szpitala.

Mit szósty – antysemityzm

Wytresowane społeczeństwa Europy, reagują na mitologię antysemityzmu, jak posłuszne bydlątka na smagnięcie batem. Jeśli dodać do tego oficjalną retorykę środowisk żydowskich, że antysemityzm jest produktem typowo polskim… otrzymujemy niezwykły obrazek. Oto, najwięcej laureatów nagrody Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata… wyssało antysemityzm z mlekiem matki!!! I nikomu nie przeszkadza fakt, że argumentem antysemityzmu posługują się, przeważnie żydowscy szowiniści, czerpiący olbrzymie zyski z przedsiębiorstwa Holocaust, dla których ofiary to, tylko cyferki na rachunkach bankowych.