Asturda: Europo! Dokąd zmierzasz?

Zewsząd słyszy się pochwały i pochlebstwa w stronę Europy, a dokładniej – Unii Europejskiej przez polityków, sławiących wyimaginowaną rzeczywistość ,,krajów Zachodu’’. Dla niejednych ideałem funkcjonowania kraju jest model, który reprezentują kraje jak Holandia, Dania czy Szwecja. Nowoczesność, komfort, bogactwo – oto wierzchnia strona ,,Zachodu’’, dopiero spoglądając w głębie dostrzega się kosmopolityzm, marginesową liberalność, osamotnienie i wyjałowienie resztek wartości, przy czym Polska staje się jedną z ostatnich, ocalałych wysp wielkiego świata. To jednak jest powodem do wstydu – co podkreślają nie tylko politycy i osoby w wszelaki sposób zajmujące się polityką, a coraz większa już masa zwykłych obywateli. Próbuje się kreować za pośrednictwem mediów, środków przekazu informacji – wizję Europy, przy której Polska jest czymś zacofanym. Próbuje się tworzyć w społeczeństwie wstyd narodowościowy, jakoby nasze pochodzenie, przeszłość, a i cała Polska były powodami do wstydu. Społeczeństwo zatem przejmuje sposób myślenia nadany przez władzę, poprzez skłonność do manipulacji. Wtedy nie chcąc pozostawać w ,,zaułku zacofania’’ goni w wyznaczony przez media cel, w tym przypadku jest nim Europa Zachodnia. Do czego jednak zmierza ów ideał społeczny?

W ostatnim dziesięcioleciu nastąpił znaczny rozwój laicyzacji pod względem wyznaniowym społeczeństwa w Europie. Chrześcijaństwo przez wieki stanowiło ostoję moralno-prawną, pomijając już wartości duchowe. Tracąc religię, zatraciło się również jej prawa, które waz z prawem państwowym były silnymi wyznacznikami w państwie. Ludzkość kierowała się choćby dekalogiem, gdzie zabijanie było zakazane oraz kłamstwa czy brak szacunku dla innych. Dzisiaj mimo, iż chrześcijaństwo nadal jest dominującą religią na kontynencie europejskim, to liczba wyznawców spada w znacznym tempie. W niektórych krajach liczba wyznawców tejże religii jest bliska zeru. Do tego również przyczynia się piętnowanie, a nawet w pewnym stopniu dyskryminacja chrześcijan. Dowodów na to nie trzeba szukać gdzieś daleko, coraz częściej możemy je dostrzec sami w naszym kraju.

Przybywa coraz więcej imigrantów, głównie z krajów arabskich oraz z Afryki. Na ulicach Paryża czy Sztokholmu średnio co trzecia napotkana osoba jest imigrantem. Wszelki multikulturalizm od zawsze niósł za sobą wiele zagrożeń. Zazwyczaj imigracja jednej osoby oznacza później imigrację całej rodziny. Wiadomo, iż każdy kraj ma inną kulturę. Pozwalając na osiedlanie się obcych kultur na terenie danego kraju, pozwala się na zmianę kultury danego kraju. Gdy zbiorowość imigrantów o podobnej kulturze będzie się zbliżać do liczby rdzennych obywateli danego kraju, może pojawić się sytuacja bardzo niebezpieczna, a mianowicie pewien stopień istnienia ,,państwa w państwie”. Sytuacja niby banalna, aczkolwiek spoglądając na kraje Zachodu, można odnieść wrażenie, iż w najbliższych latach państwa te będą miały bardzo podobny (o ile nie ten sam) problem.

Homoseksualizm i inne tego typu zboczenia nie są czymś nowym. Związki dwóch kobiet, bądź dwóch mężczyzn na Zachodzie są normą. Tak jak i to, że mają oni prawo wychowywać dzieci. Jako przykład weźmy Holandię – tam już nie walczy się o możliwość współżycia osób tej samej płci, ale o możliwość współżycia ze zwierzętami. Transseksualiści i transwestyci coraz głośniej domagają się swoich praw. Zabiegi polegające na próbie zmiany płci nie są rzadkością. Co roku przez największe miasta Europy przechodzą kolorowe manifestacje. Z jednej strony – osoby ,,nietolerowane przez społeczeństwo” – jak pokazują to media, z drugiej – publiczny ekshibicjonizm, pełna demoralizacja oraz zniewaga wartości, symboli religijnych, przez rzekomo poszkodowanych. I tak publicznie ulicami przechodzą półnago, ściskając się i całując – geje, lesbijki, osoby poddane trans-zabiegom, zoofile – z kolorowymi flagami i balonikami. To wszystko na oczach kraju. Za oceanem natomiast, kanadyjski rząd dochodzi do wniosku, iż pedofilia nie powinna być karana. To jest bowiem wybór orientacji seksualnej, w tym przypadku na dzieciach… Spójrzmy teraz z dwóch perspektyw. Homoseksualiści i inni zboczeńcy obrażają nas, obywateli. Ośmieszając i poniżając naszą wiarę, kulturę, wartości i symbole narodowe – poniżają i nas. Chcą wychowywać dzieci, jaki jednak przykład mogliby im pokazać? Dwoje mężczyzn śpiących w jednym łóżku, czy może kobietę, która walczy o zaakceptowanie jej związku z krową – jak to jest w Holandii. I dlaczego dziecko nie ma mieć prawa do matki i do ojca?

Akceptując pewną rzecz, jednoznacznie zgadzamy się na to, że za jakiś czas będzie się walczyło by zrobić ,,krok dalej”. Gdzie jednak zakończyć, skoro się już zaczęło. Teraz ostatni głos ratunku, Europo – dokąd zmierzasz? oraz Polsko – za czym ty tak naprawdę gonisz… Lecz nad tym zastanówmy się już sami.