Władysław Studnicki o Żydach

Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski w swojej nowej serii książek Władysława Studnickiego (znanego publicysty II RP i zwolennika współpracy Polski z Niemcami) opublikowało niezwykle ciekawą pozycje „Sprawa polsko-żydowska”. Pozycja ta sprzeczna z współczesnymi kanonami politycznej poprawności, wstrząsająca swoim antysemityzmem i akceptacją narodowego socjalizmu (zrozumiałymi gdy pamiętamy że książka została napisana przed II wojną światową), jest doskonałym i niezastąpionym źródłem do badań nad historią Polski, relacjami polsko żydowskimi, dziejami Żydów. Wartość dla nauki jaką niesie ze sobą ta niskonakładowa pozycja, dostępna właściwie tylko dla osób zainteresowanych zawodowo tematem, nie może być podważana niebezpiecznymi hasłami nawołującymi do cenzury w imię dobrego samopoczucia określonej społeczności. Publikacja Antyku jest doskonałą formą rozliczenia się Polaków ze swoją przeszłością, rozliczenia w którym nie pomija się kontrowersyjnych elementów.

Żydzi na światowej scenie politycznej

Studnicki w swej pracy stwierdził że brak własnego państwa zdemoralizował Żydów (nie czują oni potrzeby troski o dobro wspólne wszystkich obywateli i zamykają się we własnym egoizmie). Negatywny ich wpływ na państwa w których zamieszkuje spotęgowała eksplozja demograficzna Żydów w XIX i XX wieku. W swej pracy autor dokładnie opisał aktywność Żydów w Niemczech i Rosji, przed i po I wojnie światowej. W 1918 roku Żydzi zorganizowali w Niemczech komunistyczną rewolucje, rewolucji przeciwni byli niemieccy socjaliści. „Nacjonalizm żydowski przez wrogość do narodów wśród których zamieszkują Żydzi, jest nieświadomym źródłem rewolucji i dążeń socjalistycznych i komunistycznych Żydów”.

Według publicysty państwami podporządkowanym mniejszości żydowskiej są USA i Wielka Brytania. W USA i Wielkiej Brytanii nieliczna mniejszość żydowska zdominowała finanse i media (swoją pozycje wykorzystują oni do zabiegania o interesy żydostwa – w 1917 Wielka Brytania poparła inicjatywę stworzenia w Palestynie państwa żydowskiego). Pozycje (w USA i w Wielkiej Brytanii) Żydzi zdobyli między innymi dzięki filosemityzmowi purytanów. Z pod dominacji żydowskiej dzięki polityce narodowych socjalistów wyzwoliły się Niemcy. Żydzi do uzyskania uprzywilejowanej pozycji zmonopolizowali lichwę i handel żywym towarem. Już w XIX wielu międzynarodowe żydostwo było aktywne w międzynarodowej polityce i zabiegało o interesy Żydów. Globalne nieszczęście jakim była I wojna światowa Żydzi wykorzystali do wzbogacenia się kosztem walczących stron. Konferencja pokojowa po I wojnie światowej posłużyła Żydom do narzucenia Polsce i Węgrom przywilejów dla Żydów. Towarzyszyła temu żydowska kampania nienawiści pod adresem Polski. Żydzi oskarżali Polaków o dokonywanie rzekomych pogromów, wspierali Ukraińców w konflikcie z Polakami i domagali się cenzury w Polsce (zakazu pisania o Żydach w sposób naruszający ich interesy).

Zdaniem autora książki w USA 4.3 miliona Żydów miało nieadekwatny do swej liczebności wpływ na politykę USA (co Studnicki bardzo dokładnie opisuje w swojej książce, zwracając szczególną uwagę na finanse i gospodarkę). Dominacja Żydów w USA była podobna do dominacji Żydów w ZSRR. Żydzi w USA zmonopolizowali handel, media, adwokaturę, przestępczość, politykę, giełdę, gospodarkę, szkolnictwo (żydowski system edukacji przynoszący fatalne skutki w Polsce skopiował Jędrzejewicz). Hegemonia USA zdominowanych przez Żydów w światowej polityce, zdaniem Studnickiego, doprowadzi do żydowskiej dominacji w polityce międzynarodowej. Pozycje Żydów w USA wzmacnia ogromna imigracja Żydów i wysoka płodność żydowskich rodzin.

Według autora publikacji rewolucje komunistyczną dała Żydom formalną władze w ZSRR, Żydzi usiłowali przeprowadzić bolszewicką rewolucje również na Węgrzech (udało się im to tylko na jeden rok- za co tysiące Węgrów zapłaciło swoim życiem). W Niemczech narodowi socjaliści uchronili Niemców przed żydowską dominacją.

W swej książce Studnicki przybliżył czytelnikom żydowską Palestynę. W 1919 roku na 602.000 mieszkańców Palestyny było 9% Żydów i 8% chrześcijan. Żydowska migracja do Palestyny trwała od XVIII wieku. Migracje Żydów finansował Rothschild. Przestrzeń Palestyny pozwala by jej populacja wzrosła do 7 milionów (czyli wchłonęła całą społeczność żydowską z Polski). Ziemia i klimat Palestyny pozwala na rozwój intratnego rolnictwa. Jedynym problemem dla Żydów w Palestynie są arabscy tubylcy wrogo nastawieni wobec Żydów. Na szczęście dla Żydów Arabowie są wewnętrznie skłóceni, i skonfliktowani z rządzącymi w Palestynie Brytyjczykami.

Żydzi i bolszewizm

Zdaniem Studnickiego „bolszewizm rosyjski to produkt żydowskiego socjalizmu i pół azjatyckiego ducha Rosji, wyszkolonego w centralistycznym, biurokratycznym państwie, zabijającym indywidualność”. Wszyscy Żydzi żywili sympatie dla Rosji bolszewickiej. „Było to dla nas szkodliwe podczas wojny polsko bolszewickiej, jest dziś szkodliwym podczas pokoju, gdyż przewodnikami bolszewicki w Polsce są Żydzi i oni usiłują naszą politykę skierować wedle racji stanu sowietów”. W 1920 roku wszyscy Żydzi wsparli sowiecką agresje na Polskę. Żydzi atakowali polskie wojsko. Szpiegowali dla sowietów Polaków. Manifestowali miłość dla wkraczającej Armii Czerwonej. Przyłączali się do sowietów by walczyć w szeregach Armii Czerwonej. Wydawali sowietom polskich patriotów.

Pomimo że odsetek Żydów w społeczeństwie ZSRR był niewielki odgrywali oni niewspółmiernie wielką role do swojej liczebności. Żydzi w we władzach ZSRR i sowieckim aparacie terroru byli głównym motorem antypolskiej agresji bolszewików.

Władze ZSRR stworzyły żydowski region autonomiczny w Biro Bidżanie (przy granicy z Japonią). Przy władzach sowieckich działało oficjalne ciało do spraw żydowskiej kolonizacji. Żydowską kolonizacje w ZSRR wspierali amerykańscy Żydzi. W 1925 roku Agrojoint zawarł z z ZSRR umowę na mocy której za trzyletnią pożyczkę 3 miliony dolarów władze sowieckie osadzą Żydów na Ukrainie i Krymie. W 1928 następca Agrojointu pożyczył sowietom 17 milionów dolarów. W 1930 amerykańscy Żydzi ograniczyli swoją działalność do Krymu. Kolonizacje Żydów na południowej Ukrainie wspierała też paryska Żydowska Organizacja Kolonizacyjna. Kolonizacje żydowską wspierały też żydowskie organizacje komunistów z USA i Ameryki Południowej. Za wspieranie kolonizacji żydowskiej w ZSRR, sowietów na scenie międzynarodowej wspierała społeczność żydowska.

Żydzi w dziejach Polski

Publicysta w swej pracy (dokładnie opisując losy Żydów w Polsce) stwierdził że „napływ Żydów do Polski przeciwdziałał rozwojowi polskiego mieszczaństwa, co było jedną z przyczyn upadku Polski”. Żydzi w Polsce cieszyli się danymi przez królów przywilejami niedostępnymi dla Polaków (królowie dawali Żydom przywileje bo Żydzi uzależniali ich od siebie finansowo). Żydzi mieli autonomie prawną i ustrojową w Polsce. Silne antagonizmy między Żydami a tubylcami miały miejsce w miastach, gdzie głównym przeciwnikiem Żydów było polskie mieszczaństwo. Jak pisał cytowany przez Studnickiego Stanisław Staszic „im w jakimś mieście była silniejsza dążność do rozwoju gospodarczego, tym silniejsza reakcja przeciw Żydom, t.j. bardziej natężona walka mieszczaństwa polskiego z Żydami”. „Poza mieszczaństwem przeciwnikami Żydów było duchowieństwo”. Kler katolicki uważał że Żydzi demoralizują katolików. Swoje uprzywilejowanie Żydzi wykorzystywali do wyzyskiwania polskich chłopów. „Na wyzysk żydowski reagowali podczas buntów kozackich chłopi ukraińscy. Żydzi na Ukrainie przyczynili się w znacznym stopniu do zadrażnienia stosunków polsko-ukraińskich”. Na wsiach Żydzi rozpijali chłopów (mieszając alkohol z substancjami narkotycznymi) by od otumanionych chłopów wyłudzać ziemie i trzodę. Destruktywna rola Żydów powodowała że przed zaborami inteligencja polska domagała się usunięcia Żydów z Polski.

Według autora „Sprawy polsko-żydowskiej” Żydzi uciekający z Europy do Polski przed pogromami odwdzięczali się gościnnej Polsce (gdzie nastąpiła w XVIII i XX wieku ich eksplozja demograficzna) nienawiścią do Polaków i wspieraniem wrogów Polski. Żydzi korumpowali posłów by nie nakładano na nich podatków. „Podczas nawały szwedzkiej, za czasów Jana Kazimierza, Żydzi byli tłumaczami, dostarczycielami produktów dla armii szwedzkiej i oddawali jej usługi wywiadem”. Dzięki potopowi szwedzkiemu Żydzi się wzbogacili a Polacy zbiednieli”. Zaborca rosyjski opierał swój antypolski terror na żydowskiej kolaboracji (Rosjanie świadomi niebezpieczeństwa żydowskiego nie wpuszczali Żydów na ziemie rosyjskie, Żydzi mogli mieszkać tylko na okupowanych ziemiach polskich). W czasie zaborów rosyjski okupant doceniał żydowskich kolaborantów nadając im ziemie odebrane polskim patriotom. W czasie wojen napoleońskich Żydzi ostentacyjnie witali wkraczające oddziały rosyjskie. Przed I wojną światową „Żydzi stali się pierwiastkiem rusyfikacyjnym na naszym wschodzie i byli oni też pierwiastkiem germanizacyjnym w zachodnich dzielnicach”. W czasie I wojny światowej Żydzi poparli Ukraińców bo Ukraińcy nie mieli elity i Żydzi liczyli że podporządkują sobie Ukraińców.

Władysław Studnicki w swej książce stwierdził że Żydzi na ziemiach polskich żyli w brudzie i ciemnocie. W XIX wieku polskojęzyczni postępowcy związani z Żydami popierali rosyjską politykę rusyfikacji, niszczenia polskości i katolicyzmu, niszczenia polskiego ziemiaństwa. Wśród socjalistów Żydzi propagowali postawy anty patriotyczne. Żydzi socjaliści chcieli wykorzystać nie żydowski proletariat i rewolucje do wyzwolenia narodowego Żydów. Wśród socjalistów największymi przeciwnikami niepodległości Polski byli Żydzi Róża Luksemburg i Adolf „Warski” Warszawski. Żydowscy działacze PPS tworzyli kadry bolszewickie.

W XIX wieku nastąpiła na ziemiach polskich eksplozja demograficzna Żydów. Żydowskiego rozkwitu nie hamowały nawet pogromy na terenach Rosji, które w rzeczywistości przynosiły Żydom zyski (Żydom ofiarom pogromów unieważniano długi często większe od ich majątku, a dodatkowo otrzymywali oni ogromną pomoc od społeczności żydowskiej z zachodu)

Żydzi w II RP

Zdaniem Studnickiego dominacja Żydów w polskiej gospodarce zagroziła dominacją Żydów w sferze społeczno-politycznej. Dodatkowo przy dominacji bogatej części społeczności żydowskiej w gospodarce, powszechna wśród większości Żydów w II RP bieda powoduje że biedota żydowska podatna jest na agitacje komunistyczną. Ta podatność niezwykle licznej mniejszości narodowej (w II RP żyło 3.3 miliona Żydów, podczas gdy wielokrotnie liczniejszych USA mieszkało 4.2 miliona a w ZSRR 3.3 miliona), dodatkowo niezwykle mobilnej (w latach dwudziestych odsetek Żydów w Palestynie wzrósł z 12% do 26%), stanowi zagrożenie dla przetrwania państwa polskiego. Dominacja Żydów w II RP jest nieadekwatna do ich liczebności.

W II RP masy żydowskie były wrogo obojętne wobec Polski i nie włączyły się w odbudowę kraju. W dwudziestoleciu międzywojennym Żydzi zdominowali w Polsce finanse, handel i rzemiosło (skalę tego zjawiska autor w swojej pracy dokładnie opisuje). Dominacje żydowską w Polsce wspierali amerykańscy Żydzi transferują środki finansowe na rzecz społeczności żydowskiej II RP za pośrednictwem Joint. Pragnieniem Żydów w II RP było przekucie dominacji gospodarczej w dominacje polityczną nad Polakami.

W 1918 Polsce i Węgrom narzucono przywileje dla Żydów (pełnie praw i autonomie). W międzynarodowych mediach Żydzi szkalowali Polskę oskarżając ją o rzekome pogromy, wspierali bolszewików i Ukraińców w konflikcie z Plakami, domagali się cenzury w Polsce (zakazu krytyki Żydów). Żydzi na forum „międzynarodowym pragnęli zmniejszyć suwerenność Polski”.

Ogromnym problemem II RP była nadreprezentacja Żydów na wyższych uczelniach. Inteligencje polską Żydzi gorszyli swoim brudem, smrodem i butą. Podobnym problemem dla Polaków była dominacja Żydów w adwokaturze. Żydzi nad reprezentowani i dominujący w adwokaturze oraz służbie publicznej zamknęli Polakom dostęp do tych prestiżowych zawodów. Dodatkowo adwokaturą była prostą drogą do aktywności politycznej i obywatelskiej, co powodowało że Żydzi dominowali ze szkodą dla Polaków w tych dziedzinach życia. Równie szkodliwa dla Polski była nadreprezentacja Żydów w lecznictwie. Lekarze byli w II RP liderami społeczności, osobami cieszącymi się autorytetem. Żydowscy lekarze swój autorytet wykorzystywali do propagowania komunizmu. Podobnie swoją nadreprezentacje w szkolnictwie Żydzi nauczyciele wykorzystywali dla bolszewickiej propagandy.

Swoją świadoma polityką unikania związków małżeńskich z proletariatem i chłopstwem, i wstępowaniem w koligacje z elitą, Żydzi prowadzili politykę zażydzania elity polskiej.

Szkodliwość judaizmu

Autor „Sprawy polsko-żydowskiej” w swej pracy stwierdził że judaizm wytworzył w Żydach brak idealizmu i interesowność, stał się podstawą nacjonalizmu żydowskiego (który oparł się na micie narodu wybranego), wyobcował Żydów spośród innych nacji (ksenofobiczny judaizm nie jest zainteresowany prozelityzmem – podczas gdy chrześcijaństwo otwarte jest na wszystkich). Talmud (święta księga Żydów i podstawa judaizmu) stał się fundamentem żydowskości, dyktatury rabinatu w systemie kahalnym i nienawiści rasowej Żydów do nie Żydów.

Propaganda Żydowska

W swej pracy Studnicki stwierdził że „Żydzi są skłonni do przesadzania ilości ludzkich ofiar, poniesionych przez nich podczas pogromów”. Pogromy i wygnania Żydów były wynikiem wyzyskiwania przez Żydów ludów tubylczych. W średniowieczu Żydzi zdobywali majątki na handlu niewolnikami i lichwie.

Akcja antyżydowska

Studnicki w swojej książce postulował przeprowadzenie akcji antyżydowskiej. Jego zdaniem należało ograniczyć przepisami udział żydów w samorządzie i parlamencie, był jednak przeciwny pełnemu ograniczaniu ich praw politycznych (na co mogli pozwolić sobie narodowi socjaliści zważywszy na niewielką liczbę Żydów w Niemczech). Studnicki przestrzegał Polskę przed sojuszem z Francją (rządzoną przez masonerie podporządkowaną Żydom). Sojusz taki miał uniemożliwić Polsce rozwiązanie problemu żydowskiego. Za to sojusz z narodowo socjalistycznymi Niemcami miał być korzystny dla Polski (bo pozwalał na wspólne z narodowymi socjalistami rozwiązanie problemu żydowskiego). W polityce wewnętrznej Studnicki postulował by władze regulowały rynek żywnościowy by odebrać Żydom możliwość zawyżania cen. Polacy powinni stworzyć też własny system handlu, przemysłu i finansów by być niezależnymi od Żydów. Studnicki postulował też emigracje Żydów z Polski, miało to nie dopuścić do nieuchronnego konfliktu migrujących z przeludnionych wsi do miast polskich chłopów z żydowskim proletariatem miejskim. Autor książki postulował też ograniczenie ilości żydów przyjmowanych na studia prawnicze i medyczne.

Studnicki postulował wykorzystywanie tylko tych Żydów których talenty są niezbędne dla Polski. Przeciwstawiał się asymilacji Żydów, uznając ze ten proces zagrozi zażydzeniem Polaków. Ubolewał że z powodu zbyt dużej liczby Żydów Polska nie może skorzystać z doświadczeń narodowych socjalistów. Przestrzegał przed antysemickimi ekscesami które mogą stać się wodą na bolszewicki młyn.

Rozwiązanie problemu żydowskiego widział Studnicki w emigracji żydowskiej do Palestyny (którą w swej pracy szczegółowo opisał). Emigracja taka powinna była jego zdaniem trwać 30 lat, i dotyczyć po 100.000 Żydów rocznie. Polska powinna mieć więc mandat nad Palestyną by skutecznie do Palestyny przesiedlić Żydów, wspierać syjonistów i szkolić syjonistycznych terrorystów. Zdaniem Studnickiego Polska powinna wspierać emigracje żydowską też do Ameryki Południowej i Afryki, wymuszać na rządach krajów będących celami emigracji żydowskiej przyjmowanie migrantów żydowskich, wspierać emigracje Żydów zezwalając im na wywóz majątku z Polski. Emigracja Żydów z Polski miała być też szansą na rozwój polskiego eksportu. Swoją książkę Studnicki kończy stwierdzeniem że „odżydzenie Polski jest warunkiem jej uzdrowienia”.

Jan Bodakowski