Jolanta Brzeska – ofiara reprywatyzacji i urzędników

Jako ciało wybitnej społecznicy, od pewnego czasu zaginionej, zidentyfikowano zwęglone zwłoki odnaleziono 1 marca 2011 roku w Lesie Kabackim. Pani Jolanta, która w dniu śmierci miała 64 lata, od niepamiętnych czasów wraz z mężem stawiała czoła sławetnemu kamienicznikowi Markowi Mossakowskiemu, który chciał ją wyrzucić z mieszkania w zreprywatyzowanym budynku (Brzeska procesowała się z nim w sądzie, była ostatnią lokatorką, której nie udawało się usunąć). Państwo Brzescy nie poprzestawali na tym – choć wielokrotnie im grożono czy szantażowano, angażowali się w walkę o prawa także innych lokatorów, w ramach Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów.

Windowany przez kamienicznika czynsz sprawił, że mieszkanie było zadłużone, kobieta spodziewała się eksmisji. Działacze lokatorscy powątpiewają jednak w samobójstwo. Przypominają, że p. Jolanta była wyjątkowo silną kobietą, która nie odpuściła żadnej manifestacji, spotkania z urzędnikami, chodziła na zajęcia Uniwersytetu Trzeciego Wieku, nieustannie pomagała innym. Komitet Obrony Lokatorów, który współorganizował protest pod urzędem, przekonuje, że niezależnie od konkretnych przyczyn śmierci p. Jolanta jest ofiarą bezwzględnego systemu, który stawia lokatorów w sytuacji bez wyjścia, nie oferując żadnej pomocy. Jolanta jest symbolem, gdyż jej los jest losem setek i tysięcy lokatorów, którzy znaleźli się w takiej samej sytuacji jak ona. To ludzie, których życie i zdrowie zniszczyła bezduszna polityka lokalowa miasta i którzy zostali pozbawieni nadziei. Podobnie sprawę widzi Andrzej Smosarski z WSL: Cokolwiek wykryje śledztwo, Jola była ofiarą przemocy mieszkaniowej. Była zaszczuwana.

W Warszawie jest ponad 12 tys. osób, które zostały wraz z budynkami przekazane w prywatne ręce. Podczas niedawnego protestu ich przedstawiciele skandowali: wszystkich nas nie spalicie!

Tekst o warszawskich kamienicznikach  zatytułowany „Zreprywatyzowani”, przeczytać można tutaj.

Źródło: Obywatel