Archiwum tagów:
Stanisław Piasecki: Literatura chłopska w Polsce
Było to jakoś niedługo po ukazaniu się z druku „Mateusza Bigdy” Kadena-Bandrowskiego. Gławkowierch oficjalnej literatury, zachęcony trwającym od samych dni majowych ulicznikowskim pogwizdywaniem quiproquistów, bandziarzy i innych bacznościowych dowcipnisiów na… Czytaj więcej
Zygmunt Balicki: „Wesele” jako dramat narodowy
Nie zrozumiano u nas „Wesela” Wyspiańskiego, ani w Królestwie, gdzie raziło zbyt lokalne jego zabarwienie, ani nawet w Galicji, gdzie grunt, na którym powstał ten utwór, był miejscowy, a motywy… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Kawiarniane cenzurki
Opinie literackie wytwarzają się u nas częściej na podstawie notatek prasowych, recenzji, czy zasłyszanej apodyktycznej oceny niż przeczytania utworów, o których się opiniuje. Czy sprawia to nadmiar produkcji literackiej, uniemożliwiający… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Bezsporne i sporne
Przeczytałem „Pawie pióra” Leona Kruczkowskiego. Żeby napisać o tej książce recenzję. Ale z Kruczkowskim już tak jest, że recenzji stricte sensu o jego utworach beletrystycznych pisać nie sposób. Czytelnika uderzają… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Cook, Pontus de la Gardie i „Było tak”
Przeczytałem książkę Juliana Wołoszynowskiego „Było tak”. Poczytuję sobie przeto za obowiązek poinformować tych wszystkich, którzy jej nie czytali, a wypowiadają o niej przy kawiarnianych stolikach apodyktyczne sądy, zaczerpnięte z głośnej… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Tajemnica 48 chromosomów
Z dawna obiecywałem sobie odrobić w okresie świątecznym zaległości w lekturze i recenzjach. Cztery dni na Boże Narodzenie, dwa dni na Nowy Rok i dwa na Trzech Króli – kumulacja… Czytaj więcej
Gilbert Keith Chesterton: Wielcy bohaterowie Dickensa
Każda krytyka dąży do tego aby się stać krytyką krytyki; a to z powodu że krytyka twórczości jest rzeczą bardzo niepewną. Trudno krytykować każdą twórczość artystyczną. Trudno także krytykować twórczość… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Dwie prawdy
Przyszły na literaturę polską lata chude. Reprezentacja jest, a jakże, i Akademia w białej sali, i gwiazdy orderowe, i wstęgi. I coraz więcej uroczystych posiedzeń, uroczystych bankietów, uroczystych mów. Ale za… Czytaj więcej
Andrzej Trzebiński: Pieśń niepodległa
Wydanie dziś tego rodzaju antologii, co Pieśń niepodległa (1942), jest zdarzeniem wydawniczym i artystycznym większego kalibru. Tylko że o ile w pierwszym przypadku jest to kaliber ze znakiem plus (kredowy… Czytaj więcej
Stanisław Piasecki: Wsi spokojna, wsi wesoła
Naprzód była w naszej literaturze wieś sielankowa. Pastyrze i pastyrki, rozśpiewani żniwiarze, dożynki. Potem wieś kolorowa. W łowickich pasiakach, w cyfrowanych portkach góralskich, z kółeczkami u pasa i pawimi piórami… Czytaj więcej
Najnowsze komentarze