Grabarze suwerenności: PiS-uar i pozostali demokraci

„Unia daje wielkie środki”, „Ogromne fundusze dla Polski” – nadwiślańscy zdrajcy w ten sposób reklamują Fundusz Odbudowy. Jak na lokajów obcych stolic (p)osłowie z Knesejmu, z małymi wyjątkami, są wyjątkowo zgodni. Nie ma się czemu dziwić – w zasadniczych sprawach mówią jednym głosem od 1989 roku.

Ta ratyfikacja jest milowym krokiem na drodze, na którą Polska wkroczyła, a raczej – na którą została wciągnięta w roku 2003 przez europejsów z Platformy Obywatelskiej i Prawa i Sprawiedliwości, kiedy to i jedni i drudzy stręczyli Polakom Anschluss. Mówię o referendum akcesyjnym, jakie odbyło się w dziesięć lat po wejściu w życie traktatu z Maastricht, który zmienił sposób funkcjonowania Wspólnot Europejskich z formuły konfederacji, czyli związku państw, na formułę federacji, czyli państwa związkowego. Traktat z Maastricht kładł kres mrzonkom o „Europie Ojczyzn”, którą Prawo i Sprawiedliwość uwodzi swoich wyznawców podobno aż do dnia dzisiejszego. Kolejnym krokiem na tej drodze była ratyfikacja traktatu lizbońskiego, czego dokonał w październiku 2009 roku prezydent Kaczyński na podstawie ustawy z 1 kwietnia 2008 roku, za którą zgodnie głosował obóz zdrady i zaprzaństwa i część PiS z Naczelnikiem Państwa na czele. Ten traktat zawiera zasadę lojalnej współpracy, przy pomocy której brukselska biurokracja wypłukuje suwerenność z państw członkowskich. Stanowi ona, że państwo członkowskie musi „powstrzymać się przed każdym działaniem, które mogłoby zagrozić urzeczywistnieniu celów Unii Europejskiej” – niezależnie od kompetencji formalnie przekazanych Unii przez państwa członkowskie. Tę właśnie zasadę wykorzystuje Komisja Europejska do tresowania Polski w uległości przy pomocy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. No a teraz, w ramach „ratyfikacji”, obóz zdrady i zaprzaństwa, częściowo w sojuszu z obozem „dobrej zmiany” zgodził się na powiększenie kompetencji Unii Europejskiej o uprawnienie do zaciągania przez Komisję Europejską zobowiązań finansowych w imieniu „Unii”, a co za tym idzie – do wprowadzenia „unijnych” podatków na sfinansowanie spłaty zaciągniętych długów. Fundusz Odbudowy bowiem ma zostać sfinansowany w drodze pożyczenia przez Komisję Europejską 750 mld euro, które potem zostaną rozdzielone między poszczególne bantustany. Polsce ma przypaść ok. 58 mld euro, w większej części w formie pożyczki, a w pozostałej – w formie subwencji, którą jednak państwo też będzie musiało, oddać – tym razem w formie „unijnych” podatków. O ile z pozoru wygląda na to, że odstąpiliśmy brukselskiej biurokratycznej szajce kolejny kawał suwerenności za 260 mld złotych, to tak naprawdę uczyniliśmy to za darmo, bo te pieniądze trzeba będzie tak czy owak oddać.

Na podstawie: michalkiewicz.pl