Warto przypominać zapomniane karty z historii narodowego radykalizmu, który błędnie jest utożsamiany jedynie z przedwojennym ONR. Swoistym pionierem nieśmiertelnej Idei na gruncie organizacyjnym było Stronnictwo Wielkiej Polski.
Tworzenie ugrupowania rozpoczął we wrześniu 1933 roku adwokat Michał Howorka, były działacz Ruchu Młodych, który po delegalizacji OWP nie wstąpił do Stronnictwa Narodowego. 4 marca 1934 roku w Poznaniu odbył się zjazd 300 zwolenników Howorki, na którym powołano do życia Stronnictwo Wielkiej Polski. Było to pierwsze w Polsce ugrupowanie narodowo-radykalne. W jego szeregach działali m.in. Michał Howorka, Przemysław Warmiński, Stanisław Nycz i Edward Budniak. Przystąpiło do niego też działające od 1933 r. w Toruniu Stowarzyszenie Wielkiej Polski.
Program polityczny ugrupowania zawarł Michał Howorka w broszurze „Walka o Wielką Polskę” (1934). W swoim programie SWP głosiło walkę z kapitalizmem, socjalizmem, masonerią i Żydami. Silnie akcentowano konieczność rozprawienia się z plutokracją. „Nie żądajmy od klas posiadających – pisał Howorka – aby otwarcie i jasno stali w naszych szeregach, ale mamy zupełne prawo powiedzieć, że tych szkodników społecznych, którzy prawo własności nadużywają ze szkodą dla obozu narodowego mamy prawo zlikwidować i zlikwidujemy”.
Organami prasowymi SWP były „Nowa Polska” i „Szczerbiec”. 3 maja 1934 władze SWP podjęły decyzję o połączeniu z Obozem Narodowo-Radykalnym.
Na podstawie: Wikipedia/nacjonalista.pl
Najnowsze komentarze