Poszukując rozwiązań zagadnień społecznych, myśl ludzka od zamierzchłych czasów po dzień dzisiejszy błąka się po manowcach, zwodzona z drogi słuszności przez największych wrogów Prawdy: — ambicje osobiste i namiętności, niedołęstwo, tchórzostwo, prywatę, oportunizm, wreszcie — zakłamanie, fałsz i świadomą złą wolę.
Toteż każde z dotychczasowych rozwiązań nosi na sobie grzech pierworodny: jedne, jak konserwatyzm, są następstwem niedołęstwa i tchórzostwa myśli, inne — np. komunizm — stanowią owoc fałszu i złej woli, inne wreszcie — wynikają z oportunizmu, prywaty i zakłamania u swych twórców (ideologie klasowe: np. robotnicza).
W ten sposób, wypaczona i zepsuta myśl ludzka nie była dotychczas w stanie urzeczywistnić Prawdy i Sprawiedliwości w życiu społecznym. Aż przyszły kryzysy, głębokie wstrząsy, rewolucje, ofiary. Stare doktryny poczęły się chwiać. Bankrutują stare „prawdy”. Na widownię życia społecznego wszedł zdrowy, porywający nacjonalizm, zbudowany na jedynie słusznej, bo na najszerszej, realnej podstawie — na Narodzie. Ta szerokość podejścia do zagadnień społecznych, umożliwiająca rozwiązać je nie od góry, ale od dołu, stanowi zasadniczy, słuszny punkt wyjścia myśli narodowej, która, po wprowadzeniu koniecznych poprawek , jako myśl narodowo-radykalna zdolna jest nakreślić Narodowi właściwą linię rozwoju dziejowego.
Ruch Narodowo-Radykalny postawił sobie za zadanie urzeczywistnić sprawiedliwość, najszerzej pojętą, w życiu Narodu Polskiego, wierząc, że Prawda zwyciężyć musi. Ruch Narodowo-Radykalny rzucił hasło odrodzenia Narodu przez odrodzenie Jego członków, ich życia osobistego, drogą głębokiego wstrząsu i wychowania. Przez zaostrzenie poczucia obowiązku, przez gruntowne uświadomienie, przez oświecenie rozumu, rozgrzanie serca i ofiarę — do nowego społecznego i narodowego zakonu. Oto droga, jaką narodowy radykalizm poprowadzi Naród do wielkości.
Droga ta nie jest łatwa. Świadomość trudów i konieczności ofiar, przeświadczenie o wyższości celów ogólnych nad osobistymi, wreszcie gotowość potwierdzenia czynem tego wszystkiego, co jest przedmiotem wiary, cechuje młode pokolenie Polaków, którzy wiedzą, że, jak mówi Stanisław Szczepanowski, każdy ruch duchowy żyje ofiarami i trudem uczestników, a nie natychmiastowymi materialnymi korzyściami. Wreszcie, narodowy radykalizm, posiadając obszerny i głęboki program, dotyczący wszystkich dziedzin życia społecznego, reprezentuje zdrową twórczą myśl, a będąc owiany wolą twórczego czynu stanowi siłę, zdolną wydobyć z Narodu drzemiące zasoby energii, obudzić ducha i pchnąć do Wielkiej Przebudowy życia.
Adolf Józef Reutt
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1937.
Najnowsze komentarze