Bronisław Onufry Kopczyński: Ruch Młodych jest ruchem kulturalnym

Aby Polska stała się narodem wielkim, nie wystarczy zmienić ustroju jej państwa, jej struktury społecznej i form gospodarczych. Idea Wielkiej Polski prócz doskonałych form wymaga przede wszystkim odrodzenia ducha, wy­niesie na wyżyny tego, w czym duch ten się wyraża — kultury narodowej i dlatego Ruch Młodych tak wyraźnie dąży do wychowania nowego typu psychicznego, dlatego jest on przede wszystkim ruchem kulturalnym.

Pustą formą byłyby wielkie re­formy polityczne czy gospodar­cze, które Ruch Młodych prze­ prowadzi w Polsce, gdyby nie wy­nikały one z najgłębszych warto­ści kulturalnych i nie zostały do­ pełnione odrodzeniem tego du­chowego chleba człowieka, jakim jest twórczość kulturalna.

Program polityczny, gospodar­czy i społeczny Ruchu Młodych nie powstał z suchych spekulacji mózgowych, tak jak materialistyczny marksizm, a wynikł z naj­głębszych duchowych, kultural­nych pragnień młodego pokole­nia. Dlatego nie potrzebuje on tworzyć żadnych kulturalnych doktryn, nie potrzebuje on budo­wać twórczości na rozkaz doktry­nalnej spekulacji, a jego twór­czość kulturalna powstaje samo­rodnie i żywiołowo. To, że Polska musi być Wiel­ka, nie jest doktryną, a żądanie wielkości jest naczelnym postula­tem Ruchu Młodych w stosunku do polskiej twórczości kulturalnej. Kultura polska musi być wielka. Kultura polska musi być jak Pol­ska. Chrześcijańska, samodzielna, ekspansywna, zdrowa… Bezklasowa i nierozdzielna.

Kultura polska musi być wiel­ka, tak jak Polska może być tyl­ko wielka albo żadna. Na drodze do jej wielkości stoją trzej wrogowie. Pierwszy — to rozkładowa robota żydowska, drugi — ekspan­sja materialistycznej kultury bol­szewickiej. Obu tych wrogów mu­ simy już teraz zwalczać, ale zni­kną oni bezpowrotnie dopiero wraz ze zlikwidowaniem żydokomuny i z dokonaniem przez Ruch Młodych przebudowy ustrojowej. Trzecim wrogiem, którego trzeba zwalczyć najszybciej, bo dopiero wtedy nabierzemy prawdziwej od­porności względem dwóch pierw­ szych, jest bierność kultu­ralna olbrzymich mas Na­rodu polskiego. Dopóki nie zmażemy z kultury naszej klaso­wej pieczątki inteligenckiej, dopóty nie będzie ona wielką.

Twórca kulturalny jest przede wszystkim wychowawcą Narodu. Wielka kultura, to znaczy wielkie bogactwo wychowawczych środ­ków, to znaczy mocna postawa psychiczna narodu, to znaczy umożliwienie Polsce spełnienia Jej misji dziejowej. W tym świetle zrozumiała jest powaga roli twórców kulturalnych, naukowców i artystów i koniecz­ność ich wielkiej odpowiedzial­ności za pracę. Życie kulturalne narodu jest dopiero wtedy pełne, gdy ogarnia cały naród. Twór­czość kulturalna musi być zdjęta z piedestału odosobnienia i samoadoracji, a stać się bliska wszyst­kim członkom Narodu. Nie może być odświętnym przybraniem, a chlebem powszednim. Poprzez zakłamanie i chaos doktryn, haseł i teoryj, takie wy­tyczne treści i formy niesie w przyszłość Polski kulturalny Ruch Młodych.

Bronisław Onufry Kopczyński

Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1936.