Troy Southgate: Narodowy anarchizm przeciwko lewicy

“Jedyną ekonomiczną różnicą między stadem usłużnych Rosjan i tłumem wolnych Anglików wlewających się do fabryki rano jest fakt, że są oni wykorzystywani dla prywatnego zysku, ci pierwsi zaś przez państwo o charakterze wspólnotowym. Motywacją rosyjskich mistrzów to stworzenie dla siebie i swych przyjaciół-proletariuszy wygodnej dla nich biurokracji. Motywacją angielskich mistrzów jest wykorzystanie pracy proletariuszy dla zwiększenia prywatnych fortun. My jednak chcemy jeszcze czegoś innego.” – Hillaire Belloc

„Karol Marks, który spędził większość swego życia w czytelni British Museum Library, prawdopodobnie przybył do niej nie mając wielkiego kontaktu z naturą i tak już pozostało. W rezultacie jego filozofia ignorowała wszystko, co nie było absolutnie człowiecze. Był (tylko) świadom faktu, że żywność pochodzi ze wsi. Był świadom faktu, że niektórzy ludzie muszą być stamtąd, gdzie się wychował. To był jego cel, ratować tych wyimaginowanych ludzi od tego, co nazwał „idiotyzmem życia wiejskiego”. Czy jednak nie jest idiotyzmem spędzić całe swoje życie w British Museum Library?” – John Seymour

Teorie Marksa, które pojawiły się w połowie XIX wieku, doszły w końcu do skutku w 1917 roku podczas rosyjskiej rewolucji. W trakcie dziewięćdziesięciu najbardziej brutalnych i krwawych lat w historii ludzkości, morderczy komunistyczny eksperyment odbywający się w Europie Wschodniej i na Dalekim Wschodzie stał się tak znienawidzony i pogardzany jak jego kapitalistyczny bliźniak na Zachodzie.

Nowocześni lewicowcy twierdzą, że po śmierci Włodzimierza Ilijcza Lenina w 1924 roku ich rewolucja została ukradziona przez Józefa Stalina. Jest jednak faktem, że szalenie popularny bohater środowiska antystalinowskiego, Lew Trocki, był finansowany przez finansistów z Wall Street. Pozostaje bezsporne, że działo się tak rzecz jasna nie z racji ideologii, lecz pochodzenia etnicznego. Bogaci żydowscy bankierzy z Nowego Jorku bez skrupułów wspomagali swych bolszewickich odpowiedników w carskiej Rosji, zwłaszcza wtedy, gdy oznaczało to szansę na zlikwidowanie rosyjskiej monarchii i stworzenie nowych rynków gotowych do eksploatacji. Rasowy związek między kapitalizmem i komunizmem jest niepodważalny. W 1918 roku partia bolszewicka była kontrolowana niemal całkowicie przez rewolucyjnych działaczy pochodzenia żydowskiego (Chazarów). Według Roberta Wiltona, rosyjskiego korespondenta „Timesa”, „z pośród 556 ważnych funkcjonariuszy państwa bolszewickiego w latach 1918-1919 było 17 Rosjan, 2 Ukraińców, 11 Ormian, 35 Łotyszy, 15 Niemców, 1 Węgier, 10 Gruzinów, 3 Polaków, 3 Finów, 1 Czech, 1 Karaim, 457 Żydów. Jeśli czytelnik jest zdumiony, że żydowską rękę może znaleźć w każdej kwestii zabójstwa rosyjskiej rodziny carskiej, musi mieć na uwadze ogromną przewagę liczebną Żydów w sowieckiej administracji” [Les Derniers Jours des Romanof, Thornton Butterworth, 1920, str. 29].

Uwagi Wiltona potwierdza Hilaire Belloc, który w 1937 roku napisał, że „jeśli ktokolwiek nie wie, że obecny bolszewicki ruch rewolucyjny w Rosji ma charakter żydowski, mogę tylko rzec, że musi być człowiekiem, który został urobiony przez naszą żałosną prasę.” [G. K. ‘s Weekly, 4 kwietnia 1937]. Winston Churchill także zwrócił uwagę na zdecydowanie żydowski charakter bolszewizmu w Illustrated Sunday Herald z 8 lutego 1920, kiedy to rzekł: „nie ma powodu, aby nie dostrzec roli, jaką w tworzeniu bolszewizmu i w obecnym doprowadzeniu do rewolucji rosyjskiej odegrali kosmopolityczni i w większości ateistyczni Żydzi. Jest to z pewnością wielka rzecz, prawdopodobnie przewyższa wszystkie inne.” [Illustrated Sunday Herald, 8 luty 1920].

Pomimo tego faktu, że wczesny anarchizm miał wiele do zaoferowania żyjącym pod obcasem dawnych europejskich monarchii, a w konsekwencji, nowej klasie kapitalistów, którzy pojawili się w okresie reformacji i oświecenia, lewicowy nowotwór całkowicie przeniknął anarchizm. Grup kierujące antykapitalistycznym „ruchem” są obecnie kierowane przez lewicowych dogmatyków i „zamordystów”, którzy twierdzą, że narodowi anarchiści próbują wykorzystać anarchizm dla swych własnych celów. To kłamstwo. Jak już wcześniej mówiliśmy, raz po raz, nie jesteśmy „rasistami” ani zwolennikami „białej supremacji”, z powodu posiadania jakiegoś sekretnego programu, my mamy sformułowany program walki z następującą degeneracją zachodniego społeczeństwa i chcemy zapewnić przetrwanie takich wartości dążących ku upadkowi jak różnorodność, tożsamość i dziedzictwo kulturowe.

Smutnym jest niestety, że większość ludzi na lewicy nie spocznie dopóki nie zorganizują co do minuty każdego aspektu ludzkiego życia. Jest to samonapędzająca się choroba. To dlatego lewicowcy mówią o „prawie do pracy”, kiedy – jak słusznie punktował Bob Black – prawdziwym problemem jest sama praca. Lewica, podobnie jak totalitarna prawica [sic!], odmawia tolerancji dla tego, kto próbuje zrezygnować z jej wizji w pełni zintegrowanego społeczeństwa. Nie mniej jednak niektórzy z nas nie chcą części tego i zawsze będą „socjalistami” między nami i naszej własnej naturze. Pod tym względem jesteśmy ruchem elitarnym trzymającym się mocno pojęcia merytokracji. To, czego jednak nie akceptujemy, to teoria, że wszyscy są „równi”.

Kwestia egalitaryzmu jest jednym z głównych ułomnych filarów współczesnej lewicy i wywodzi go z wymyślonej przez Johna Locke’a teorii o „tabula rasa”. Jest niedorzeczną idea, że ludzie przychodzą na świat jako ślepcy i chłoną wszystko, co wokół nich jak gąbka. Jesteśmy nie tylko pod wpływem czynników środowiskowych lub wrażeń wywieranych przez nasze najbliższe otoczenie, dziedziczymy także wiele cech genetycznych po naszych rodzicach, dziadkach pradziadkach. Do pewnego stopnia jesteśmy już ukształtowani nim opuścimy łono matki i ma to wielki wpływ na to, jakimi ludźmi będziemy. Warunki społeczno-ekonomiczne, w których ktoś się urodził, mogą mieć wpływ na jego ścieżkę rozwoju, oczywiście, ale uwarunkowania genetyczne znacznie przewyższają względy środowiskowe i nie powinno się tego ignorować.

Przypuszczenie, że wszyscy ludzie są w jakiś sposób „równy” jest po prostu śmieszne. Z drugiej strony nie znaczy to wcale, że ludzi mniej inteligentnych lub fizycznie niepełnosprawnych należy traktować z pogardą lub okrucieństwem. Ci, którzy jawią się jako lepsi w niektórych obszarach mają obowiązki wobec tych, którzy wydają się słabsi. Ludzkość – jak cała reszta natury – jest hierarchiczna i lewicowe, postępowe fantazje o świecie w którym każdy ma tę samą rangę, nieuchronnie objawia się jako proces wyrównawczy, w którym opresyjne prawa są używane do degradowania silniejszych do poziomu słabych i urażonych. Narodowi anarchiści wierzą w zachęcanie ludzi do wyrażania swego całego potencjału, a nie zmuszania ich do grzęźnięcia we wspólnym mianowniku.

Lewicowa polityka nieuchronnie doprowadza do barbarzyństwa i totalitaryzmu i to jest powód, dla którego kapitalizm został dopuszczony do prosperowania w takim stopniu, jak obecnie. Ilekroć lewica dochodzi do władzy, to po prostu zarządza kapitalizmem w nieco zmodyfikowanej formie; za pomocą biurokratycznych organów państwa. Jednak lewicowa strategia często bywa bardzo efektywna i nie ma powodu dla którego takie formy walki jak entryzm [infiltracja środowisk lewicowych przez trockistów celem promowania własnych poglądów w krajach, w których ten nurt komunizmu nie jest popularny – przyp. tłum.], sabotaż przemysłowy, ciągi pikiet, zbiórki i akcje wspólnotowe nie miałyby być wykorzystane przez narodowych anarchistów. To jest przyczyna dla której rekomendujemy niektóre teksty wydawane przez Derek Hattons’s Militant [środowisko trockistowskie wewnątrz brytyjskiej Partii Pracy – przyp. tłum.] i innych organizacji, które skutecznie infiltrują zarówno lokalne rady i szeregi swych przeciwników. Podsumowując, narodowi anarchiści odrzucają zarówno państwowy, jak i prywatny kapitalizm i chcą oni, aby moc sprawcza zaczynała się w sposób oddolny i były kierowane ku górze. Wizja ta jest daleka od zdehumanizowanego lewicowego „państwa robotniczego”, w którym ludzie są przedstawieni nie jako jednostki, ale elementy gospodarcze gotowe do eksploatacji. Nie popełnij błędu, lewica nie oferuje żadnego rodzaju alternatywy i powinna zostać odrzucona.

Troy Southgate

Fragment z „Manifest Narodowo-Anarchistyczny”. „Młodzież Imperium”, nr 27.