Umiarkowany sukces zwolenników Rewolucji Boliwariańskiej

Przeprowadzone w Wenezueli 26 września wybory parlamentarne przyniosły umiarkowany sukces popierającej rządy prezydenta Hugo Chaveza Zjednoczone Socjalistycznej Partii Wenezueli (Partido Socialista Unido de Venezuela), która uzyskała 95 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym. Opozycyjna Koalicja na Rzecz Jedności Demokratycznej (Mesa de Unidad Democrática), grupująca partie dominujące w wenezuelskiej polityce w latach 1958 – 1998  zdobyła 64 mandaty. Pozostałe przypadły przedstawicielom Indian i niezrzeszonym. Frekwencja wynosiła 66,45 proc. głosów. Wyniki oznaczają, iż PSUV utraciła w parlamencie większość 2/3 głosów, niezbędną do uchwalania kluczowych dla przeprowadzenia dalszych reform ustaw.

Na pierwszy rzut oka rezultat niedzielnych wyborów wskazuje na porażkę prezydenta Chaveza. Z drugiej jednak strony wciąż ponad 50% wyborców wyraziło poparcie dla Rewolucji Boliwariańskiej, co jest niewątpliwym sukcesem. Z pewnością decydujący wpływ na wynik wyborów ma sytuacja gospodarcza, choć Wenezuela przeżywała już trudniejsze chwile w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Dość powiedzieć, iż rezultatem dominującej pozycji przeróżnych oligarchii i uzależnienia od Stanów Zjednoczonych był osiągający ponad 60% wskaźnik ubóstwa wśród Wenezuelczyków przed dojściem Chaveza do władzy. W ciągu dziesięciu lat udało się go zmniejszyć o połowę, choć wciąż jest wiele do zrobienia. Nie zapomnijmy jednak o latach zaniedbań, krwawych dyktatur, zamachów stanu (w większości made in USA) które były udziałem wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej. Oczywiście należy zachować zdrowy krytycyzm w stosunku do polityki Chaveza, która w wielu punktach różni się zdecydowanie od naszej wizji świata. Jednak jego latynoamerykański nacjonalizm, antyglobalizm, dążenie do modelu wielobiegunowości w polityce międzynarodowej, ale przede wszystkim pragmatyzm będący efektem realnej oceny sytuacji w regionie,  nakazują powiedzieć życzliwe: Adelante Comandante!