Książka stanowi pierwszy polski przykład mistrzowskiego dzieła jednego z najwybitniejszych przedstawicieli rzymskiej szkoły teologicznej i ruchu odnowy tomistycznej, jezuity kardynała Louisa Billot’a (1846-1931). Pozycja rangi przystępnej książki naukowej znajdzie swe miejsce zarówno w większych księgarniach religijnych jak i w księgarniach naukowych.
„Lektura dzieła Tradycja kontra modernizm kardynała Louisa Billota to uczta dla intelektu spragnionego przejrzystych wywodów i czystej katolickiej prawdy. Styl francuskiego teologa, doskonale oddany w polskim przekładzie Marcina Beściaka, jest niezwykle przystępny jak na dzieło tej kategorii. Widać w nim geniusz oraz tradycję jezuickiej pedagogiki, łączącej erudycję z prostotą wypowiedzi. (…) Kardynał Billot, znakomity przedstawiciel rzymskiej szkoły teologicznej i odnowy tomistycznej, napisał swe dzieło w formie thrillera teologicznego: po przedstawieniu katolickiego pojęcia Tradycji i bezlitosnej krytyce historycznej metody badań, autor postanowił w ostatnim rozdziale oddać głos samej herezji modernizmu. Można powiedzieć, że synteza jezuity genialnie wyraziła pozory wewnętrznej spójności tego błędnego systemu.”
Louis Billot S.J. (ur. 12 stycznia 1846 w Sierck-les-Bains, zm. 18 grudnia 1931 w Rzymie) – francuski duchowny katolicki, jezuita, kardynał.
Studiował w seminariach duchownych w Metz, Bordeaux i Blois. Święcenia kapłańskie przyjął 22 maja 1869 roku w Blois. 25 listopada 1869 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Angers. Ostatnie śluby zakonne złożył 2 lutego 1883 roku w Laval. W latach 1879 – 1882 był wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie w Angers. Wykładał teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie w latach 1885 – 1910.
Na konsystorzu 27 listopada 1911 roku papież Pius X wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem kardynała diakona S. Maria in via Lata. Uczestnik konklawe z roku 1914, które wybrało na papieża Benedykta XV i także uczestnik konklawe z roku 1922, które wybrało na papieża Piusa XI. 6 lutego 1923 roku został członkiem Papieskiej Komisji Biblijnej. 13 września 1927 roku złożył dymisję kardynalską, którą przyjął Pius XI 21 września 1927 roku. 19 grudnia 1927 roku na konsystorzu papież ogłosił publicznie swoją decyzję. Był jedynym kardynałem XX wieku który podał się do dymisji.
Zmarł 18 grudnia 1931 roku w Rzymie. Pochowano go na rzymskim cmentarzu w Campo Verano.
Najnowsze komentarze