Publicystyka narodowców podczas II wojny światowej

Nakładem Instytutu Pamięci Narodowej ukazała się antologia publicystyki konspiracyjnej podziemia narodowego 1939–1950 „Żeby Polska była polska!”. Autorami wstępu i wyboru, dokumentów w tej 1080 stronicowej prekursorskiej pracy pracy, niezbędnej dla wszystkich zainteresowanych ruchem narodowym, są wybitni historycy Marek Jan Chodakiewicz i Wojciech Jerzy Muszyński.

„Żeby Polska była polska!” zawiera ułożoną chronologicznie publicystykę prasy konspiracyjnej, broszury i ulotki, od początku II wojny światowej do 1950 roku. W tomie znalazły się dokumenty dotyczące: idei narodowej, celów ruchu narodowego, działalności ruchu narodowego w konspiracji. Druki dotyczące Polski i Polaków, obowiązków elity względem narodu, historii, prawa, planów ustrojowych i gospodarczych dla Polski po II wojny światowej – w tym przyłączenia do Polski ziem zachodnich, sojuszu środkowoeuropejskiego. Stosunku do innych nurtów polskiej konspiracji. Oceny Niemców, nazizmu, komunizmu. Zbrodniczej polityki sowietów, Niemców Litwinów, powojennych polskojęzycznych komunistów wobec okupowanej Polski i Polaków. Walki z okupantami i kolaborantami, szczególnie aktywizacji polskojęzycznych komunistów. Rozliczeń z sanacyjna kliką, sporów ideowych z innymi nurtami podziemia. Polityki zagranicznej i sytuacji wewnętrznej Hiszpanii, Francji, Rumuni, Węgier i Czechosłowacji.

W swojej publikacji Chodakiewicz i Muszyński, na 130 stronach autorskiego wstępu przybliżyli czytelnikom prócz poruszanych przez narodowców treści także: dziennikarzy prasy narodowej, poszczególne tytuły, działalność drukarni, formy kolportażu, odbiorców prasy. Czytelnicy na kartach pracy znajdą też bibliografie książek o historii ruchu narodowego, indeks rzeczowy i osobowy.

Na 950 stron antologii Chodakiewicz i Muszyński zamieścili 243 dokumenty, w tym 14 obszernych. Pochodziły ona z ponad 200 wydawanych podczas okupacji pism narodowych. Tylko w niektórych dokumentach dokonano niezbędnych edytorsko skrótów. Żaden z opublikowanych dokumentów nie był wcześniej publikowany w pracach naukowych. Dokumenty historycy opatrzyli licznymi przypisami kontekstowymi i biograficznymi.

Przypisy w „Żeby Polska była polska!” to istna encyklopedia wiedzy o ruchu narodowym, scenie politycznej II RP, osobach i wydarzeniach z lat II wojny światowej. Dotyczą między innymi: ZMN, ONR, RNR, OZN, polskich narodowych socjalistów, Zadrugi, SN, pomocy Żydom, innych licznych organizacjom nacjonalistycznym, polskich polityków, poszczególnych czasopism narodowych, polityków europejskich, i wydarzeń z czasów II wojny światowej.

W swej publicystyce podczas II wojny światowej poświęconej kwestii żydowskiej narodowcy bardzo szczegółowo opisywali eksterminacje Żydów przez Niemców. Potępiali nazistów za ich zbrodnie. Nie przeszkadzało to jednak narodowcom w przedstawianiu szkodliwości tożsamości żydowskiej osadzonej na fundamencie nauk Talmudu, i domaganiu się wyjazdu Żydów z Polski do Izraela. Narodowcy wykluczali możliwość koegzystencji z Żydami w ramach jednego państwa. Po zajęciu przez sowietów w 1944 roku ziem polskich, prasa narodowa informowała o kolaboracji Żydów z sowietami i zbrodniach Żydów komunistów na Polakach. Narodowcy nowe komunistyczne władze jednoznacznie postrzegali jako żydokomunę.

Dokumenty z antologii dotyczące Żydów zawierały informacje o współpracy Żydów z masonerią i komunistami, asymilacji, emigracji z Polski do Palestyny, historii Żydów, życia w getcie, konfliktów ekonomicznych Polaków z Żydami, zbrodni niemieckich na Żydach, stosunku żydów do Polski i Polaków, syjonistów rewizjonistów, pozycji Żydów na światowej scenie politycznej, żydokomuny.

Jan Bodakowski