Tradycja Katolicka: Potępienia komunizmu wciąż aktualne!

Różnej maści przedstawiciele endokomuny i neosowieciarze próbują przekonać katolików, że można pogodzić szatańską ideologię z Wiarą. Tymczasem Tradycja Katolicka ma w tej sprawie jasne i czytelne stanowisko.

Już papież Pius XI w swojej fundamentalnej encyklice potępiającej komunizm „Divini redemptoris” z 19 marca 1937 r. pisał: „Komunizm jest zły w samej swej istocie. Nie można więc współpracować z nim na żadnym polu, o ile chce się uratować przed rozkładem chrześcijańską cywilizację i porządek społeczny”.

Rok 1945 był nie tylko militarnym triumfem liberalizmu i bolszewizmu nad nazizmem, ale przy okazji zniszczył pozostałości Sacra Europa i zdziesiątkował narodowe elity wielu krajów. Wtedy też zaczęły pojawiać się skomunizowane ruchy „księży-robotników” i głosy postulujące jakąś formę pojednania z marksistowskim złem. W reakcji z polecenia papieża Piusa XII Święte Oficjum opublikowało dekret przypominający, że „komunizm cechują materializm i antychrystianizm”. Dokument z 1 lipca 1949 r. groził też ekskomuniką i odmową sakramentów każdemu, kto „wyznaje komunizm, propaguje go lub współpracuje z komunistami”. Ten dekret zachowuje aktualność.

Słynny teolog i prefekt Świętego Oficjum kardynał Alfredo Ottaviani w 1960 roku w stanowczych słowach skrytykował koncepcję współistnienia katolików z komunistami:

„W XX wieku ciągle istnieje potrzeba napiętnowania ludobójstwa, masowych deportacji, masakr takich jak ta w Lesie Katyńskim lub Budapeszcie. Jednak niektórzy wciąż wyciągają ręce do nowego Antychrysta, a nawet prześcigają się w wymienianiu z nim przyjacielskich gestów i słodkich uśmiechów. Czy chrześcijanin stojąc twarzą w twarz z kimś, kto obraża Boga i jest odpowiedzialny za masakry innych chrześcijan, może uśmiechać się i schlebiać mu? Czy może popierać sojusz z tymi, którzy przygotowują podłoże do przyjścia Antychrysta w krajach ciągle jeszcze wolnych? Czy możemy brać pod uwagę jakiekolwiek łagodzenie napięć między Wschodem i Zachodem, gdy jesteśmy świadkami ponownego oplucia, ukoronowania cierniami i spoliczkowania Chrystusa?”.

Taka sama moc i niezmienność cechuje odrzucenie przez Tradycję i Magisterium antykatolickiego liberalizmu, o czym zapominają jego współcześni apologeci próbujący łączyć ten ściek z „konserwatyzmem”. To już jednak temat na osoby wpis.

Na podstawie: nacjonalista.pl/”Szczerbiec”