Dr Dariusz Ratajczak: Prawdziwi twórcy Sowietów

Na początku wieku XX międzynarodowe siły finansowe przechodzą do ofensywy. Ich zdecydowanymi działaniami kieruje chęć ożywienia i ochrony własnych interesów, które mają charakter internacjonalny, globalny. Dlatego też, gdy w poprzek tym zamierzeniom stają państwa i ludzie nie mający zamiaru podporządkować się bezwzględnej, „anonimowej” machinie, środkiem do osiągnięcia celu staje się konsekwentne wspieranie rewolucjonistów – burzycieli porządku społecznego, politycznego i ekonomicznego. Celem numer 1 stada wypachnionych rekinów jest oczywiście Rosja z jej niezmierzonymi bogactwami, które jednak carat zazdrośnie strzeże, nie chcąc uzależniać się od zachodnich kapitalistów. Co więcej, niezależna, dumna aż do przesady, przeżywająca niebywały wzrost gospodarczy Rosja (perspektywy rozwoju państwa carów w np. roku 1913 są fantastyczne), staje się ekonomicznym konkurentem dla Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Należy go więc wyeliminować, a najlepiej włączyć do strefy „dobrych interesów”. Na straży tychże stać mieli nowi władcy: bolszewicy. W ten sposób doszło do bandyckiego sojuszu zwichrowanych inteligentów – rewolucjonistów żydowskiego pochodzenia z anglo-amerykańsko-niemieckim światem pieniądza. Żeby było wszystko jasne: ten drugi w 80% składał się również z Izraelitów.

Ludzie finansujący bolszewików przed rewolucją i robiący z nimi dobre interesy po przewrocie w Rosji, stali na czele skomplikowanego systemu wielkich firm przekraczających państwowe granice. Był to potężny organizm rozrastający się i produkujący nowe odgałęzienia. Ich mechanizm rozwoju przypominał ekspansję komórek rakowych. Potęgi finansowe Rockefellerów i grupy Morgana* rządziły naftą, miedzią, stalą, tytoniem, centrami bankowymi, przemysłem stoczniowym, przewozami czarterowymi, elektrycznością, kauczukiem, kolejami, firmami ubezpieczeniowymi. Szybko też zaczynają wywierać przemożny wpływ na politykę (i tak już zostało), najczęściej przy współpracy swych wspólników z londyńskiego City, Paryża, Berlina. Bolszewicy dają im nadzieję na krociowe zyski, dlatego też zrobią wszystko aby wspomóc „społeczne i ekonomiczne wyzwolenie” Rosji. Tym bardziej, że pozostaje to w zgodzie z globalnymi planami fabianizmu.

Dla przybliżenia fascynującego tematu, posłużmy się indywidualnym przykładem Lejby Bronsteina, czyli Lwa Trockiego. Trocki powrócił z USA do Piotrogradu w kwietniu/maj u 1917 r. dzięki interwencji Sir Williama Wisemana**, szefa wywiadu brytyjskiego na półkulę atlantycką i przyjaciela prezydenta Wilsona. Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych ten rygorystyczny rewolucjonista opływał w dostatek. Zajmował apartament, jeździł limuzyną z własnym szoferem. Dziwne to, jeśli zważymy, że oficjalnie dysponował tylko nędznymi 310 dolarami (które i tak miał oddać biednym rosyjskim emigrantom). Tajemnica pryska jak mydlana bańka, gdy dowiadujemy się, że na wygodne życie i cele rewolucyjne otrzymał 0,5 miliona funtów od jednej tylko pani Fels (z domu… Rothschild), która przekonała swego męża – miliardera i producenta mydła właśnie – by ofiarował ten skromny dar. Należałoby teraz odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób zwycięscy Sowieci odwdzięczyli się swym dobroczyńcom z roku 1917 i później. Istnieje tutaj znamienny dokument, a mianowicie wyciąg z „Handbook of the Soviet Union”, księgi opublikowanej przez amerykańską Izbę Handlową. Wynika z niego, że np. w roku 1930 ZSSR był drugim, a w 1931 pierwszym rynkiem zagranicznym dla sprzętu przemysłowego produkcji amerykańskiej. W tym roku Amerykanie wyeksportowali do ZSSR 27,5% ogólnego eksportu tych właśnie wyrobów. W latach 1932-1933, a więc w czasie gdy dobijano rosyjskiego „kułaka”, produkcja „Forda” w ZSSR wynosiła 80% wszystkich traktorów, ciężarówek i samochodów osobowych będących „na stanie” państwa robotników i chłopów. A cóż powiedzieć o tych wszystkich cwaniackich firmach w rodzaju „Allied American Corporation”***, „Chase National Bank”, „International Harvester”, „Du Pont”, „Alcoa”, które przez lata, a często dziesiątki lat tuczyły siebie i swojego nieludzkiego wspólnika? „Rosyjscy” komuniści w roku 1917 wygrali dzięki Niemcom i w większości żydowskim globalistom. W latach następnych utrzymali, obronili i rozszerzyli swój stan posiadania za przyzwoleniem tych drugich. Przez nich też zostali wykończeni 10 lat temu. Sojusznicy się zmieniają – karawana jedzie dalej.

dr Dariusz Ratajczak

* Twórcą potęgi Morganów był Junius S. Morgan powiązany z wszechwładnym żydowskim Domem Rothschildów. Jego syn – John Pierpont (1837-1913) był właściwym twórcą imperium kontrolującego np. 50 tys. mil dróg kolejowych w USA. Na przełomie wieków uważano go za amerykańskiego finansistę nr 1.

** Sir William Wiseman (1885-1962) obok obowiązków służbowych był także partnerem żydowskiej firmy finansującej bolszewików „Kuhn, Loeb and Company”. Firma ta powiązana była ze słynnym Jacobem Schiffem, urodzonym w Domu Rothschildów we Frankfurcie. Po emigracji do USA ożenił się z Teresą Loeb, córką założyciela „Kuhn, Loeb and Company”. W ten sposób stał się partnerem firmy. Nie muszę dodawać, że reprezentował interesy Rothschildów w Stanach Zjednoczonych.

*** „Allied American Corporation” to jedno z dzieci potomka rosyjskich Żydów – Armanda Hammera. Hammer wytrwale wspierał Sowietów aż do lat osiemdziesiątych (później przestał – musiał w końcu umrzeć). Był właścicielem słynnego „Texaco”, którego stacje benzynowe awizowane są czerwoną, bolszewicką gwiazdą. To zapewne ukłon w stronę komunistycznych sympatii Armanda.