Adam Gmurczyk: Mit XX wieku

Wśród mitów XX wieku, najbardziej rozpowszechnionym jest ten o odpowiedzialności Chrześcijaństwa za zagładę żydostwa w okresie ostatniej wojny światowej. Jest to jednak, jak większość współczesnych mitów, zwykła bajka i propagandowy chwyt.

Wypowiadając wojnę Katolicyzmowi, żydzi już w Wiekach Średnich inspirować poczęli wzorowane na judaizmie sekty quasi-chrześcijańskie, które rozbić miały jedność Prawdziwej Wiary. Wśród nich najżywotniejszy okazał się protestantyzm. Na gruncie germańskim zabobon ten rozkwitł znakomicie, rodząc przesiąkniętego starotestamentową tradycją potwora, który w czasach II wojny światowej szczególną – jak twierdzą sami żydzi – nienawiścią obdarzył izraelitów. Nic w tym dziwnego. Dziecko Ludobójcy zbyt dokładnie przejęło naukę swego Starotestamentowego Ojca i znieść nie mogło jego samouwielbienia i wywyższenia – wszak istnieć może tylko jeden lud wybrany.

Jeśli więc prawdą jest, że w połowie XX wieku doszło w Europie do masowych rzezi synów Abrahama (choć Historia uznaje informacje te za mocno przesadzone), to w żadnym razie nie można mówić o holocauście zgotowanym żydom przez Chrześcijaństwo. Obserwując bieg dziejów uznać można jedynie, że żydzi popełnili samobójstwo. Duch protestancki przerósł ducha żydowskiego. Uczeń prześcignął mistrza. Dziecko chwyciło chętnie darowany mu przez ojca sznur i mocno zacisnęło go na rodzicielskiej szyi. Przykre. Lecz cóż nam do tego?

Adam Gmurczyk

Tekst ukazał się w 1999 roku w “Szczerbcu”, czasopiśmie Narodowego Odrodzenia Polski.
Przedruk całości lub części wyłącznie po uzyskaniu zgody redakcji. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Pismo do nabycia:
http://www.archipelag.org.pl/ oraz na Allegro