Książka „Zniewolenie demoniczne. O działaniu nadzwyczajnym szatana i duchowym zagrożeniu okultyzmem”

Nakładem wydawnictwa Esprit ukazała się praca Grzegorza Bacika „Zniewolenie demoniczne. O działaniu nadzwyczajnym szatana i duchowym zagrożeniu okultyzmem” bardzo przystępnie opisująca zagadnienia dotyczące aniołów, demonów, i ich ingerencji w życie ludzi.

Anioły zostały stworzone przez Boga na jego obraz. Bóg obdarzył je rozumem i wolną wolą, mogą więc „świadomie i w sposób całkowicie wolny decydować o swoim losie”. Są istotami nie materialnymi (ludzie zmysłami nie mogą więc ich dostrzec). Mają wyżej rozwinięty intelekt niż ludzie, silniejszą wolę, bardziej duchową i piękniejszą naturę. Pomimo że mają większe zdolności poznawcze niż ludzie nie mogą poznać natury Boga i przeniknąć jego tajemnic („Bóg objawia się każdemu aniołowi w innym stopniu”). Anioły poznają rzeczywistość intuicyjnie „całościowo i do końca” (ludzie „doświadczalnie i na podstawie przesłanek”). Dysponują ogromną wiedzą o swojej naturze (każdy jednak w innym stopniu). Mogą wzajemnie tę wiedzę sobie przekazywać. Pośredniczą między Bogiem a człowiekiem. Anioły mają za zadanie towarzyszenie i wspieranie ludzi. Są nieśmiertelne i zależne od Boga. Anioły są istotami społecznymi, fundamentem ich wspólnoty jest miłość wobec Boga i ludzi. Zamieszkują niebo. „Nie są ograniczone czasem i przestrzenią. Istnieją poza czasem i przestrzenią”. Mogą wpływać na świat materialny, mają możliwość działania, nie mogą jednak nic stwarzać. Mogą oddziaływać na materie (od zmiany temperatury do przesuwania przedmiotów). Inaczej niż Bóg mogą przebywać tylko w jednym miejscu naraz (niemniej mogą przemieszczać się błyskawicznie w przestrzeni). Anioły są istotami hierarchicznymi. Mają różną wiedzę i możliwość działania.

Anioły mogą przekazywać ludziom swoje natchnienia poprzez wizje i głosy zewnętrzne, oraz wyobraźnie. Dzięki lepszej wiedzy i percepcji aniołowie mogą lepiej przewidywać przyszłość od ludzi, i dostrzegać ukryte w ludziach choroby. Nie mają jednak możliwości poznania ludzkich „tajemnic duchowych, myśli i pragnień” (bo tylko Bóg zna zamysły sec ludzkich). Nie mogą w duszy człowieka wywołać pragnień, decyzji, myśli. Mogą wywoływać wrażenia i emocje. Oddziaływać na zmysły (wzrok, słuch, powonienie).

Demonami określa się te anioły które zdecydowały się odrzucić Boga i być złe. Będąc aniołami, dysponujące wolną wolą, możliwością decydowania o własnym losie, pełną wiedzą o wszystkich konsekwencjach własnych czynów, decyzją natychmiastową, jednoznaczną, niezmienną i ostateczną, wybrały niewierność Bogu i wieczne potępienie. Na odrzucenie Boga zdecydowała się wielka liczba aniołów. Każdy demon dokonał suwerennego wyboru. Inicjatorem buntu był Lucyfer. Powodem buntu była jego pycha, Lucyfer chciał być równy Bogu. Był najpiękniejszą, najpotężniejszą i najbardziej obdarowaną przez Boga istotą. Powodem buntu była też zazdrość o wyjątkową pozycje człowieka (ludzie posiadają możliwość rozmnażania się a anioły nie, Jezus miał ludzką naturę, Maryja urodziła Boga). Na czele aniołów które stanęły w obronie Boga stanął Michał. Obrońcy Boga strącili buntowników w otchłań. Michał za wierność Bogu awansował, demony nie mogą mu tego wybaczyć i traktują go z wyższością [w fałszywych objawieniach w Garabandal demon udawał Archanioła Michała ukazując się pod postacią amorka].

Demony są duchami nieczystymi, dążą do grzechu i żyją w grzechu. Współdziałają tylko by szkodzić ludziom. Nie tworzą innej wspólnoty i są istotami bardzo samotnymi. Ich królestwo wyrosło z nienawiści do ludzi. Trwanie w grzechu ogranicza ich dotychczasowe zdolności intelektualne. Mieszkają w piekle, gdzie cierpią bo są odseparowane od Boga (to cierpienie jest ich własnym wyborem). Ponieważ są jak anioły niezależne od czasu i przestrzeni to piekło jest dla nich stanem. Demony poza piekłem przebywają też na ziemi (pobyt na ziemi sprawia im przyjemność). Odziedziczoną po aniołach lepszą wiedzę i percepcje demony wykorzystują do uwiarygodniania swoje działalności i wciągania ludzi w okultyzm poprzez trafne przepowiednie i wykrywanie chorób (w wypadku bioenergoterapii). Pomimo że ich celem jest niszczenie, nienawiść i zło, instrumentalnie mogą czynić dobro by za jego pośrednictwem osiągnąć swój demoniczny cel. „Zły duch zazwyczaj działa pod pozorem dobra”. Demony mogą nawet świadczyć na rzecz Boga i czynić dobro jeżeli pomoże im to w osiągnięciu celu jakim jest zło. Nienawiść demonów do Boga i ludzi sprawia że widok eucharystii sprawia im ból. Demony są: inteligentniejsze od ludzi (mają wiedzę i inteligencje aniołów), zaburzone psychicznie, mogą skutecznie kusić, nie mają dostępu do myśli ludzi.

Sojusznikami demonów w dziele szkodzenia ludziom są okultyści. Okultyści tworząc zorganizowane środowiska długoletnią propagandą zdobywają kolejnych sympatyków. Innymi sojusznikami demonów są heretyckie posoborowe środowiska w kościele katolickim negujące realność istnienia demonów.

Praktyki okultystyczne niszczą zdrowie psychiczne i fizyczne, a w ostateczności prowadzą do potępienia. Nie da się skorzystać na układzie z demonem. „Natura złego ducha nie zakłada możliwości układu czy podarowania czegokolwiek w zamian za coś”. „Natura złego ducha ukierunkowana jest wyłącznie na to, co prowadzi do zła”. Demon wykorzystuje miłość dwojga ludzi by grzeszyli nieczystością, uzdrawia ale w taki sposób by bluźnić Bogu. Demon by czynić zło podsuwa swoim ofiarom coś co wydaje się być niewinne, wykorzystuje pychę swoich ofiar, daje ludziom złudzenie że są wyjątkowi, manipuluje, daje coś by coś większego człowiekowi odebrać. Demonom zależy by ludzie zatracili świadomość że zło jest złem, zaakceptowali grzech jako coś normalnego.

Demony szkodzą ludziom za pośrednictwem: kuszenia (fizycznego lub psychicznego), nawiedzeń, dręczeń, obsesji, osaczenia, zniewolenia i opętania. Do nawiedzeń, dręczeń, obsesji, osaczań, zniewoleń i opętań dochodzi z własnej winy ofiary (w wyniku praktykowania zabobonów, okultyzmu, spirytyzmu, magii, amuletów, talizmanów, new age, radiestezji, bioenergoterapii, posiadania przedmiotów kultu z innych religii, biernego lub czynnego udziału w innowierczych praktykach religijnych, przynależności do grup i stowarzyszeń z rytuałami ezoterycznymi, w wyniku związków z satanizmem, słuchania muzyki poświęconej szatanowi). Ofiarami nadzwyczajnego działania demonów padają też święci którzy zgodzili się na takie cierpienie by ofiarować je Bogu. Niezawinionymi ofiarami nadzwyczajnego oddziaływania demonów są osoby: które padły jako nowo narodzone dzieci ofiarą klątwy najczęściej rzuconej przez krewnych, ofiarą poświęcenia szatanowi, jako dziecko brały udział w seansach spirytystycznych, są przodkami osób praktykujących okultyzm. Pokusy są ukrytymi działaniami demonów, ukrytą zachętą do grzechu, nie rozpoznawalną jako działanie złego. W pokusie demon przedstawia zło jako dobro (np. eutanazje przedstawia jako akt litości wobec chorego.

Nawiedzenia demoniczne są aktami ataku demona na miejsce. Przejawiają się dziwnymi hałasami, niezwykłymi uderzeniami w mieszkania i meble, niewiadomego pochodzenia przerażającymi dźwiękami (wrzaskami, biciem w dzwony, śpiewamy, śmiechami, odgłosami kroków, szczękiem łańcuchów), padaniem kamieni na dom, drżeniem przedmiotów, znikaniem i pojawianiem się przedmiotów w dziwnych miejscach, nadmierną ilością kurzu, nieustannym niewiadomego pochodzenia odorem, podmuchami powietrza w szczelnych pomieszczeniach, otwierającymi się i zamykającymi się samodzielnie oknami, pękaniem bez naturalnego powodu szyb w oknach, samoczynnym rozbijaniem się talerzy, samoczynnym wypadaniem książek z półek, przerwami w dostawie prądu i spadkami napięcia bez przyczyny, samodzielnym zapalaniem i gaśnięciem lamp, spadaniem obrazów, samoczynnym przewracaniem i przemieszczaniem mebli, samoczynnym poruszaniem się żyrandola, tajemniczymi plamami w domu, nagłym pojawieniem się mgły, dymu, płomieni, nagłymi zmianami temperatury, pojawianiem się i znikaniem zwierząt, pojawianiem się cieni.

Dręczenia, obsesje, osaczenia, polegają na ataku demona na psychikę i fizjologie człowieka. Na zmysły, wyobraźnie, pamięć i emocje. Demon może oddziaływać na emocje nie na rozum [warto o tym pamiętać także w wypadku fałszywych objawień i posoborowych herezji w kościele opierających się na silnych emocjach i pogardzie dla rozumu]. Intensywne kuszenie zaburza równowagę psychiczną człowieka. Prowadzi do: samobójstw i zabójstw, pożądania seksualnego wśród duchownych i wobec zamężnych, skłonności pedofilskich, nienawiści do małżonka, pogardy wobec Boga. Dręczenia, obsesje, osaczenia, przejawiają się też w urazach fizycznych, niewiadomego pochodzenia ranach, zadrapaniach i krwawieniach. Doznawaniu uderzeń od niewidzialnego agresora. Niemożności, bolesności, relacji seksualnych z małżonkiem, bez żadnych przyczyn fizycznych. Bólach nie mających żadnej przyczyny zdrowotnej. Celem demonów jest skłonienie ludzi do praktyk okultystycznych (bioenergoterapii, świeckich „egzorcyzmów”). Demony wykorzystują cierpienia ludzi, oferując im rzekomą pomoc, by skłonić ludzi do czynienia zła.

Zniewolenia prowadzą do ciągłego powtarzania grzechów (bałwochwalstwa, okultyzmu i magii). Grzesznicy są świadomi lub nieświadomi swego grzechu. Zniewolenia przejawiają się osłabieniem pozytywnych cech człowieka, licznymi dolegliwościami (cierpieniem duchowym, fizycznym, psychicznym, emocjonalnym). Demony najbardziej lubią zniewalać ludzi okultyzmem.

Opętania polegają na wzięciu człowieka przez demona w posiadanie. „Najczęściej opętanie przez dłuższy czas może przebiegać bezobjawowo”. W stanie opętania opętany dokonuje wielu grzechów bo demon chce był grzesznik był z nim związany z grzechami. W okresie utajonego opętania pojawiają się dziwne choroby fizyczne i psychiczne, bezbożnictwo (dla opętanych z czasem staje się bolesna obecność w kościele i modlitwy). Opętani często są ofiarami zbiorowego dręczenia przez wiele demonów (demon może opętać kilka osób w jednym czasie).

Okultyzm czyli dawanie możliwości demonom by szkodziły ludziom, przejawia się często w praktykach magicznych (gestach, rytuałach, współpracy z demonami). Wszelakie jego przejawy są potępiane nauczaniem Kościoła Katolickiego. Magia polega też na odrzuceniu Boga i oddawaniu czci demonom. Za rzekome wsparcie demonów magowie płacą własnymi duszami. Jedynym celem magi jest szkodzenie ludziom. Pewne korzyści są środkiem do uzależnienia maga od magii. Praktyki okultystyczne nie muszą być świadome, praktykującym okultyzm może się wydawać że biorą udział w niewinnych zabawach. Przedmiotami okultystycznymi są: kadzidełka (ich palenie jest formą oddawania czci demonom) i amulety (są zaproszeniem dla demonów do ingerowania w życie noszącego amulety). Formą zachowań okultystycznych jest rzucanie przekleństw czyli złorzeczenie. Przekleństwa mogą być rytuałem magicznym (słowa w magi są bardzo ważne). Najgroźniejsze są te rzucane przez krewnych. Najczęściej rzucane są w trakcie mszy. Popularną praktyką okultystyczną jest spirytyzm. W trakcie seansów spirytystycznych przybywają demony udające dusze zmarłych. Wróżbiarstwo, nawet traktowane jako zabawa, skutkuje przywołaniem demonów. Jest formą bluźnienia Bogu, nikt prócz Boga nie może znać przyszłości. Demony poprzez wróżby manipulują życiem ludzi. Formą wróżbiarstwa jest biblomancja czyli przypadkowe otwieranie książek i interpretowanie cytatów. Nie wolno tego czynić, nawet w odniesieniu do Pisma Świętego (Pismo Święte trzeba czytać po kolei a nie subiektywnie interpretować). Innymi formami wróżbiarstwa jest: interpretowanie snów, numerologia, chiromancja, irydologia, astrologia, radiestezja. Do form „uzdrowień” okultystycznych należy zaliczyć: bioenergoterapie, raiki, akupunkturę, aromaterapie, homeopatie, refleksologie. Obecnie często praktykujący takie terapie kłamią ze są terapie oparte na nauce, i urywają ich okultystyczny charakter. Często też okultyści okłamują ludzi wmawiając im że ich praktyki są zgodne z katolicyzmem. Dla wielu ofiar okultyzmu praktyki okultystyczne stają się ważniejsze od rodziny i pracy (demon chce zmonopolizować swoją ofiarę). Praktykami okultystycznymi są też: joga, wschodnie medytacje i sztuki walki. Najwyższą formą okultyzmu jest satanizm. Ludzie jednak nie pozostają osamotnieni wobec demonów, do walki z nimi biskup miejsca powołuje księży egzorcystów.

Grzegorz Bacik w swej książce „Zniewolenie demoniczne. O działaniu nadzwyczajnym szatana i duchowym zagrożeniu okultyzmem” przedstawia liczne przerażające relacje z nękań, dręczeń, obsesji, osaczeń, zniewoleń i opętań, wśród dorosłych i dzieci. Relacje z przerażającej awersji opętanych do religii, wieloletnich praktyk okultystycznych i ich skutków. Autor przybliża też czytelnikom nauczanie Kościoła Katolickiego potępiające okultyzm, świadectwa ofiar okultyzmu, historie walki z destruktywnym działaniem demonów, pracę egzorcystów.

Jan Bodakowski