To może zdarzyć się pewnego wieczoru, gdy będziesz leżał w zimnej, nędznej celi lub na szpitalnym łóżku, gdy twoje ciało będzie pocięte, połamane, obolałe od stóp do głów. Może się to zdarzyć, kiedy bliski przyjaciel odsunie się od Ciebie z powodu Twoich poglądów, albo kiedy kolejny pracodawca „wyrazi żal, że nie może dać ci pracy”, gdyż skłaniasz się ku „dziwnym poglądom politycznym”. Zadasz sobie pytanie czy to, co robisz, jest tego wszystkiego warte? W życiu każdego poważnego bojownika pojawia się chwila, kiedy dochodzimy do punktu, w którym zadajemy sobie pytanie o sens tego wszystkiego, w co wierzymy.
W takim momencie uratować mogą nas dwa elementy. Pierwszym są właśnie te idee, które nurtowały nas przez długie lata i nadal mają dla nas sens; które pomimo pełnego bólu nacisku wątpiącego umysłu, prowokują nas do tego, by wykrzyknąć: Ja w to wierzę !
Drugim elementem jest poświęcenie krwi, które trudno zlekceważyć w chwilach nawet najgłębszego kryzysu naszej duszy. Możliwe, iż z poświęceniem krwi stykamy się jedynie na łamach pism takich jak w Polsce „Szczerbiec”, pism mówiących o bojownikach walczących bez nadziei na natychmiastowy sukces; pism, wskazujących na poświęcenie krwi, jako na coś czystego w swoich intencjach, bezinteresownego, poważnego i całkowicie wysublimowanego, a zarazem prostego. Jak mówi powiedzenie: „krew męczenników droższa jest Bogu, niż tusz filozofów”. To jest – i zawsze będzie – powodem, dlaczego nie damy się pognębić.
Jeśli by jednak Polityczny Żołnierz zlekceważył lub pominął dokonanie wewnętrznego rachunku sumienia, dlaczego robi to, co robi – nieuniknionym jest, że jego działania staną się mniej czyste i możliwe, że pewnego dnia doprowadzą go do zdrady. Dlatego musimy karmić regularnie nasze przemyślenia ideą nowego, lepszego świata, jaki chcemy stworzyć, a z tych przemyśleń nasze serca muszą czerpać siłę i poznanie drogi do wcielenia idei w życie. Dają nam okazję do zaznajomienia się ze słowami myślicieli, ideologów, filozofów, którzy zmieniali serca i poglądy współcześnie sobie żyjących ludzi – i do tej pory oddziaływają na następne pokolenia. Dają nam okazję do zaznajomienia się ze słowami przywódców tych ruchów, które stawały w obronie Europy; przywódców, którzy o Europę walczyli i dla niej ginęli.
Jeden jest element, który łączy elementy zawarte w pismach narodowo-rewolucyjnych; jedna jest myśl łącząca artykuły traktujące o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości – to nacjonalizm.
Życie jest jednak splotem paradoksów; im głębiej kochamy własny kraj, tym bardziej stajemy się gotowi do poświęcenia nas samych w prawdziwej służbie innemu krajowi. Jak inaczej wyjaśnić to, że włoski nacjonalista może czytać z głębokim uczuciem słowa G.K. Chestertona, opisującego jego naród, jako ludzi, którzy „do tej pory nie nauczyli się mówić”? Jak inaczej możemy wyjaśnić, że Anglik jest rzeczywiście poruszony przez falangistowskie powstanie w Hiszpanii przeciw marksizmowi? Jak inaczej możemy wyjaśnić udział Polaków w Bitwie o Anglię, czy współczesną obecność 2 tys. europejskich ochotników w Bitwie o Chorwację?
Czy jest to jakiś rodzaj internacjonalizmu? Jeśli jest to wyższa forma nacjonalizmu, to ukazuje się nam nowy porządek rzeczy, nakaz wewnętrzny wskazujący nam, by być wiernym własnemu krajowi, lecz jednocześnie wskazujący pewien nadrzędny horyzont ideowy. Czyż nie jest prawdą, że Ojczyzna nasza jest tam, gdzie są nasi towarzysze walki?
Po upadku muru berlińskiego jasne jest, że „jedyna prawdziwa ideologia” – marksizm – odeszła, nawet jeżeli jej akolici jeszcze nie zniknęli. My natomiast możemy sprawdzić, że demokratyczny liberalizm także może zostać usunięty. Jest to element,który często był pomijany w naszej walce.
Około 15 lat temu, Terza Posizione zawarła następujące słowa w swojej pieśni :
Dolar amerykański już nie świeci,
Syjonistyczny rak wciąż przeraża,
Sowiecka ręka już nie zagrozi,
Świt nowego jutra
z pewnością nadejdzie.
Prorocze słowa pieśni przepowiedziały nasilenie walki,zdradę i śmierć, lecz wskazywały także na światło,które pojawiło się na horyzoncie przyszłości.
Nawet wszechobecne siły żydostwa zaczynają być niszczone przez zło, które same stworzyły. W chwili, gdy jesteśmy świadkami powstania Nowego Porządku Światowego, zanurzonego w swojej religii New Age, możemy być dumni, że wciąż jesteśmy. Nie będzie fanfaronadą jeśli stwierdzimy, że za 10 lat siły Nowego Porządku Światowego – wcielenie najgorszego zła – spotkają na swej drodze tylko nas. Nacjonalizm pogłębiony wiarą staje się małą, skromną, ale bardzo silną Armią Boga.
Wraz ze zbliżaniem się Ostatecznego Starcia, obowiązkiem każdego bojownika jest czytać, studiować i odnaleźć swoje korzenie w Tradycji, ale równocześnie sprawować skuteczną kontrolę nad ulicami Europy i Europą poprzez Słowo i Czyn, przez Propagandę i Działanie. Na gigantyczną sieć banków, armii i służb bezpieczeństwa, Polityczni Żołnierze odpowiadają siecią serc i Wiarą. My uczynimy naszym credo słowa Jose Antonio: „Nasze miejsce jest poza oficjalnym życiem politycznym,chociaż czasami zmuszeni jesteśmy wejść na tę arenę. Nasze miejsce jest na świeżym powietrzu, podczas jasnej nocy,z bronią w ręku i pod gwiazdami. Pozwólmy innym bankietować i bawić się. My – z zewnątrz,w napięciu i czujności – wyczujemy z radością z sercach nadchodzący świt”.
Nawet jeżeli nie spełnią się nasze nadzieje na tym świecie, pozostaje nam obietnica; ta sama obietnica, która przyświecała Marinowi i Motcie – poległym w Hiszpanii męczennikom rumuńskiej Żelaznej Gwardii, europejskim ochotnikom w Chorwacji, tysiącom średniowiecznych Krzyżowców; obietnica nagrody wszystkim tym, którzy doczesne obowiązki realizowali w imię Boga.
Tekst ukazał się w “Szczerbcu”, czasopiśmie Narodowego Odrodzenia Polski.
Przedruk całości lub części wyłącznie po uzyskaniu zgody redakcji. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Pismo do nabycia:
http://www.archipelag.org.pl/
Najnowsze komentarze