Aleksandr Dugin: Młot na „neopogan”

W naszej historycznej samoświadomości musimy uwzględnić nieustanny rozwój naszej historii również w przedchrześcijańskim okresie życia Słowian wschodnich i Słowian w ogóle. Oparciem jest tutaj język, rekonstrukcje kultur społeczeństw indoeuropejskich północno-wschodniej Eurazji oraz nieskończoną ilość elementów zachowanych w środowisku ludowym, a przede wszystkim w kontekście nowej dla Słowian wschodnich tradycji chrześcijańskiej pod koniec pierwszego tysiąclecia. Właściwe studium chrześcijaństwa ludowego dostarczy ogromnego materiału do wyjaśnienia, czym żyli Słowianie przed Chrystusem. A to jest bardzo ważne.

Tyle że trzeba to robić nie od razu, a tym bardziej nie opierając się na głupich fantazjach neopogaństwa (to symulakrum), ale starannie, subtelnie, angażując dużą ilość materiału lingwistycznego, kulturoznawczego i religioznawczego.

Potwierdza to np. w zagadnieniu runów. Otóż prawdopodobnie istniały też runy słowiańskie – podobne do germańskich, tureckich, awarskich, węgierskich i sarmackich. A bliskowschodnie alfabety i systemy pisma mają warstwy nie do odróżnienia od pisma runicznego. Jednakowoż takie rekonstrukcje wymagają bardzo dokładnych badań. Tymczasem w tym miejscu panuje jakiś idiotyczny śmietnik. Zresztą, w niemieckim neopogaństwie XIX i XX wieku, kiedy spopularyzowano runy, sytuacja nie była dużo lepsza. Zdarzały się jednak i wyjątki – jak ekscentryczne, ale odważne i przemyślane studia Hermana Wirtha. Jednakowoż samego Wirtha trzeba było traktować z ogromnym krytycznym dystansem, starannie oddzielając niekończące się ekscesy i ujawniając oddzielne konstruktywne uwagi i hipotezy. Teraz rosyjscy neopoganie kopiują najgorsze przykłady, nie zawracając sobie głowy niezbędną, ogromną i żmudną pracą. Stąd dzikie antychrześcijaństwo, New Age i towarzyszące mu te jawne dewiacje mentalne i psychologiczne. Widać to wyraźnie na przykładzie ukronazizmu – złowrogiej, krwawej, oligofrenicznej parodii. Zdecydowanie nie powinniśmy iść w tym kierunku. Wszystko, co żywe i święte, co łączy nas z naszym pochodzeniem, zawarte jest w rosyjskim prawosławiu. To nieskończone i bogate dziedzictwo.

Owszem, możemy także eksplorować epoki przedchrześcijańskie – dlaczego nie? Jednakowoż trzeba postąpić tutaj ostrożnie i starannie, za pomocą odpowiednich narzędzi, które jeszcze nie zostały opracowane.

Aleksandr Dugin

Zdjęcie: geopolitika.ru

Tłumaczenie: KK

Źródło: geopolitika.ru