24 stycznia 2024 roku przeor tradycyjnego benedyktyńskiego klasztoru Krzyża Świętego, położonego w brazylijskich górach za Rio de Janeiro, biskup Tomasz, opublikował ostry komentarz dotyczący pewnego wpływowego hierarchy, aktywnego na całym świecie w ruchu Tradycji Katolickiej. Lecz czy tradycjonaliści nie mają wystarczająco dużo problemów spoza Tradycji, by jeszcze musieli toczyć spory między sobą? Z reguły tak właśnie nakazuje katolicki zdrowy rozsądek, jednak nie wtedy, gdy w grę wchodzi sam fundament katolicyzmu, czyli Wiara Katolicka. W zmaganiach między Rzymem a Bractwem Kapłańskim Św. Piusa X nigdy nie była zagrożona jak dziś. Niech Czytelnicy sami osądzą, czy jako pasterz trzody Naszego Pana, biskup Thomas uczynił coś innego niż tylko spełnił swój obowiązek, potępiając tego wilka w owczej skórze….
Powodem istnienia Ruchu Oporu jest nikt inny jak biskup Fellay ze swoimi słowami i działaniami. Jego słowa zminimalizowały powagę obecnego kryzysu i odpowiedzialność Soboru. Jego działania naraziły Tradycję na podzielenie tego samego losu, który spotkał wspólnoty Ecclesia Dei.
Biskup Fellay nie mówił tak jak Arcybiskup Lefebvre. Arcybiskup Lefebvre zdecydowanie potępił błędy Soboru, a także duchownych, którzy byli przyczyną tych błędów. Przestrzegał dosłownie wszystkich papieży przed ich odpowiedzialnością. Powiedział Janowi Pawłowi II, że jeśli będzie podążał ścieżką ekumenizmu, to nie będzie już dobrym pasterzem, a na rysunku dotyczącym Asyżu za pomocą obrazów i słów podkreślił, że Jan Paweł II pójdzie do piekła, jeśli nadal będzie ekumenistą. Powiedział kardynałowi Ratzingerowi, że on, Ratzinger, jest przeciwny chrystianizacji społeczeństwa. Arcybiskup potępił apostazję Soboru Watykańskiego II. (…) Bronił księży i wiernych przed modernistyczną zarazą. Naraził się na nieważną, choć słynną ekskomunikę. W obronie Francji nie cofnął się w obliczu muzułmańskiego niebezpieczeństwa. Ochronił nas przed planami Ojca Gérarda. Był, krótko mówiąc, jak dawni biskupi: obrońcą chrześcijaństwa i jego podstawy, którą jest wiara. Był człowiekiem cnót teologicznych, który podtrzymywał naszą wiarę i wszystkie cnoty.
A co z biskupem Fellay? Czy kontynuował działania Arcybiskupa Lefebvre? Nie. Zarówno słowem, jak i czynem, biskup Fellay zdystansował się od Arcybiskupa Lefebvre. Jeśli chodzi o herezję wolności religijnej, zminimalizował wagę tego, co zostało ogłoszone przez Sobór. Nie reagował na błędy tak jak Arcybiskup Lefebvre. Nie mówił o dwóch Kościołach, jak Arcybiskup Lefebvre. Nie odróżniał wyraźnie Kościoła oficjalnego od Kościoła katolickiego, ale mówił o „Kościele konkretnym”, dezorientując wiernych, a nawet księży. O jaki konkretny kościół chodzi? Czy musimy być w tym kościele? Jesteśmy w Kościele katolickim. Uznawaliśmy papieża, ale nie Kościół soborowy, o którym mówił kardynał Benelli. Nie uznajemy doktryny czy działań sprzecznych z Tradycją. Te działania nie są katolickie, ale antykatolickie.
To pod wpływem biskupa Fellay Kapituła Generalna FSSPX z 2012 roku zmodyfikowała zasadę ogłoszoną przez Kapitułę z 2006 roku: nie może być praktycznego porozumienia bez porozumienia doktrynalnego. To nie podobało się biskupowi Fellay i zostało zmienione. Pod pewnymi warunkami Bractwo może teraz osiągnąć praktyczne porozumienie bez porozumienia doktrynalnego. Jest to prawny kruczek, otwierający drogę do poprowadzenia Bractwa ścieżką wspólnot Ecclesia Dei. Biskup Fellay nie zaszedł jeszcze tak daleko, ale opuścił gardę, a Rzym to wykorzystał. Sprzeciw wewnątrz Bractwa biskup Fellay stłumił poprzez wyrzucenie biskupa Williamsona i innych księży; następnie zaś karał kolejnych, jak na przykład siedmiu dziekanów, którzy słusznie zaprotestowali przeciwko dokumentowi Rzymu dotyczącemu małżeństwa. Biskup Fellay zdezorganizował Tradycję, odszedł od linii Arcybiskupa Lefebvre i sprawił, że inni również od niej odeszli. Sprzeciw wobec tego odejścia stał się przyczyną powstania „Ruchu Oporu”.
Chcemy podążać za Arcybiskupem Lefebvre w doktrynie, jak również w praktycznych rozwiązaniach, ponieważ, jak nauczają Arystoteles i św. Tomasz, przykłady przodków służą jako zasady działania. Podążamy za Arcybiskupem Lefebvre w doktrynie i działaniu, zwłaszcza w odniesieniu do modernistycznego Rzymu, i robimy to, aby pozostać wiernymi Wiecznemu Rzymowi, nauczycielowi prawdy i świętości.
Kyrie eleison.
bp Richard Williamson
Źródło: https://fsspxr.wordpress.com
Najnowsze komentarze