Eugyppius: Gaza, Ukraina i upadek liberalnego ładu międzynarodowego

Znaczna część tego, co się dzisiaj dzieje, jest odbiciem zanikającego „momentu jednobiegunowego” niekwestionowanej hegemonii liberalnej Ameryki i towarzyszącego mu „upadku liberalnego porządku międzynarodowego”. Porządek ten wyłonił się pod koniec zimnej wojny w 1990 r. i upadł –niezauważony przez nikogo – jakiś czas po 2015 r. Wybór Trumpa i Brexit były pierwszymi poważnymi oznakami powszechnego oporu wobec podstawowych założeń międzynarodowego liberalizmu, podczas gdy szybki postęp Chin rozwój gospodarczy po 2010 r. stawiał Republikę Ludową mniej więcej na równi ze Stanami Zjednoczonymi i po raz pierwszy sprzeciwiał się porządkowi z zewnątrz. W rezultacie żyjemy obecnie w świecie wielobiegunowym, ale z etosem politycznym wciąż wywodzącym się z amerykańskiej dominacji międzynarodowej. Obawiam się, że jest to problem bardzo duży i że będzie się tylko pogłębiał.

Moment jednobiegunowy zasadniczo zmienił zachodnią politykę. Ponieważ po 1990 r. nie było żadnych poważnych globalnych ani ideologicznych konkurentów, nasi przywódcy mogli swobodnie promować dziwaczną i nieograniczoną odmianę turboliberalizmu. Feminizm trzeciej fali, ezoteryczne doktryny tęczowej brygady LGBTQIA+, imigracja otwartych granic i polityka rasowa, stale nasilający się program klimatyczny i podobne dziwactwa mają swoją własną etiologię, ale przede wszystkim to, co otworzyło im drzwi, to brak wyraźnego zagrożenia zewnętrznego. Są to przede wszystkim luksusy ideologiczne, na które elity bogatych narodów myślą, że mogą sobie pozwolić, ale dziś wszystkie borykają się z coraz dotkliwszymi przeciwnościami losu. Aby sobie wyobrazić, jak wiele się zmieniło, wystarczy spojrzeć na nagłe żądanie niemieckiego kanclerza Olafa Scholza „deportowania migrantów na masową skalę ” – retoryka polityczna, która zaledwie kilka lat temu piętnowała go jako prawicowego ekstremistę. Polityka nieograniczonego, niekwestionowanego liberalizmu po prostu nie działa już tak jak kiedyś i teraz Scholz znajduje się w nieoczekiwanej walce o polityczne przetrwanie.

Zderzenie międzynarodowego programu liberalnego z nową wielobiegunową rzeczywistością ma także konsekwencje międzynarodowe. Wojna na Ukrainie jest tego najwyraźniejszym przykładem, ponieważ wywodzi się z inicjowanego przez Amerykanów programu ekspansji NATO od lat 90. Podczas gdy Rosja pozostawała słaba, Stany Zjednoczone i ich europejskie prowincje mogły kontynuować bezmyślną ekspansję liberalnego Zachodu bez wielu konsekwencji trwać. Jednakże po tym, jak Rosja otrząsnęła się z najniższego poziomu w latach 90. XX w. i dobiegł końca moment jednobiegunowy, na Ukrainie wybuchła wojna, a NATO nagle zaangażowało się w kosztowny konflikt zastępczy, którego wygrania ma niewielkie szanse.

Ryzykując zredukowanie skomplikowanych wydarzeń do jednego stwierdzenia, sugerowałbym również, że atak Hamasu na Izrael może coś zawdzięczać tej dynamice. Niektórzy argumentowali , że Hamas przynajmniej ośmielił się, jeśli nie umożliwił, inny produkt amerykańskiej jednobiegunowości, a mianowicie zmiana polityki zapoczątkowana za Baracka Obamy (i kontynuowana za Joe Bidena) mająca na celu poprawę stosunków z Iranem w celu normalizacji i osiągnięcia „ponownego dostosowania ” Stosunki USA na Bliskim Wschodzie . Twierdzenie pozostaje bezpodstawne, ale nie można zaprzeczyć, że Hamas rządzi dziś w Strefie Gazy jako bezpośredni rezultat polityki ery niekwestionowanego zachodniego liberalizmu. Izraelczycy pod rządami Ariela Szarona sprzeciwiali się wyborom w Palestynie w 2006 roku właśnie dlatego, że obawiali się zwycięstwa Hamasu. Jednak George W. Bush nalegał, aby kontynuować; promowali jego wizję demokratycznego Bliskiego Wschodu, a on pomyślał, że „byłoby dobrze, gdyby Hamas się zaangażował… bo wtedy byłby odpowiedzialny przed ludźmi”.

Oczywiście cała ta nieograniczona liberalna wizja, którą tak naprawdę osiągnięto, polegała na doprowadzeniu Hamasu do władzy: odniósł on niespodziewane zwycięstwo i po niepowodzeniu prób utworzenia rządu z Fatahem przejęli kontrolę nad Gazą w wyniku zamachu stanu w 2007 roku.

Amerykański establishment polityczny, wybrany i ukształtowany w epoce niekwestionowanej liberalnej hegemonii, czuje się źle przygotowany, aby zrozumieć i zareagować na zupełnie nowy świat, w którym teraz żyje :

Nigdy wcześniej nie rozmawialiśmy z tak wieloma wyższymi urzędnikami rządowymi, którzy prywatnie byli tak zaniepokojeni tyloma konfliktami za granicą jednocześnie.

Urzędnicy mówią nam, że to był najcięższy i najbardziej przerażający tydzień w Białym Domu, odkąd prezydent Biden objął urząd nieco ponad 1000 dni temu.

Były sekretarz obrony Bob Gates – który przewodził Pentagonowi pod rządami prezydentów obu partii, George’a W. Busha i Baracka Obamy – mówi nam, że Ameryka stoi w obliczu największej liczby kryzysów od zakończenia II wojny światowej 78 lat temu.

W ten sposób wyjaśnia przeciążenie systemu Białego Domu: „W Pokoju Sytuacyjnym nad stołem znajduje się gigantyczny lejek. A wszystkie problemy na świecie ostatecznie trafiają przez ten lejek do tych samych ośmiu lub dziesięciu osób. Istnieje ograniczenie przepustowości, jaką może mieć te osiem lub dziesięć osób.

Żadnego z kryzysów nie da się rozwiązać i odhaczyć. Cała piątka może wyrosnąć na coś znacznie większego…

Lista tych „kryzysów” ukazuje fragmentaryczną uwagę amerykańskich strategów i ich nieumiejętność odróżnienia problemów rzeczywistych od fałszywych. Oprócz bardzo realnych problemów, takich jak wojna w Gazie, Rosja i jej rosnący sojusz z Chinami oraz wrogi Iran, twierdzą także, że boją się Korei Północnej i widma dezinformacji w mediach społecznościowych oraz „niepokojów wewnętrznych”. (Wiem, że niektórzy z moich czytelników nie zgodzą się z tym, ale nie sądzę, że powstania ludowe mają bezpośrednią perspektywę destabilizacji rozwiniętych krajów zachodnich, chociaż ten dzień może nadejść).

Znana dynamika zimnej wojny – rywalizacja rywalizujących ze sobą ośrodków władzy o wpływy na kraje rozwijające się – powraca obecnie do polityki międzynarodowej, a zachodnie liberalne frazesy nagle brzmią pusto i nieprzekonująco :

Przez dwadzieścia miesięcy administracja Bidena próbowała zająć moralne stanowisko wobec Rosji, potępiając brutalną wojnę przeciwko Ukrainie za masowe zabijanie ludności cywilnej…

Jednak izraelski kontratak na Gazę, groźba rozpoczęcia inwazji lądowej i bliskie objęcie przez Amerykę jej najważniejszego sojusznika na Bliskim Wschodzie… doprowadziły do ​​krzyków obłudy.

Takie oskarżenia nie są niczym nowym w konflikcie na Bliskim Wschodzie. Jednak dynamika obu kryzysów wykracza poza pragnienie Waszyngtonu zgromadzenia globalnego wsparcia w celu izolowania i ukarania Rosji za inwazję na sąsiada.

Bliski Wschód w coraz większym stopniu wyłania się jako nowy front w walce o wpływy na Globalnym Południu – zbiorcza nazwa krajów rozwijających się w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej – stawiając Zachód przeciwko Rosji i Chinom.

„Wojna na Bliskim Wschodzie wbije klin między Zachodem a krajami takimi jak Brazylia czy Indonezja, kluczowymi stanami wahadłowymi Południa” – powiedział Clifford Kupchan, przewodniczący Eurasia Group, nowojorskiej organizacji zajmującej się oceną ryzyka. „To jeszcze bardziej utrudni współpracę międzynarodową na Ukrainie i nałożenie sankcji na Rosję”.

Mówiąc o Ukrainie, rzecznik Białego Domu John Kirby powiedział w następstwie ataku Hamasu, że Stany Zjednoczone „zbliżają się do końca liny” w swoim wsparciu dla rządu w Kijowie i że ich zaangażowanie „nie będzie trwało wiecznie” będzie . Ponownie, Stany Zjednoczone są obecnie przystosowane do świata, w którym ich dominacja jest w zasadzie niekwestionowana i bez poważnej realokacji zasobów nie mogą podtrzymywać konfliktu na wielu frontach.

Ciekawym i powiązanym problemem jest długo uśpiona infiltracja Stanów Zjednoczonych przez zagraniczne wywiady i operacje wywierania wpływu. Dyscyplina bezpieczeństwa w ramach międzynarodowego porządku liberalnego stała się niezwykle luźna, umożliwiając rywalom wniknięcie głęboko w tkankę polityczną i społeczną w centrum zachodniego imperium. Najbardziej istotne dla obecnego konfliktu Izrael-Gaza jest niespodziewana infiltracja Departamentu Stanu USA przez agentów irańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych powiązanych z Robertem Malleyem, specjalnym wysłannikiem Bidena do Iranu . Wydaje się, że agenci ci między innymi lobbowali na rzecz korzystnych warunków w negocjacjach w sprawie irańskiego programu nuklearnego.

Znacznie większe i dłuższe operacje wykonują oczywiście Chińczycy. W niedawnym wywiadzie dla CBS dyrektor FBI Christopher Wray opisał „kompleksowe zagrożenie”, jakie Chiny stanowią dla bezpieczeństwa Ameryki:

Widzieliśmy, jak chiński rząd, bezpośrednio lub pośrednio, próbował kraść własność intelektualną, tajemnice handlowe i dane osobowe – w całym kraju. Mówimy o wszystkim, od firm z listy Fortune 100 po mniejsze start-upy. Mówimy o rolnictwie, biotechnologii, służbie zdrowia, robotyce, lotnictwie, badaniach akademickich. Prawdopodobnie prowadzimy około 2000 dochodzeń związanych właśnie z próbami kradzieży informacji podejmowanymi przez chiński rząd.

Co znamienne, Wray po swoich ostrzeżeniach dotyczących masowego szpiegostwa pouczył chiński rząd, jak stoi na straży porządku międzynarodowego opartego na zasadach, żądając, aby „jeśli chcą być wielkim narodem, już czas… zacząć się tak zachowywać”. Rozumiem, że to tylko wywiad medialny, ale tendencja do pouczania rywali i potencjalnych wrogów na temat przestrzegania zasad prawnych i moralnych po prostu ma posmak ślepej naiwności, która charakteryzuje zachodni liberalizm i która pozostawia jego zwolenników tak słabo przygotowanych do radzenia sobie z poważnymi konfliktami i problemy strategiczne.

Krótko mówiąc, liberalny Zachód spędził całe pokolenie na przystosowywaniu się do świata, w którym nie stawiał czoła oczywistym zagrożeniom z zewnątrz, nie widział ostrych ograniczeń swojego programu politycznego i nie odczuwał szczególnej potrzeby przekonywania swoich obywateli lub osób z zewnątrz o wyższości jego ideologii. wizja. Elity angażowały się w różne projekty mające na celu umocnienie swojej pozycji społecznej i politycznej, głównie poprzez zawieranie szeregu sojuszy typu „high-low” z przybyszami i mniejszościami kosztem sceptycznych obywateli; i rozpoczęli serię wątpliwych luksusowych projektów, w tym eksperymentalną i katastrofalną próbę wykorzenienia wirusa poprzez kampanie aresztów domowych i masowych szczepień. Z łatwością przyczynili się do rozwoju gospodarczego Chin, obecnie ich największego rywala, prowadząc jednocześnie ekstrawaganckie wojny w celu szerzenia demokracji i praw człowieka. Teraz, gdy dobiegła końca niekwestionowana hegemonia liberalna, rządzi nami banda niekompetentnych, nieoryginalnych, starzejących się polityków, którzy doszli do władzy, gdy nikt nie wierzył, że ich przeciętność będzie mieć znaczenie, ponieważ uważano, że wszystkie główne walki są już za nimi. Doprowadzenie nas do tego punktu zajęło dziesięciolecia rozkładu i poważnie wątpię, że całe to zgnilizna będzie można cofnąć w najbliższym czasie, jeśli w ogóle.

Eugyppius

Źródło: https://drnowopolskipolskapanorama.home.blog/