life on top s01e01 sister act hd full episode https://anyxvideos.com xxx school girls porno fututa de nu hot sexo con https://www.xnxxflex.com rani hot bangali heroine xvideos-in.com sex cinema bhavana

Jérôme Moreau: Federalizm etniczny Saint-Loupa

Promuj nasz portal - udostępnij wpis!

„Młodzież francuska, która jeszcze wczoraj żyła w ciemności, której brakowało ideałów, która utraciła wiarę w przyszłość kraju, jutro zostanie porwana przez nowe zadanie: odbudowę Europy.” – Marc Augier

Dla francuskiej prawicy przynajmniej tych jej przedstawicieli, którzy nim nie gardzą, Marc Augier, czyli Saint-Loup to pisarz dwóch tematów: zagrożonych kultur i Europy cielesnych ojczyzn. Te dwa tematy przewijają się w jego twórczości już od czasu „Lapońskiej równonocy” wydanej w 1939 r. gdzie autor wyraża obawę przed ewangelizacja i kolonizacją Samów przez handlarzy moralnością. Refleksje te kontynuował w czasie okupacji, zwłaszcza w artykułach poświęconych Baskom i Bretończykom, w których wyłożył podstawy swojego „etnicznego federalizmu” jako zasady zorganizowania Europy. Warto nadmienić, że jego obrona zagrożonych ludów nie ograniczała się do Europy. W artykule o przyszłością francuskiego imperium kolonialnego z 1941 r. pisał: „Naszym obowiązkiem jest przywrócenie w Afryce ram historycznych i rasowych wielkiej cywilizacji arabskiej i wielkiej cywilizacji Czarnych”. Jak szczerze wierzył, Europa etnosów powstać miała pod znakiem swastyki i budowała się na froncie wschodnim. W 1941 r. był przekonany, że Niemcy przygotowują pokój w Europie na podstawie federalizmu etnicznego. Wiara w tę ideę byłą rozpowszechniona w kręgach niemieckiej rewolucji konserwatywnej, uważających, że przyszłość Europy leży na wschodzie, w pokonanej Rosji, która dostarczy Europie nowej siły ekonomicznej, rasowej i duchowej.

Dziś trudno zrozumieć jak Saint-Loup (choć nie tylko on popełnił ten błąd) mógł interpretować pangermanizm Hitlera jako dążenie do zjednoczenia Europy na bazie wszystkich jej grup etnicznych. Otto Strasser, który w latach trzydziestych wyrażał intencje reorganizacji Europy na podstawie językowo-etnicznej odszedł z partii nazistowskiej. Błąd Saint-Loupa wynikał raczej z jego fanatycznego antykomunizmu wywołanego kontaktami z lewicą w latach międzywojennych.

Jednak doświadczenia z frontu wschodniego zmieniły postawę Marca Augier i rozwiały jego iluzję co do intencji Niemców. Jego artykuły z „Le Combattant Européen” przechodzą od pełnej wierności wobec Hitlera do subtelnego dystansowania się od Niemiec. W odstępie kilku miesięcy potrafił napisać „Hitler, oto człowiek” i to zdanie ukazujące odrzucenie Europy pod władzą niemiecką: „Nie możemy wymieszać wszystkich Europejczyków. Nie chcemy być germanizowani, tak samo, jak nie chcemy być rusyfikowani. Chcemy być sobą, zachować nasze narodowe dziedzictwo przyjmując nowoczesny styl życia, który chcemy wzbogacić nie mitem, lecz francuskim geniuszem”. Sprzeczność między tymi zdaniami stanie się mniej zaskakująca, jeśli rozróżnimy opinię wynikającą ze złożonej przysięgi i osobiste przekonania Marca Augier. Ten brak rozróżnienia między sentymentem a doktryną pozwalał po 1945 r. na przedstawianie Saint-Loupa jako zwolennika narodowego socjalizmu, mimo że uznawał on państwo narodowe za historycznie wyczerpaną zasadę polityczną. To pomieszanie dotknęło także samego autora, który po wojnie wpisał swoje frontowe doświadczenia w zaprojektowany przez siebie świat. W „Zmierzchu bogów” „Ochotnikach” i „Heretykach” Saint-Loup przywiązany do swoich idei puszcza wodze fantazji opisując frakcję federalistycznej opozycji próbującą przejąć władzę w Rzeszy. Saint-Loup nigdy nie porzucił munduru.

Odbudowa Europy! Ale dlaczego Europy etnosów, cielesnych ojczyzn?

Ponieważ jest ona w stanie lepiej przeciwstawić się depersonalizującym – zdaniem Saint-Loupa ideologiom: liberalizmowi, chrześcijaństwu, komunizmowi kryjącymi się pod maskami uniwersalizmu i internacjonalizmu. Ponieważ państwo narodowe jest pozbawione konturów ideologicznych. Ponieważ cielesna ojczyzna, ziemia naszych ojców odpowiada na naturalną potrzebę posiadania tożsamości. „Europę trzeba przemyśleć na nowo na biologicznej podstawie krwi […] i imperatywu tellurycznego. […] Małe ojczyzny cielesne muszą zostać wzmocnione. W zunifikowanej przestrzeni rasa ulega rozcieńczeniu poprzez mieszanie, a terytorium zyskuje jednostka kosztem grupy”. Saint-Loup w rasie widział siłę napędową historii, a mieszanie ludów uznawał za największe zagrożenie dla cywilizacji. Homogeniczność rasy zapewnia stabilność. Jego koncepcja nie przyjmuje zatem formy agresywnego nacjonalizmu i jest znacznie bliższa etnopluralizmowi. Innymi słowy, tylko ten, kto kocha i broni swojego ludu, może kochać i docenić inne ludy. Imperializm zostaje zastąpiony prawem do różnienia się, a Saint-Loup piętnuje uniwersalizm jako rasistowski. Przedstawił to dokładnie w powieści „Noc zapada na Przylądku Horn”, znakomitej książce podobnej do olbrzymiego fresku: Indianie z Ziemi Ognistej stają się ofiarami niebezpiecznego metodyzmu i misjonarza, który mimo dobrych chęci, nie jest w stanie pojąć ich trybu życia. Lud upada pod kolonialnym chrześcijaństwem, gdyż nie jest ono przystosowane do środowiska, w którym się ukształtował. Kultura umiera wraz z przybyciem misjonarzy, urzędników i kupców. Temat ten powraca też w „Skórze tura” wydanej po raz pierwszy w 1954 r. Znów zagrożona jest kultura: inwazja dyktatora, podbój i mechanizacja stopniowo wypierają lokalną tradycję i katolicyzm.

W dziełach Saint-Loupa ojczyzna cielesna pojawia się jednocześnie jako alternatywa polityczna, społeczna i religijna.

Wpierw polityczna, gdyż jest zaporą przeciwko imperializmowi. Potem społeczna, gdyż dąży do wzmocnienia poczucia wspólnoty – czysto etnicznego instynktu. Opiera się na tym, co Saint-Loup nazywał „socjalizmem działania”, który miał się stać spojeniem nowej Europy i definiuje socjalizm jako zakorzenioną w duszy postawę, wolę przeciwstawioną abstrakcyjnemu, logicznemu charakterowi marksizmu-leninizmu.

Ojczyzna cielesna jest wreszcie alternatywą religijną pozwalającą na sięgnięcie do pogańskich korzeni. I heroicznej koncepcji życia nieobecnej w religii zbawienia. Ojczyzna cielesna jest powrotem do duchowych i zmysłowych źródeł człowieka. „By jednostka mogła zaczerpnąć ze źródła życia estetycznego i bohaterskiego, nauczyć się konsekwentnej walki i implikowanych przez nią konsekwencji: wyłonienia arystokracji w walce o życie, ustanowienia nowych praw przez najlepszych i najmocniejszych i wreszcie wcielenia w życie koncepcji piękna i prawdziwej wartości”. Federalizm etniczny Saint-Loupa jest w rzeczywistości nową koncepcją społeczeństwa. Heroiczne i ludowe pogaństwo ma odnosić się do bardziej akceptowalnego obrazu człowieka.

Mimo pozornych sprzeczności, polityczna ścieżka Saint-Loupa wytyczona została według spójnej logiki. Wyłania się z niej świat wielki moralnie i fizycznie w którym wszystkie ludy mają prawo do istnienia, jeśli tylko ich kultury cechują się zdrowiem. Przez lata, Saint-Loup rozwinął szczere dzieło będące wyrazem wolnego ducha, który zapłacił za swoją szczerość zmową milczenia, otaczającą go po dziś.

Jérôme Moreau

Marc_Augier_Saint-Loup

Źródło: Xportal.press

Marc Augier (Saint-Loup) – francuski pisarz, dziennikarz, żołnierz i podróżnik. Urodzony w Bordeaux w 1908 r. Przed wojną członek Partii Republikańsko-Socjalistycznej. Podczas okupacji współpracownik bretońskiego nacjonalisty Alphonse de Châteaubriant. Członek biura politycznego Francuskiej Partii Ludowej J. Doriota. Zaciągnął się go Legionu Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi, w którego szeregach walczył w ZSRR. Potem był korespondentem wojennym i redaktorem naczelnym „Devenir” – organu prasowego francuskiej dywizji Waffen SS. Po 1945 r. skazany zaocznie na karę śmerci. Ukrywał się, a następnie wyjechał do Argentyny gdzie służył jako instruktor w armii i doradca Juana Perona. Ułaskawiony powrócił do Francji w 1953 r. Ujawnienie przez prasę jego działalności kolaboranckiej odebrało mu szansę na prestiżową Nagrodę Goncourtów i odsunęło na margines życia kulturalnego. Regularnie publikował w pismach prawicowych, współpracował z Dominique Vennerem i Jeanem Mabire – regionalistą normandzkim, współzałożycielem GRECE. Zmarł w Paryżu w 1990 r.

***

W 162-163. numerze „Szczerbca” polecamy świetny tekst „Europa „Stu Flag” przeciwko globalistycznemu Molochowi”, poświęcony „ojczyznom cielesnym” i ideom Saint-Loupa. Szczegóły wydawnictwa TUTAJ.


Promuj nasz portal - udostępnij wpis!
Podoba Ci się nasza inicjatywa?
Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU.

Tagi: 

Podobne wpisy:

Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*