Ronald Lasecki: Ukropolin jako ideowo-cywilizacyjna kloaka Zachodu

Kwestia „ukrainizacji Polski”, moim zdaniem, widziana jest w uproszczeniu. Napływ imigrantów z Ukrainy jest bowiem jedynie elementem, bynajmniej zresztą nie najważniejszym, szerszego projektu. Chodzi o to, by redefiniować kategorię polskości z opartej na odniesieniu do konkretnego etnosu i jego kultury, na bycie swego rodzaju „anty-Wschodem” (przedmurzem/kordonem sanitarnym/wschodnią flanką NATO).

Jednym z wymiarów jest redukcja polskiego patriotyzmu do antyrosyjskiego fanatyzmu: jak niepodległość to tylko od Rosji, jak łapanie szpiegów i rozbijanie agentur – to tylko rosyjskich, jak zagrożenie z zewnątrz – to tylko rosyjskie, jak usuwanie obcych wojsk – to tylko rosyjskich. Kwestia realizowania kosztem Polski i wobec Polski swoich interesów przez USA, Izrael czy Ukrainę, przez kompradorską polska oligarchię jest wypychana poza dyskurs publiczny i świadomość narodową. Można dowolnie płaszczyć się przed Waszyngtonem, Żydami, Ukrainą i Ukraińcami w Polsce, którzy mogą nam już dyktować co możemy mówić i myśleć w naszym kraju oraz narzucać nam niekorzystne decyzje gospodarcze, byleby tylko było przeciw Rosji.

Jest też jednak głębsze dno tego projektu, będące problemem dużo poważniejszym. Bycie przedmurzem Zachodu i lewarem do wspierania Ukrainy, oznacza że mamy najzwyczajniej pozbyć się własnej tożsamości. Mamy być krajem metysażu etnicznego. Czempionem demokracji, „praw człowieka” i atlantyzmu. Odciąć się od wszystkiego, co kojarzy się z Rosją – czyli od samych dobrych rzeczy: autorytaryzmu, konserwatyzmu społecznego, patriarchatu, geopolityki, kupić za to tę całą narrację o relatywnym charakterze tożsamości, wybieraniu sobie płci, feminizmie, patologii obyczajowej jako kwestii osobistego wyboru, równości wszystkich i wszystkiego, „jednostce” i jej „wolności”.

Już dzisiaj Polska instaluje u siebie jakąś ekipę przedstawiającą się jako rosyjski rząd na uchodźstwie, a w skład której wchodzi m.in. sponsor „Pussy Riot”. Daje schronienie jakimś patologicznym prawoczłowieczystom. Szkoli białoruskich neonazistów. To jest program zrobienia z Polski kulturowego śmietnika „cywilizacji zachodniej” (czy tam „łacińskiej”), gdzie będą zlewane wszystkie jej ideowe pomyje, a na patriotyzm Polski będzie składała się miłość do Piłsudskiego, UPA, Cichanouskiej i może jeszcze Boboli (w wersji dla katolików) – w tej części, w jakiej byli oni antywschodni.

To jest właśnie prawdziwa „ukrainizacja”, czyli podmiana Polski przez jakąś „Rzeczpospolitą” tysiąca narodów, płci, „orientacji seksualnych”, wyszczepioną 50-dawkami wiadomo-czego, zaczipowaną i „okablowaną” różnymi cenzurowanymi dokładnie Facebookami i YouTube’ami, demokratyczną, równościową, indywidualistyczną, wolnościową, poprawną politycznie, zakłamującą historię pod dyktando Usraela, cenzurującą organiczne tożsamości i nasyłającą policję polityczną z ABW i IPN na ich obrońców, „otwartą” (na każdą dewiację), wspierającą różne Femeny, Azowy, „Memoriały”, Pussy coś tam i wszelkie inne polityczno-ideologiczne LGBT. Charakterystyczne, że ideolodzy neojagiellonizmu/neoprometeizmu jak Bartosiak i osoby zaczadzone jego pisaniną, nie posługują się już nawet terminem „Polska”, tylko podmieniają go na „Rzeczpospolita”. Takie „Grand Remplacement” a’la polonaise. Po polsku znaczy to budowę w miejsce Polski „Ukropolinu” jako zachodnio-postmodernistycznego anty-Wschodu i zarazem ideowo-cywilizacyjnej kloaki Zachodu.

Ronald Lasecki

Tekst prezentuje poglądy Autora. Źródło: Publikacje nadesłane.