Nacjonalistyczny ruch oporu w Europie – zniszczyć globalizm i liberalizm!

Pierwsza połowa maja to w Europie zawsze był okres, kiedy nacjonaliści manifestują swój sprzeciw wobec globalizmu i liberalizmu, niszczących od kilkudziesięciu lat białe narody. O ile rok temu „pandemia”  i dyktatura sanitarna wykluczyły wszelkie manifestacje, Anno Domini 2021 był pod tym względem nieco lepszy, choć do normalności sporo jeszcze brakuje.

Niemcy

Tradycyjnie już najwięcej akcji związanych z obchodami nacjonalistycznego 1 Maja odbywa się w Niemczech. To w tym kraju od 1933 roku ten dzień jest wolnym od pracy, o czym lubią przypominać niemieccy Kameraden.

Największa manifestacja (ponad 300 osób) odbyła się mieście Greifswald i została zorganizowana przez Narodowodemokratyczną Partię Niemiec (NPD).

W Berlinie grupa 60 działaczy Junge Nationalisten (Młodzi Nacjonaliści, młodzieżówka NPD) zorganizowała spontaniczną akcję pod banerami z hasłami „Antykapitaliści z Tradycji” i „Rządy Narodu zamiast dyktatury kapitału”.

W Dortmundzie (100 osób), Essen (200 osób) und Düsseldorfie (150 osób) manifestacje organizowały wspólnie NPD i Die Rechte. Obie partie od jakiegoś czasu współpracują dość intensywnie, co jest dobrym prognostykiem dla podzielonego ruchu nacjonalistycznego w ojczyźnie Goethego.

Partia Der Dritte Weg (Trzecia Droga) planowała zorganizować dużą manifestację, jednak za każdym razem (4 różne miasta) władze wprowadzały zakazy. Ostatecznie 2 pikiety odbyły się w Plauen i Siegen. W sumie wzięło w nich udział ponad 200 osób.

Warto jeszcze wspomnieć o manifestacji w Erfurcie (150 osób), którą zorganizowała organizacja Neue Stärke, powstała prawdopodobnie w ramach rozłamu w Der Dritte Weg – nawet oprawa graficzna jest zaskakująco podobna.

Skandynawia

Z uwagi na zakazy ze strony władz w tym roku działacze Nordyckiego Ruchu Oporu w Szwecji, Norwegii i Danii przeprowadzili zdecentralizowane akcje pod hasłem „Biali pracownicy zbudowali ten kraj – biali pracownicy mogą do odzyskać”. Plakatowanie, rozwieszanie banerów, przejazdy samochodów z przyczepami na których widniały tematyczne transparenty, odtwarzanie z głośników przemówienia lidera NRO – to wszystko odbyło się w kilkudziesięciu miastach i miasteczkach.

Francja

W maju francuscy nacjonaliści oddają hołd świętej Joannie d’Arc. Największą manifestację zorganizowała Action Francaise (Akcja Francuska), a właściwie jedna z organizacji tak się nazywająca – na ulicach Paryża pojawiło się blisko 700 nacjonalistów-monarchistów. Obok tego, tradycyjnego już zgromadzenia, działacze AF w całym kraju przeprowadzali akcje przeciwko dyktaturze sanitarnej i polityce figuranta Macrona.

Oddzielne uroczystości zorganizowali wspólnie nacjonaliści z Parti de la France, Centre Royaliste d’Action Française (druga organizacja odwołująca się do dziedzictwa Maurassa) oraz znany działacz Yvan Benedetti. Ten ostatni został poszarpany przez kilkunastu członków konkurencyjnej Akcji Francuskiej, którzy wcześniej określili go mianem „Niemca”. Czy antyfaszyzm dotarł również do kręgów uznawanych za nacjonalistyczne? Ten pożałowania godny incydent jest odzwierciedleniem pewnych niepokojących tendencji, obserwowanych w całej Europie. Potrzeba uznania w oczach kapłanów politycznej poprawności, rytualne potępianie „antysemityzmu” i poparcie dla Izraela etc. etc. Dość wspomnieć o tym, że Polsce niektórzy „nacjonaliści” wytaczają swoim dawnym kolegom sprawy sądowe…

W wielu miejscach Francji narodowi rewolucjoniści z różnych grup (Lyon Populaire, Audace Lyon, Animus Fortis, Bordeaux Nationaliste, Auctorum, Paris Nationaliste, Tenesoun) upamiętnili również Sebastiena Deyzieu – ofiarę “interwencji stróżów prawa” podczas antyamerykańskiej demonstracji 7 maja 1994 roku. Ten młody NR oraz inni nasi poprzednicy nie zginęli za „skrajną prawicę”, liberalizm, przymilanie się do lewicy – oni poświęcili swoje życie dla narodowo-rewolucyjnej Idei. O tym nie można nigdy zapomnieć.

Przypomnijmy. 7 maja 1994 roku GUD planował zorganizować manifestację pod hasłem „Witamy wrogów Europy”, jednak została ona zakazana przez władze. Wszyscy, którzy przybyli na miejsce zgromadzenia zostali aresztowani. Kilku osobom udało się wyrwać z kordonu. Wśród nich był Sebastien…Zmarł w szpitalu dni później, 9 maja.

W tekście „Europa, Młodość, Rewolucja!” opisano kulisy wydarzeń:

Jednak prefektura w ostatniej chwili bezprawnie wycofuje zezwolenie, a na miejscu napływających nieświadomych niczego uczestników otaczają trzy kompanie CRS (francuskiego ZOMO) w pełnym uzbrojeniu. Z okrążenia wyrywa się tylko drobna grupa, która decyduje się przypuścić szarżę przerywając policyjny kordon, a stu kilkunastu innych manifestantów zostaje aresztowanych. W tym samym czasie w okolicznych uliczkach na odizolowane osoby polują zorganizowane bojówki policjantów w cywilu. Na jedną z takich ekip trafia dwudziestodwuletni Sebastian Deyzieu. Dramatyczny pościg kończy się na dachu jednej z kamienic, skąd spada na bruk bez przytomności. Gdy dwa dni później umiera w szpitalu wszystkich ogarnia furia. Następuje szereg demonstracji i manifestacji, budynek wydziału prawa zostaje zajęty na cały dzień przez protestujących. Takiej mobilizacji w środowisku NR nie było od dawna; do protestu przyłącza się nawet Front Narodowy, a zwłaszcza jego młodzieżówka – FNJ. Kilkudziesięciu nacjonalistów z różnych ugrupowań zajmuje siłą na kilka godzin studio popularnego radia młodzieżowego, by złamać milczenie oficjalnych mediów, a w tym samym momencie inna grupa okupuje siedzibę rady departamentu Haut-de-Seine, której przewodniczącym jest odpowiedzialny za śmierć Sebastiana minister spraw wewnętrznych Charles Pasqua, z żądaniem jego dymisji. Tego już dla Systemu za wiele: miesiąc później UDEA, ówczesna ekspozytura GUD, zostaje rozwiana przez dziekana Assas, kilku działaczy trafia pod różnymi pretekstami na parę miesięcy do więzienia, a część wyjeżdża na parę lat do Afryki…

Hiszpania

Nacjonaliści i falangiści z Bastion Frontal, Hacer Nacion, La Falange i Falange Española de las JONS w wielu miejscowościach z okazji 1 Maja przeprowadzili akcje pomocy dla potrzebujących rodaków (zbiórki żywności i innych artykułów pierwszej potrzeby) oraz rozwieszali okolicznościowe – antykapitalistyczne i antyglobalistyczne – banery.

Polska

Relację z Białegostoku zamieściliśmy TUTAJ.