Wyatt: Gruzińscy nacjonaliści oczami wroga

Niniejszy artykuł bazuje na szerszym opracowaniu opisującym działalność gruzińskich ugrupowań nacjonalistycznych. Choć praca jest autorstwa osób związanych z gruzińskim oddziałem finansowanej przez Sorosa „fundacji” Open Society, więc ciężko posądzić jej autorów o obiektywne przedstawienie gruzińskiego nacjonalizmu, jest ona zarazem bardzo bogatym źródłem wiedzy o nim i gruzińskich ugrupowaniach nacjonalistycznych. Temat praktycznie nieznany w polskim i europejskim środowisku nacjonalistycznym, a warto byłoby poznać scenę nacjonalistyczną chrześcijańskiego kraju stanowiącego razem z Armenią południowo-wschodnią, kaukaską rubież cywilizacji europejskiej. Wybrałem interesujące mnie fragmenty tej pracy, sam tekst podzieliłem na kilka części, następne będą o poszczególnych gruzińskich ugrupowaniach nacjonalistycznych opisanych w pracy oraz o ich aktywności. W tej części opisane są dwie gruzińskie organizacje. Pierwsza, o nazwie „Bergmann” wywodzi się ze środowiska gruzińskich ultrasów piłkarskich, nawiązuje do gruzińskiej formacji kolaborującej z Niemcami w czasie II wojny światowej. Drugą formacją jest „Front Narodowy”, organizacja zdecydowanie ciekawsza od pierwszej, mającej zbyt subkulturowy charakter. Grupa Bergmann prawdopodobnie zaprzestała działalności z uwagi na zbyt „zadymiarski” charakter, który skutkował pacyfikacją grupy przez policję.

Gruzińska ultranacjonalistyczna przestrzeń alternatywna w internecie składa się ze stron na Facebooku i kont na Youtube. Badania tych kont sugerują, że pojawiły się one po raz pierwszy w Internecie w latach 2013-2015. Zwrócili na siebie uwagę dzięki symbolice, efektom wizualnym oraz radykalnej charakterystyce ich języka. Mimo podzielania tej samej ideologii i identyfikowania się jako ultranacjonaliści, istnieją między nimi znaczne różnice. Pewna historia wzajemnych interakcji i obecność wspólnego ideologicznego rywala – liberałów, przyczyniły się do rozwoju wspólnej sieci komunikacyjnej. To dzięki tej sieci wyłaniają się jako jednorodna grupa, zjednoczona przeciwko wspólnemu wrogowi, gdy czas wymaga wspólnych wysiłków. Różnice odzwierciedlają charakterystyczne indywidualne cechy tych grup, w tym dane demograficzne, wartości i cele szacunek dla priorytetów polityki zagranicznej, religijnej i imigracyjnej. Dlatego od 2013-2015 istnieje szeroki zakres pokrycia w ultranacjonalistycznych grupach internetowych obecnych w sferze publicznej.

Bergmann

W latach 2014-2015 na murach podziemi i ulic miast pojawiały się napisy „Bergmann”. Krótko po tym powstały grupa na Facebooku i kanał na YouTube. Strona na Facebooku była używana do rozpowszechniania informacji o spotkaniach członków grupy oraz ich aktywności. 21 września 2015 roku grupa Georgian Ultras na Facebooku opublikowała nagranie wideo z dwoma epizodami ataków fizycznych przez zorganizowaną grupę na grupę imigrantów z Nigerii. Pomimo, że ten incydent pobudził niektórych do dyskusji publicznej, nie udało się skupić szerszej uwagi na grupie. Jednak Bergmann kontynuował działalność w celu wykreowania jakichś elementów swojej historii i mobilizacji swoich zwolenników przez publikowanie podobnych nagrań i zdjęć. Z powodu tej aktywności i zawartości wydanych materiałów, strony organizacji na Facebooku były zgłaszane wiele razy przez użytkowników i grupy i w konsekwencji były blokowane. Przypuszczalnie to doświadczenie wpłynęło na strategię tworzenia wielu kont na Facebooku. Grupa pod nazwą Bergmann była zajęta rozpowszechnianiem różnych materiałów wideo przedstawiających trening fizyczny, boks, podnoszenie ciężarów. Te materiały również zawierały epizody przemocy. Dlatego członkowie grupy używali kanałów YouTube do tworzenia własnej tożsamości i zbierania zwolenników. Po początkowym pojawieniu się grupy w przestrzeni publicznej, wielu członków społeczeństwa uznało ten incydent za nic innego, jak zwykłą sprzeczkę opartą o nieporozumienie pewnej grupy młodzieży mającej negatywne nastawienie względem czarnych. Jednakże niezauważona pozostała nazwa grupy. „Bergmann” jest niemieckim słowem oznaczającym mieszkańca gór. Według dokumentacji historycznej 130 gruzińskich imigrantów po dowództwem Theodora Oberländera, profesora na uniwersytecie w Królewcu oraz pułkownika Abwehry założyło batalion Bergmann. Oberländer była badaczem specjalizującym się w naukach i Kaukazie i władał biegle językiem gruzińskim, azerskim i czeczeńskim, jak i miał bardzo dobrą wiedzę o całym regionie. Z powodu kontekstu historycznego dzisiejsza grupa Bergmann rezonuje z batalionem Bergmann z faszystowską ideologią tego pierwszego wysiłki mające na celu powiązanie wydarzeń drugiej wojny światowej i wydarzeń na Kaukazie z wyzwaniami, z jakimi Gruzja musi się zmierzyć. W maju 2019 roku strona grupy Bergmann została usunięta na Facebooku i nie można jej już znaleźć.

Front Narodowy

Kanał internetowy i nagrania wideo przypisane do grupy Front Narodowy rozpoczynają się już od 2013 roku, a część z nich analizowała aktywność gruzińskich nacjonalistów. Pierwsze wideo YouTube było dedykowane dla mapy Gruzji w XXI wieku i zmian terytorialnych, jakie zaszły w kraju. W kontraście, następnie wideo pokazuje zjazdy organizowane przez działaczy na rzecz praw człowieka, członków społeczności LGBT+ i ich zwolenników przed budynkiem parlamentu. Na tle problemów społecznych (nadużywanie narkotyków, zanieczyszczenie środowiska, bieda, alkoholizm, politycy-oszuści i „groźba stania się mniejszością narodową w naszym własnym kraju”), zjazdy LGBT+ są przedstawiane jako uderzenia o wyraźnym kontraście. W części drugiej, Front Narodowy jest przedstawiony jako alternatywa dla obecnej sytuacji z fotografią przedstawiającą prezydenta Zwiada Gamsachurdię, nacjonalistycznego i pierwszego prezydenta Gruzji. Filmy wideo opublikowane przez Front Narodowy pokazują również Gigę Chwerdelidze, członkinię organizacji Gruzińska Idea mającej promonarchiczne aspiracje. Wideo opublikowane 27 stycznia 2013 roku pokazuje protest w parku Vake przeciwko wyprzedaży gruzińskiej ziemi w ręce obcokrajowców, w tle słychać slogan „Gruzińska ziemia dla gruzińskich wsi! Stop wyprzedaży gruzińskiej ziemi!”. Na nagraniu widać trójkolorową flagę Gruzji, jak i obecną flagę Gruzji, obrazy Giorgi Antsuchelidzego, żołnierza torturowanego i zabitego w czasie wojny rosyjsko-gruzińskiej w 2008 roku, Dawida IV Budowniczego (średniowiecznego króla Gruzji z dynastii Bagratydów), Ilię Czawczawadze[1], Akaki Tsereteliego[2], Meraba Kostawę[3] oraz św. Jerzego z apelem o „ratowanie Gruzji, krwi i honoru”.

Nasze narody wbrew pozorom mają wiele wspólnego, a sympatia wydaje się być obustronna. Polacy od lat we wszystkich gruzińskich sondażach są jednym z najbardziej lubianych narodów. Polscy nacjonaliści powinni zainteresować się nie tylko historią Gruzji, ale także obliczem tamtejszego ruchu nacjonalistycznego. Niech ten krótki wpis będzie wstępem i okazją do poszerzenia wiedzy.

Wyatt