Barnim Regalica: Gdzie dziś wiszą gacie po Leninie?

„W Poroninie na jedlinie
Wiszą gacie po Leninie
Kto chce w Polsce awansować
Musi gacie pocałować”

Ten wierszyk nawiązywał do powszechnie znanego w PRL faktu, że przyszły przywódca rewolucji bolszewickiej przez pewien czas przebywał jako emigrant polityczny w podhalańskiej miejscowości Poronin, a w każdym razie tam bywał, mieszkając w pobliskim Czarnym Dunajcu. Sam Poronin gdzie postawiono pomnik Lenina i poświęcone mu muzeum, stał się miejscem oficjalnego kultu „wodza rewolucji” i „przyjaźni polsko – radzieckiej”, co zostało skomentowane tym ludowym wierszem. Nikt oczywiście od żądnych kariery w PRL całowania jakichś gaci wprost nie wymagał, nie jest zresztą pewne, czy ten szczegół leninowskiej garderoby zachował się w jakimkolwiek polskim muzeum. Wiersz ilustrował jednak zasadę, że od chcących wybicia się ponad przeciętną masę niewolników PRL-u oczekiwano nie tylko politycznego posłuszeństwa, lecz także (w określonych sytuacjach) zachowań o charakterze symbolicznym. Np. udziału w tzw. „wyborach”, w których – nawet w tych z 1957r., dość wyjątkowych – nikt z głosujących nikogo nie wybierał, bo wybierała Partia. (Potocznie używano raczej słowa głosowanie, bardziej oddającego istotę rzeczy tj. oddanie głosu bez wyboru kogokolwiek). Albo udziału w manifestacji 1 Maja (przynajmniej do 1980r., później ściągniecie trudnego do kontroli tłumu mogło być – i bywało – niebezpieczne). W przypadku artystów mile widziany był udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W ten sposób właśnie odbywało się symboliczne „pocałowanie gaci”.

Przełom 1989 zdawałoby się oznaczał odejście takich praktyk do przeszłości. Zauważmy jednak, że oligarchiczny charakter rzeczywistości społecznej jaki wytworzył się po 1989 w „pomagdalenkowej III RP” początkowo nie potrzebował głośnych wyrazów lojalności i poparcia. Oligarchia umacniała się raczej w ciszy, pod hasłem budowy „normalnego” porządku, w którym „będzie jak na Zachodzie”, a byli UB-ecy zostaną szanowanymi biznesmenami i tylko od czasu do czasu ktoś popełniał samobójstwo, nawet w pilnie strzeżonym więzieniu, albo w tym jedynym kącie garażu, gdzie nie ma podglądu.

Jawne zakwestionowanie oligarchicznego porządku społecznego, a co za tym idzie także prawomocności elit wspierających oligarchię, jakie zostało dokonane w wyniku wyborów 2015 r. stworzyło inną sytuację. Elity liberalne zaszokowane porażką swojego obozu zwarły szeregi bardziej niż kiedykolwiek, w takiej atmosferze wzrasta zapotrzebowanie na gesty podkreślające przynależność do grupy. Daje to czasem zabawny skutek – kto pamięta, że parę lat temu Władysław Frasyniuk namawiał zwolenników KOD do noszenia oporników, jakie w PRL noszono w stanie wojennym, na znak sprzeciwu? Pomysł raczej nie został podchwycony, choć zdjęcie płk Mazguły z opornikiem w klapie mogłoby być przykładem na słuszność tezy, że historia będąca najpierw tragedią, powtarza się jako farsa.

Dodatkowo główna siła opozycji Platforma Obywatelska, zaczęła być kolonizowana ideologicznie przez autentyczne lewactwo, czemu sprzyjał fakt, że ona sama była bezideową partią władzy i lewacy pod hasłem postępu i europeizacji wypełnili próżnię ideologiczną w głowach działaczy partii Tuska i Schetyny. Jednym ze sztandarów ideologicznych obozu demoliberalnego jest obecnie obrona przywilejów środowisk LGBT – oczywiście mówią o obronie praw, w istocie chodzi o wyjęcie ich spod wszelkiej krytyki, czyli o przywilej bezkarności. Skutkiem tego jest obecna eksplozja deklaracji wsparcia środowisk spod znaku ręcznika plażowego nazywanego tęczą. Osoba zawieszająca sobie w oknie flagę LGBT+ deklaruje tym samym przynależność do lepszego w swoim pojęciu świata. Co jednak deklaruje np. rektor wyższej uczelni, ogłaszający, że jego uczelnia będzie przyjazna dla osób LGBT+? Nie chodzi w tym przypadku o jakieś dowartościowanie się, prestiż naukowca w naszym kraju jest dosyć wysoki.

Pamiętajmy że mimo 5 lat rządów opozycji wobec układu oligarchicznego posiada ten układ na wielu polach władzę społeczną. Choćby sądownictwo, czy świat akademicki zdominowany przez lewicę liberalną. Posiada poparcie bliskich sobie kręgów Unii Europejskiej, właściwie całego mainstreamu Niemiec, nie mówiąc już o środkach, którymi dysponuje żydowski mega spekulant finansowy G. Soros. To pozwala liczyć, że – w pojęciu wielu – układ może zostać choćby przez tę zagranicę przywrócony do władzy. (Michał Szutowicz ps „Margot” mówiący o potrzebie „przyjścia Sowietów” przedstawia ten typ myślenia, nawet jeśli nie wie, że Związek Sowiecki już upadł). W tym kontekście deklaracje poparcia dla przywilejów „środowisk ręcznika plażowego” staje się czytelna – jest to deklaracja lojalności, oczywiście nie wobec pederastów czy lesbijek, ale obozu, który ich wziął na sztandary i nadal jest potężny, także wsparciem zagranicy. To dla współczesnych demoliberałów, lewaków i wspierających ich lemingów – nowoczesna, estetycznie bardziej atrakcyjna, wersja gaci po Leninie.

Barnim Regalica

Źródło: Niklot Szczecin