Śmierć Jeana Raspaila i „antyrasistowska” dzicz na ulicach

W cieniu protestów liberalno-lewicowej i kolorowej dziczy na ulicach amerykańskich i europejskich miast, świat obiegła informacja o śmierci wybitnej postaci – Jeana Raspaila.

W sobotę 13 czerwca w wieku 94 lat zmarł we Francji wybitny pisarz Jan Raspail, znany również w Polsce, przede wszystkim z profetycznej powieści „Obóz świętych”. Napisana została ona jeszcze w latach 70-tych ubiegłego wieku i wydawało się, że to kompletna fikcja, a nawet gorzej – kompletna brednia – ale w czasie wybuchu kryzysu migracyjnego w Europie i Ameryce Północnej, który, nawiasem mówiąc, wcale się nie skończył, a tylko chwilowo został przyćmiony epidemią zbrodniczego koronawirusa, okazało się że to przerażająco aktualną prawdą. Przypomnę, że w powieści chodzi o to, jak pod wpływem wiadomości o armadzie rozpadających się statków, na których do Europy płyną tłumy azjatyckich nędzarzy, którzy nie mają jakichś agresywnych zamiarów, a pragną tylko tu dotrzeć i tutaj żyć, cywilizacja europejska stopniowo się rozpada. Gdyby nie zabrzmiało to niegrzecznie, to napisałbym, że Jan Raspail zmarł w samą porę, bo współczesny świat nie jest dobrym miejscem dla monarchistów i antydemokratów. We współczesnym świecie narasta demokratyczny totalitaryzm, w którym wszyscy muszą ukorzyć się nie tylko przed Większością, ale nawet przed Mniejszością, która Większość udaje, dzięki ulicznej operatywności, bezczelności i krzykliwości. Demokratyczni politycy, zmuszeni do podlizywania się wyborcom, stali się organicznie niezdolni do stawienia czoła tej nowej odmianie totalitaryzmu – co w czasie rzeczywistym możemy obserwować w Stanach Zjednoczonych.

Jak wiadomo, pod pretekstem walki z „rasizmem” i innymi myślozbrodniami, na ulice amerykańskich miast wyszła dzicz, łobuzeria i całe stada durniów płci obojga, która przystąpiła do rabunku sklepów, podpalania samochodów i budynków. Tak bywało i wcześniej, ale wcześniej służby państwowe z łobuzerią się skutecznie konfrontowały, podczas gdy teraz przed nimi kapitulują. Symbolem tej zmiany jest klęczący szef nowojorskiej policji, ale okazuje się, że ten przymilny gest pokory był tylko wstępem do kapitulacji. Bezkarność skłania łobuzerię do podejmowania prób, jak daleko można się jeszcze posunąć.

Na podstawie: michalkiewicz.pl