Polska jest Narodem, który bodaj najwięcej ma danych do tego, by stać się twórcą doskonałego ustroju sprawiedliwości społecznej, ideału, mogącego służyć za wzór innym, bo, jak powiada J. Kochanowski, my Polacy cierpieliśmy tyle zbiorowo w nurtach Narodu, że powołani jesteśmy, przede wszystkim do zrozumienia bólów i trosk świata. Tak się też i dzieje. Rosnący z dniem każdym Ruch Narodowo-Radykalny odznacza się przede wszystkim tym, że jest do gruntu przepojony głęboką sprawiedliwością.
Duch Sprawiedliwości — to najistotniejsza cecha polskiej myśli narodowo-radykalnej. Obowiązek sprawiedliwości społecznej nakazuje ogólnie, by w życiu społecznym każdemu członkowi zbiorowości oddać to, co mu się należy. A że, zgodnie z doktryną narodowo-radykalną wszyscy, dobrej woli członkowie Narodu są równoprawnymi obywatelami Kraju, więc obowiązek sprawiedliwości, w naszym rozumieniu, sprowadza się do dążenia by w życiu Narodu została urzeczywistniona zasada, posuniętej do najdalszych granic równości w rozdziale zarówno dóbr kulturalnych jak i gospodarczych. Chodzi tutaj o wytworzenie warunków, dających wszystkim równe szanse w życiu i zapobiegających tworzeniu się pomiędzy ludźmi rażących kontrastów, jakich np. pełen jest ustrój kapitalistyczny. Chodzi o to, by wszyscy w jak najbardziej równym stopniu uczestniczyli w rozdziale dochodu społecznego i mogli zająć, stosownie do swych umiejętności i dobrej woli służenia Ojczyźnie, należne stanowisko w hierarchii publicznej Narodu.
Idea Sprawiedliwości, jakiej wiernie służy Narodowy Radykalizm, wypływa już nie tylko z przeświadczenia, że wszyscy członkowie Narodu są równi co do natury, że są współtowarzyszami, idącymi razem przez życie, nie mogącymi obchodzić się bez wzajemnej pomocy i usług, że są wreszcie współbraćmi, bo synami tej samej Ziemi i Narodu, ale też ma źródło w wyrozumowanej prawdzie — że wzajemna sympatia pomiędzy członkami społeczeństwa jest podstawowym warunkiem pełnego dobrobytu Narodu. Ta wzajemna sympatia i twórcze harmonijne współżycie powstać mogą jedynie w atmosferze całkowitej sprawiedliwości, wolnej od krzywdy ludzkiej. I przeciwnie, tam gdzie tej sprawiedliwości, gdzie panuje nierówność w traktowaniu ludzi, tam wzajemny antagonizm pomiędzy grupami społecznymi prowadzi do tarć wewnętrznych, do walki i, w konsekwencji, do osłabienia całości, Narodu —dobra równie drogiego dla wszystkich. Zgodnie z naczelnym postulatem myśli narodowo- radykalnej oparcia życia na bezwzględnej sprawiedliwości, wszystkie naturalne i kulturalne potrzeby powinny być zaspakajane u wszystkich w stopniu możliwie równomiernym, tym bardziej, gdy mają one za sobą sankcję etyczną, będąc źródłem sił, tworzących kulturalny i gospodarczy postęp Narodu oraz przyczyniając się w ten sposób do urzeczywistnienia dziejowych jego ostatecznych celów.
Idea Sprawiedliwości jest punktem wyjścia zarówno doktryny gospodarczej, jak i ustrojowo-politycznej Narodowego Radykalizmu. Stąd właśnie płynie to zrozumienie, uznanie i poparcie, jakie Ruch Narodowo–Radykalny znajduje u mas polskich.
Jeszcze jedna sprawa. Sprawiedliwość nakazuje tępić zło tam, gdziekolwiek się ono znajduje. Tępić zło bezwzględnie, z całą nieubłaganą wolą zniszczenia go do szczętu. W panującym ustroju kapitalistycznym zła jest więcej aniżeli dobra. Stąd tylu wrogów ma Narodowy Radykalizm wśród możnych tego świata, którym ustrój obecny dał uprzywilejowane stanowisko w społeczeństwie. Oni to, mówiąc o Narodowym Radykalizmie, powtarzają złośliwie za Słowackim, że„myśl Boża zjawia się czasem we krwi i przez Mongołów”…
Mniejsza o to, co mówią przeciwnicy. Najważniejsze, że Narodowy Radykalizm myśl Bożą realizuje.
Adolf Józef Reutt
Najnowsze komentarze