Dokumenty Trzeciej Pozycji: Deklaracja Europy Wolnych Narodów

Narodowe Odrodzenie Polski jest jedynym ruchem Trzeciej Pozycji w Polsce. Współtwórcą słynnej Deklaracji Trzeciej Pozycji, którą powinien znać każdy narodowy rewolucjonista, jest prezes NOP, Adam Gmurczyk. W celach dokumentacyjnych, ale również z uwagi na jej niezmienną aktualność, przypominamy również Deklarację Europy Wolnych Narodów, będącą wyznacznikiem stosunku ruchów NR do biurokratycznego tworu zwanego Unią Europejską. Została ona po raz pierwszy opublikowana w magazynie „Szczerbiec” w 1998 roku.

***

Żyjemy w czasach, w których byt narodów i ich państw jest poważnie zagrożony. Chora idea t.zw „unii europejskiej” zdaje się zmierzać ku zwycięstwu. Jedne po drugich padają pod ciosami zorganizowanej akcji sił międzynarodowych kraje rządzące się dotąd własnymi prawami. Czy narody europejskie będą w stanie obronić się przed tym, co wydaje się nieuniknione? Czy jakakolwiek wspólnota narodowa znajdzie w sobie dość siły, by samodzielnie przeciwstawić się temu zagrożeniu?

Prosta kalkulacja pokazuje, że indywidualny sprzeciw nie ma większych szans powodzenia. Łatwo jest bowiem zniszczyć małe wysepki niepodległości. Tę gorzką prawdę przerobiła już narodowa Hiszpania i Portugalia – odizolowane od świata mocą decyzji sił ponadnarodowych musiały złożyć broń i podporządkować się brukselskiemu dyktatowi.

Zrozumienie faktu, że próba zachowania suwerenności jest procesem złożonym, wymagającym rozwiązań na skalę kontynentalną, staje się – na szczęście – coraz powszechniejsze. Unia Europejska jest bowiem zagrożeniem dla wszystkich wspólnot narodowych, gdyż wymierzona jest w ideę Państwa Narodowego jako takiego. Uderza równocześnie w Hiszpanów i Portugalczyków, Anglików i Francuzów, Niemców i Po-laków, Rosjan i Czechów – słowem, jest zamachem na niezależny byt każdego z narodów europejskich.

Ta zmiana postrzegania interesów narodowych przyniosła konkretne owoce: po raz pierwszy na masową skalę nawiązane zostały kontakty pomiędzy ruchami nacjonalistycznymi poszczególnych narodów europejskich. Pomimo wielu różnic, wiążących się chociażby z istniejącymi antagonizmami pomiędzy poszczególnymi nacjami, odnaleziony został wspólny, nadrzędny cel – uwolnienie własnych narodów i państw spod wpływów i kontroli „unii europejskiej”.

Z myśli tej narodziła się koncepcja zorganizowania wspólnego europejskiego frontu antyunijnego. Z inicjatywą taką wystąpiło Narodowe Odrodzenie Polski na spotkaniu organizacji nacjonalistycznych, zorganizowanym pod egidą Trzeciej Pozycji w Londynie w dniach 6-8 listopada 1998 r. Efektem londyńskiego szczytu było ustalenie półrocznego grafiku działań antymaastrichtowskich, które organizowane mają być w całej Europie. Za podstawą polityczną porozumienia przyjęto, opracowaną przez NOP, ,,Deklarację Europy Wolnych Narodów”. Zaledwie w miesiąc po londyńskim spotkaniu porozumienie parafowały organizacje narodowe ze wszystkich niemal krajów europejskich.

Deklaracja Europy Wolnych Narodów

My, przedstawiciele ruchów nacjonalistycznych krajów europejskich, mimo różnic jakie niekiedy dzielą nasze narody, jednym głosem stwierdzamy, że Unia Europejska stanowi istotne zagrożenie dla rozwoju naszych nacji. Budowa jedności europejskiej za pomocą scentralizowanej i zbiurokratyzowanej struktury quasi państwowej jest zaprzeczeniem roli i funkcji, jaką w dziejach spełnia wspólnota narodowa.

Każdy naród, będący wspólnotą najwyższego typu, wspólnotą naturalną, posiada prawo nie tylko do zachowania własnego języka i kultury, ale także prawo do przynależnego z tradycji i historii terytorium narodowego – swojego własnego państwa.

Państwo, by byto w pełni państwem narodowym, posiadać musi niezależność od wszelkich zewnętrznych form władzy. Suwerenność danego państwa określa jego podmiotowość w stosunkach międzynarodowych. Tymczasem Unia Europejska, której formę określiły t.zw. traktaty zjednoczeniowe, odbiera państwom narodowym atrybuty ich niepodległości: niezależną politykę zagraniczną, kontrolę nad własną armią i policją oraz kreowanie własnych praw.

W „zjednoczonej” Europie państwa narodowe stają się prowincjami geograficzno-ekonomicznymi, same zaś narody sprowadzone zostają do roli niewolników, bezwarunkowo podległych jednostronnym decyzjom „europejskiego” rządu centralnego. Biorąc to wszystko pod uwagę, raz jeszcze oświadczamy, że Unia Europejska jest zagrożeniem dla życia naszych narodów i jako taka przez europejskie ruchy nacjonalistyczne będzie bezwzględnie zwalczana.

Londyn, 7.11.1998 r.

Źródło