Henryk Pająk: Przywileje żydostwa w Polsce i walka o „demokrację”

„Nasze” ustawodawstwo zagwarantowało kilkunastu tysiącom oficjalnie sterowanych Żydów jako żydów czyli wyznawców judaizmu, prawa i przywileje, stawiające ich ponad narodem gospodarzy i wszystkich innych mniejszości narodowych, etnicznych, wyznaniowych.

Aby te stwierdzenia nie wyglądały na gołosłowne, wystarczy zagłębić się w niektóre fragmenty Ustawy z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Pol­skiej, opublikowanej w Dzienniku Ustaw 26 kwietnia 1997 roku. Art. 3 p. l:

Gminy żydowskie rządzą się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, określającym w szczególności organizację gmin żydo­wskich, uchwalanym przez walne zgromadzenie Związku Gmin w porozu­mieniu z Radą Religijna Związku Gmin. Art. 7 p. 3:

Nowo utworzone gminy żydowskie nabywają osobowość prawną z chwilą pisemnego powiadomienia właściwego wojewody. Odpis powiadomienia z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowo­dem uzyskania osobowości prawnej ? Art. 11 p. l:

Osoby należące do gmin żydowskich mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki na czas obejmujący następujące święta religijne, nie będące dniami ustawowo wolnymi od pracy:

1.   Nowy Rok-2 dni

2.   Dzwa Pcywinama – J dzws

3.   Święto Szałasów – 2 dni

4.   Zgromadzenie Ósmego Dnia — l dzień

5.   Radość Tory – l dzień

6.   Pascha – 4 dni

7.   Szawuot – 2 dni

Art. 11 p. 2:

Terminy świąt, o których mowa w ust. l, określone są według kalendarza żydowskiego.

Art. 11 p. 3:

Osobom należącym do gmin żydowskich przysługuje prawo zwolnienia od pracy lub nauki na czas szabasu trwającego od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę oraz w święta, o których mowa w ust. l na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 12 p. 2:

Oceny z religii wystawiane przez gminy żydowskie są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.

Art. 19:

Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych oraz placówek zajmujących się religijnym wychowaniem młodzieży.

1. Nie mylić z Nowym Rokiem Chrześcijan, przypadającym na inny czas.

2. Razem – 13 dni.

3. Razem – około 45 dni!

4. Zabronione dla dzieci Polaków-katolików: nie wpisuje się im ocen z religii na świadectwach!

Art. 22 p. l:

Wyznaniowym żydowskim osobom prawnym, o których mowa w art. 5., przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz swobodnego zarządzania swoim majątkiem.

Art. 25 p. 2:

Gminy żydowskie i Związek Gmin są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości lub ich części przeznaczonych na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części przeznaczonej na wykonywanie działalno­ści gospodarczej.

Art. 25 p. 4:

Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez gminy żydowskie i Związek Gmin w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia, jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:

1. Rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej ?

2. Sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poli­graficzne oraz papier?

Art. 25 p. 5:

Nabywanie i zbywanie rzeczy oraz praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłat sądowych, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.

Art. 26:

Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla gmin żydowskich lub związku Gmin dary:

1. przeznaczone na cele kulturowe i rytualne, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów.

2. maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.

Art. 29 p l:

Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu gmin żydowskich lub Związku Gmin stają się z mocy prawa ich własnością.

Art. 29 p. 2:

Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. l, następuje w drodze decyzji właściwego miejscowo wojewody, wydanej na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin.

Art. 30 p.l:

Na wniosek gminy żydowskiej lub Związku Gmin wszczyna się po­stępowanie zwane dalej „postępowaniem regulacyjnym”, w przedmiocie przeniesienia na rzecz gminy żydowskiej lub Związku Gmin własności nieruchomości lub ich część przyjętych przez Państwo, a które w dniu l września 1939 r. były własnością gmin żydowskich lub innych wyzna­niowych żydowskich osób prywatnych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

1. w tym dniu znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi,

2. w dniu wejścia w życie ustawy znajdują się na nich budynki sta­nowiące uprzednio siedziby gmin żydowskich oraz budynki służące uprzednio celom kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej (! — H.P.).

Art. 30 p. 2:

Na wniosek określony w ust. l wszczyna się również postępowanie regulacyjne w przedmiocie przekazania własności nieruchomości lub ich części, stanowiących na Ziemiach Zachodnich i Północnych w dniu 30 stycznia 1933 r. własność gmin synagogalnych, działających na podstawie tytułu II ustawy z dnia 23 lipca 1847 r. o stosunkach Żydów (Zbiór ustaw pruskich Nr 30), i innych wyznaniowych żydowskich osób prawnych lub nieruchomości i ich części, których stan prawny nie jest ustalony;

1) jeżeli w dniu 30 stycznia 1933 r. znajdowały się na nich cmentarze żydowskie lub synagogi,

2) które stanowiły uprzednio siedziby gmin synagogalnych w miejscowościach będących w dniu wejścia w życie ustawy siedzibami gmin żydowskich w celu przywrócenia kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej i charytatywno-opiekuńczej.

Art. 30 p. 4:

Regulacje, o których mowa w ust. l i 2, nie mogą naruszyć praw nabytych przez osoby trzecie.

Art. 31 p. l:

W odniesieniu do nieruchomości określonych w art. 30 ust. l regulacja może polegać, z zastrzeżeniem ust. 2, na:

1) przeniesieniu własności nieruchomości lub ich części,

2) przyznaniu odpowiedniej nieruchomości zamiennej, gdyby przeniesienie własności natrafiało na trudne do przezwyciężenia przeszkody,

3) przyznaniu odszkodowania ustalonego według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, w razie niemożności dokonania regulacji przewidzianych w pkt. l i 2.

Art. 31 p. 2:

W odniesieniu do cmentarzy żydowskich oraz nieruchomości określonych w art. 30 ust. 2 regulacja może polegać wyłącznie na przekazaniu nieruchomości lub ich części. W razie niemożności dokonania takiej regu­lacji postępowanie podlega umorzeniu.

Art. 32 p. l:

Postępowanie regulacyjne, o którym mowa w art. 30, przeprowadza Komisja Regulacyjna do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydo­wskich, zwana dalej „Komisją”, złożona z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin.

Art. 32 p. 2:

Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy, wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i wyznaniowe.

Art. 32 p. 3:

Wnioski w sprawie wszczęcia postępowania regulacyjnego zgłasza się w terminie pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy. Roszczenia nie zgłoszone w tym terminie wygasają.

Art. 32 p. 4:

Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których mowa w art. 30, ulega zawieszeniu, a sądy oraz organy administracji rządowej i samorządowej przekazują ich akta do Komisji Regulacyjnej.

Art. 32 p. 5:

Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w których skład wchodzi po dwóch członków spośród wyznaczonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zarząd Związku Gmin.

Art. 32 p. 6:

Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.

Art. 33 p. l:

Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca.

Art. 33 p. 2:

Uczestnicy postępowania mogą zawrzeć ugodę przed zespołem orzekającym. Jeżeli ugoda nie została zawarta, zespół wydaje orzeczenie. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych?

Art. 33 p. 3:

Orzeczenia uwzględniające wniosek, jak i ugody zawarte przed zespołem orzekającym powinny określać:

1) stan prawny nieruchomości,

2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności obowiązek wydania w oznaczonym terminie nieruchomości, jeżeli nie znajduje się ona we władaniu wnioskodawcy,

3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego tytułu kwoty,

4) orzeczenie, jak i ugoda stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów.

5) od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołania.

Art. 35:

Przejście własności nieruchomości lub ich części, o której mowa w art. 29 i 30, oraz wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie, są wolne od podatków i opłat związanych z tym przej­ściem.

Art. 36:

Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 października 1927 r. o uporządkowaniu stanu prawnego w organizacji gmin wyznaniowych żydowskich na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem województwa śląskiego (Dz. U. z 1928 r. Nr 52, póz. 500 i z 1945 r. Nr 48, póz. 271) oraz wszelkie inne przepisy dotyczące spraw unormowanych w ustawie.

Art. 37:

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej A. Kwaśniewski

***

Jak tak dalej pójdzie, to na sam dźwięk słowa „demokracja”, jedni będą odbezpieczać broń (jeśli będą ją posiadać), a inni zatrzaskiwać w panice drzwi do swych mieszkań. To nie demagogiczna przenośnia. To realność nowego wieku – New Age.

Słowo „demokracja” służy od dawna najbardziej zakłamanym praktykom zniewolenia. „Demokrację” zawłaszczyły wszystkie zwycięskie „socjaldemokracje” oraz socjalizmy, atakujące wolność narodów, państw, a zwłaszcza jednostek.

Zaciekle walczą one za pomocą słowa „demokracja” z fundamentalnymi prawami narodów i jednostek do rzeczywistej demokracji, do wolności, zwłaszcza do wolności przekonań, postaw, wolności słowa.

W czasach real-komunizmu sowieckiego, zakłamaniem znaczenia słów była „walka o pokój”. W praktyce była to walka o permanentny niepokój, sianie lokalnych wojen: permanentny kurs na dominację, konfrontację zbrojną i propagandową. Mistrzowie „walki o pokój” – światowi terroryści spod znaku żydokomuny ZSRR, już wtedy specjalizowali się w zakładaniu „organizacji pozarządowych”, mających w swych szyldach słowo „pokój”. Jednym z narzędzi globalnej inwazji przeciwko pokojowi pod pretekstem siania komunistycznego  „pokoju”, były przeróżne „światowe kongresy”. Takie kongresy odbyły się po wojnie m.in. w Warszawie, we Wrocławiu. Uczestniczyły w nich setki kryptokomunistów zachodnich, takich jak Pablo Picasso, Pablo Neruda i wielu innych nagłośnionych żydo-lewaków, ludzi wpływu zainstalowanych na zacho­dzie z zadaniem siania propagandy prokomunistycznej.

Żydolewactwo współczesne odgrzewa te metody obecnie. Efektownym duplika­tem tamtych „kongresów pokoju” był zorganizowany przez polskich żydolewaków, a opłacony przez polskich podatników, kongres pod nazwą Ku Wspólnocie Demokracji. Ten dwudniowy sabat światowych „demokratów”,a ściślej żydolewackich socjal-demokratów, odbył się w Warszawie w dniach 26-27 czerwca 2000. Jego głównym organizatorem i gospodarzem było Ministerstwo Spraw Zagranicznych – w osobie Bronisława Geremka. Sabat był tak ważny, że kiedy rozpadała się koalicja AWS-UW, Geremek chwilowo pozostał na swym stanowisku z powodu tej właśnie misji organizatora kongresu.

Impreza była imponująca w rozmachu na wzór tamtych żydo-komunistycznych „kongresów pokoju” z pierwszego dziesięciolecia powojennego zniewolenia. Przybyło 106 ministrów spraw zagranicznych państw należących do ONZ7. Całość spięta hasłem „Ku Wspólnocie Demokracji”,nazywała się „Światowym Forum Demokracji”. Współorganizatorem spędu była „Fundacja Batorego”, agentura G. Sorosa, międzynarodowego oszusta finansowego. Finansowy terroryzm globalizmu wcale nie przeszkadza hasłom „demokracji”. Demokracja w ich rozumieniu, to bezwolna zgoda na ich dyktaturę obejmującą wszystkie dziedziny życia, od finansów poprzez przemysł i ekonomię aż po pranie mózgów czyli tzw. „edukację”.

Obrady toczyły się w gmachu Sejmu, włącznie z salą plenarną. Obsługę stanowili młodzi „demokraci” z Unii Wolności – przyszli gaulajterzy regionów powstałych z obszaru dzisiejszej Polski.

Jak pisały niezależne periodyki, w obradach niepodzielnie wiało nudą, gołosłowiem i odmienianiem słowa „demokracja” na wszystkie sposoby, lecz bez żadnych odniesień realnych, czyli odniesień do demokracji realnej. Co określa taką realną demokrację? Czyż nie demokratyczny współudział narodu w samorządzeniu państwem, w wyborze swych przedstawicieli do parlamentu? To jednak fikcja, o której oczywiście nikt słowem się nie zająknął na „Forum”.

Geremek jako organizator i gospodarz spędu powinien był odnieść się do naruszanej na każdym kroku demokracji w PRL-bis. Powiedzieć:

– o nikłym udziale narodu w każdych kolejnych wyborach;

– o narzucaniu w wyborach kandydatów niechcianych przez elektorat;

– prześladowaniu olbrzymiej większości przez żydowską mniejszość;

– o zawłaszczeniu przez żydokomunę środków przekazu, czyli o odebraniu Polakom prawa do swobodnego wypowiadania swych racji i poglądów;

– o samowolnym decydowaniu eurofolksdojczy w sprawie wchodzenia Unii Europejskiej do Polski, bez narodowego referendum w tej sprawie;

– o nagminnym łamaniu zasad prawdziwej demokracji poprzez szkalowanie i poniża­nie ogólnie przyjętych przez Naród wartości katolickich i narodowych przez żydo-media i oficjalnych przedstawicieli państwa polskiego;

– o brutalnej kampanii oszczerstw pod adresem Polaków, sianych przez żydowskie lobby Europy i USA;

– o kłamstwach w sprawie rzekomego współudziału Polaków w eksterminacji Żydów;

– o grabieży majątku narodowego Polaków przez zachodnich obieżyświatów przy cichym współudziale, współpracy i zgodzie polskojęzycznych zdrajców i wrogów;

– o swoim własnym, jako ministra spraw zagranicznych, szkalowaniu Polski i Pola­ków za granicą, co jest równe nie tylko łamaniu zasad demokracji, lecz wyczerpuje wszystkie znamiona zdrady polskiej racji stanu.

Podczas „Światowego Forum Demokracji” okazało się z wystąpień, że kapitalizm „wymknął się” władcom świata spod kontroli. Pośrednio oznaczało to, że kapitalizm wbrew oficjalnym jego definicjom, nie jest już wolną grą sił ekonomii i finansów, lecz systemem kontrolowanym.

1. Nie zaproszono Rosji, Białorusi i Jugosławii, bo tam nie przestrzega się „demokracji”.

Nie powiedziano, jak się ta nowoczesna kontrola kapitalizmu odbywa, lecz to oczywiste. Kontrolę nad całym kapitalizmem sprawują między­narodowe agendy finansowe spod znaku Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego oraz międzynarodowych korporacji przenikających granice państw, politycznie, ekonomicznie i finansowo samowolne.

Inną formą ukrytego terroru judeo-„demokracji” jest sprawowanie władzy nad państwami i społeczeństwami poprzez tzw. „organizacje pozarządowe”. Są one faktycznymi sternikami tych państw, a rządy powołane tam w wyniku zmanipulowanych „demokratycznych wyborów” są jedynie atrapami, przekaźnikami mocy pozarządo­wych organizacji o skali światowej. Publicysta „Naszej Polski” Stanisław Michalkiewicz (5 VII 2000) podał liczbę 50 000 takich polskich „organizacji pozarządowych”, wykonujących polecenia międzynarodowych „organizacji pozarządowych”. Są to organizacje wprawdzie pozarządowe, ale środki na ich utrzymanie są jak najbardziej rządowe, pochodzące z podatków społeczeństw nie mających najmniejszego wpływu na powstawanie i działalność takich „pozarządowych organizacji”. Wszystkie te polipy żerujące na budżecie niszczonej Polski, każdego roku przepuszczają przez swoje przewody pokarmowe 600 milionów złotych pochodzących tylko z budżetu centralnego. Nikt nie wie, nikt w „demokratycznym państwie polskim” nie jest w stanie tego zbadać, ile milionów złotych, marek i dolarów wysysają te pasożyty z budżetów wszystkich państw – bo we wszystkich istnieją.

Henryk Pająk

Fragment książki Henryka Pająka pt. „A naród śpi”.