Muzyczny hołd dla bojowniczek Włoskiej Republiki Socjalnej

Piękno włoskiej muzyki nacjonalistycznej. Muzyczny hołd dla odważnych kobiet w wykonaniu DIAN i Sereny – cover słynnego Hobbita. Tytuł utworu: „SAF”.

Pomocnicza Służba Kobiet (wł. Servizio Ausiliario Femminile, SAF) – ochotnicza pomocnicza formacja paramilitarna Sił Zbrojnych RSI pod koniec II wojny światowej. Służba została powołana 18 kwietnia 1944 r. Liczyła ok. 6-7 tys. kobiet, w tym ok. 300 ze służby pomocniczej X Flotylli MAS. Pełniły one zadania pomocnicze w stosunku do poszczególnych jednostek wojskowych Sił Zbrojnych Włoskiej Republiki Socjalnej (Esercito Nazionale Repubblicano) jako kucharki, sekretarki, pielęgniarki itp. Na czele Służby stanęła księżna gen. Piera Gatteschi Fondelli, zaś funkcję zastępcy pełniła Cesaria Pancheri. W skład Służby wchodziły sztab główny, biuro werbunkowe, biuro prasowo-propagandowe, służby administracyjne, grupa ochrony zdrowia, biuro obrony przeciwlotniczej, kurs oficerski. Poszczególne struktury terytorialne zostały rozmieszczone w Wenecji i Como. Członkinie Służby wypełniały także zadania sabotażowo-dywersyjne. Krótko po „wyzwoleniu” Włoch ok. 300 kobiet zostało zabitych, podczas gdy straty wojenne wyniosły jedynie 25 zabitych, 8 rannych i 7 zaginionych. Najsłynniejszą członkinią Służby była Franca Barbier, która w lipcu 1944 r. została schwytana przez partyzantów i rozstrzelana. Przed plutonem egzekucyjnym krzyknęła „Niech żyją Włochy, niech żyje Duce!”.

Włoska Republika Społeczna (1943-1945, RSI) po dziś dzień pozostaje punktem odniesienia dla wielu narodowych rewolucjonistów w Europie. Benito Mussolini zgromadził wokół siebie dziesiątki tysięcy, w większości młodych ludzi, gotowych na wszelkie poświęcenie. Najważniejszym dokumentem programowym był słynny „Manifest z Werony”, którego tłumaczenie razem z komentarzami można znaleźć tylko w 160 numerze „Szczerbca” – szczegóły TUTAJ i TUTAJ. Kupujcie więcej niż 1 egzemplarz i przekazujcie dalej znajomym, komuś z rodziny, sąsiadowi. Niech nacjonalistyczny głos dociera do kolejnych Polaków!

Stringeva forte in mano, teneva lì vicino
Le sorti dell’Italia insieme al suo destino
Aveva sedici anni, negli occhi da bambina
Già c’era tanto amore per l’uomo che seguiva!

Partita per il fronte, la casa da lasciare
Insieme la speranza di tornare
Partita per l’onore, un sogno in fondo al cuore
Con l’aquila baciava il tricolore!

Pensa a quei vigliacchi che ti hanno torturata
Pensa a quella storia che è stata raccontata
Pensa a quanto hai dato l’hai fatto anche per loro
Donna fino in fondo, madre del futuro!

Cantava: „Giovinezza”, scacciava la paura
E l’uomo che partiva la forza in lei trovava
Aveva sedici anni eppure già sapeva
La sua sponda del fiume e il fiume suo qual’era!

E adesso che la terra è rossa di colore
Tu torni a sventolare il tricolore
E in quel corpo sottile la forza di reagire
L’Italia è troppo bella per morire!

Pensa a quei vigliacchi che ti hanno torturata
Pensa a quella storia che è stata raccontata
Pensa a quanto hai dato lo hai fatto anche per loro
Donna fino in fondo, madre del futuro!

L’Italia è troppo bella e tu sei ancor più bella, e tu sei ancor più bella!
L’Italia è troppo bella e tu sei ancor più bella, e tu sei ancor più bella!
L’Italia è troppo bella e tu sei ancor più bella, e tu sei ancor più bella!
L’Italia è troppo bella e tu sei ancor più bella, e tu sei ancor più bella!
L’Italia è troppo bella e tu sei troppo bella, e tu sei ancor più bella, e tu sei ancor più bella!

Oficjalna flaga Włoskiej Republiki Socjalnej (materiał dokumentacyjny)