Dlaczego człowiek wybiera drogę, która prowadzi w dół? Przecież droga do Boga jest wspinaniem się do góry. Ludzkość jest przygnieciona ciężarami i niepokojami, które zginają jej kark i pochylają jej czoło ku ziemi. Nie potrafi już podnieść głowy, aby zobaczyć Jego oblicze. Każdy człowiek próbuje zdjąć ciężar ze swoich ramion, kładąc go na ramiona innych ludzi. Ale zaledwie się od niego uwolni, ktoś nakłada mu ciężar jeszcze większy.
Tylko Jezus Chrystus może uwolnić człowieka od wszystkich problemów i zmartwień. Niewolnik nie może uwolnić innego niewolnika. Człowiek rodzi się związany linami i łańcuchami – i tak zniewolony wzrasta i spędza swoje życie, a wielu również takimi umiera. Ludzie przyzwyczajają się do tych więzów, które stają się częścią ich życia, stąd tak trudno jest im wyzwolić się z nich. Skupiają się na łańcuchach, które błyszczą, więc nie są w stanie zobaczyć oblicza Pana, a brzęk łańcuchów ogłusza ich tak, że nie słyszą już Bożego głosu. Przechwalają się połyskiem kuli u nogi, przez którą kuśtykają, rozkoszują się dźwiękiem łańcuchów, w które są zakuci. Kajdany pozostaną kajdanami, choćby błyszczały najpiękniej na świecie, a łańcuchy pozostaną pętami niewoli, nawet jeśli zrobione są ze złota. Zamiast polerować swoje kajdany, otwórz je, zamiast komponować muzykę z brzęku łańcuchów, rozwiąż je i wyzwól się z nich. Chrystus cierpi widząc nas, ludzi przez Niego odkupionych i wyzwolonych, jako zakutych w łańcuchy niewolników poszukujących szczęścia tam, gdzie go nie znajdziemy. To dla nas umarł i zmartwychwstał, aby dać nam życie i wieczne szczęście.
- Twoje szczęście na tym świecie nie pochodzi z tego świata. Gdybyś pochodził z tego świata, pozostałbyś w nim po śmierci na zawsze.
- Twoje szczęście nie leży w klejnotach. Nawet najszlachetniejsze w ludzkim mniemaniu kamienie nie dają szczęścia. Dlaczego człowiek goni za złotem? Aby dodać sobie wartości? Człowiek jest cenniejszy niż złoto, jest dzieckiem Boga, jego wartość jest zapisana w jego wnętrzu. Złoto nie wyzwoli człowieka z jego kajdan, sprawi jedynie, że będą błyszczały jeszcze mocniej.
- Twoje szczęście nie leży również w innych ludziach, ponieważ nie mogą dać ci szczęścia, którego sami nie posiadają. Nikt nie może dać czegoś, czego sam nie ma
Tylko Jezus Chrystus może dać ci prawdziwe szczęście. Ludzie jednak pełni są arogancji, żyją między asfaltem i cementem, ich umysły stały się asfaltem, a serca cementem. Umysł tworzy tylko ciemne i ponure myśli, a serca są zatwardziale, okrutne i pozbawione miłości. Ludzie stali się materią, która żyje bez ducha. Niektórzy z nich są ruchomymi kamieniami rozsiewającymi swąd grzechu. Ludzie napełnieni arogancją szukają szczęścia w grzechu. Grzech przynosi im tylko niepokój, smutek, żałość i pustkę. Ludzie stali się aroganccy, chwalą się sami przed sobą, przed innymi ludźmi, a nawet przed Bogiem. Czy nie są świadomi, że Bóg może w jednej chwili obrócić ich w proch? Miłość naszego Pana jest wielka. Nasz Pan kocha ludzi tak mocno, ponieważ są Jego dziećmi i On uczynił z nich światło dla świata.
Każdy człowiek jest lampą Boga służącą do oświetlania świata. Pan stworzył każdą lampę, aby świeciła i promieniowała. Ktokolwiek otrzymuje światło, ma oświetlać ciemności. Taki jest cel istnienia lampy. Ludzie natomiast troszczą się o jej wygląd: zabarwiają i ozdabiają szyby, które Bóg stworzył jasnymi i przezroczystymi, aż stają się grube i matowe, uniemożliwiając światłu przenikanie przez nie. W ten sposób świat zalewa ciemność. Lampy, które Pan stworzył, aby dawały światło, stały się ozdobnymi, barwnymi dziełami sztuki, nie dającymi jednak światła. Na co przyda się lampa, która nie rozświetla ciemności? Dostrzeżemy lampę dopiero wtedy, kiedy będzie świecić. Nieważne jak będzie piękna, jej światło jest dużo piękniejsze niż ona. Świat tonie w ciemności i dlatego ty jesteś światłem świata. Twoja szyba powinna ponownie stać się przezroczysta, aby twoje światło rozjaśniało świat. Tak osiągniesz cel, dla którego stworzył cię Bóg.
Bóg stworzył nas, abyśmy osiągnęli cel naszej egzystencji. Przyjrzyj się stworzeniom tego świata, każde wypełnia swój obowiązek z największą starannością i spokojem. Nawet najbardziej udręczony człowiek na ziemi jest szczęśliwszy od grzesznika. W dniu sądu grzesznik nie tak bardzo będzie bał się surowego sądu Boga, jak bardzo będzie żałował, że nie odpowiedział na Jego nieskończoną Miłość. Ta ogromna miłość stworzyła świat i obdarza życiem. Miłość jest jedynym skarbem, jaki możemy gromadzić na tym świecie i zabrać ze sobą na tamten świat.
Wszystkie bogactwa, powodzenie, praca i sukcesy, które, jak sądzicie, posiedliście na ziemi, pozostaną na tym świecie. Nawet wasze kości do was nie należą. Zabierzecie ze sobą tylko miłość, a ktokolwiek przychodzi przed oblicze Pana bez miłości, gorzko będzie tego żałował. To właśnie będzie godzina jego śmierci, a nie moment, w którym opuścił Ziemię.
Człowiek umiera, kiedy nie zwraca się ku miłości, ponieważ Bóg jest miłością i tylko miłość trwa wiecznie. Niech miłość panuje w waszych sercach, a pokora kieruje waszymi umysłami. Módlcie się i pokutujcie. Proście Jezusa Chrystusa, a On was wysłucha, otwórzcie przed Nim wasze serca, On w nie wejdzie i napełni pokojem. Proście z całego serca. Nie wypowiadajcie słów tylko ustami, podczas gdy serce zwraca się ku innemu panu. Nasz Pan zna wasze serca i bardzo ich pragnie.
Nie starajcie się szukać prawdy poza Chrystusem. Nie istnieje prawda poza Chrystusem. On jest Prawdą i kiedy poznacie Chrystusa, poznacie prawdę, która was wyzwoli. On chce waszej wolności. Nie bój się, bądź mocny i przekonany, że to Chrystus zwyciężył świat.
św. Charbel Makhlouf
8 marca 2020 o 13:39
Więcej o świętym:
Kalendarium życia Ojca Charbela.
8 maja 1828
w wiosce Beqaakafra, leżącej na północ od Bejrutu przychodzi na świat Youssef Antoun Makhlouf.
16 maja 1828
Przyniesiony do chrztu otrzymuje imię Youssef.
1851
Wstępuje do nowicjatu w Maifug, przyjmując imię Charbel.
1852
Przenosi się do klasztoru św. Marona w Annaya.
1 listopada 1853
Składa pierwsze śluby zakonne.
1853 – 1859
Odbywa studia teologiczne w klasztorze św. Cypriana w Kfifane.
23 lipca 1859
W Patriarchacie Zakonu Maronitów w Bkerke, przyjmuje święcenia kapłańskie.
1859 – 1875
Żyje z Annaya, oddając się pracy i modlitwie. Tu po raz pierwszy ujawniają się jego nadprzyrodzone dary.
15 lutego 1875
Przenosi się do Eremu śś. Piotra i Pawła, gdzie pozostanie przez 23 lata, aż do swojej śmierci.
24 grudnia 1898
w następstwie udaru, umiera w pustelni.
1899
Pierwsze otwarcie grobu. Ciało o. Charbela nie rozkłada się i wydziela cudowny olej.
1925
Rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego.
1927
Drugie otwarcie grobu.
1950
Trzecie otwarcie grobu. Ekspertyzy lekarskie nienaruszonego ciała o. Charbela. Wystawienie na widok publiczny.
5 grudnia 1965
Paweł VI ogłasza o. Charbela – Błogosławionym.
9 października 1977
Kanonizacja bł. o. Charbela
CUDA KANONIZACYJNE
Siostra Maria Abel Kamari
Trzydziestoletnia zakonnica ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa, uległa chorobie, która doprowadziła do skrajnego wycieńczenia, anoreksji, odwapnienia kości, utraty zębów i paraliżu prawej ręki. Po trwającej 6 lat chorobie udzielono siostrze namaszczenia chorych i wiatyku. Przez kolejne pięć lat pozostawała przy życiu, jej stan wciąż jednak się pogarszał. W cierpieniu błagała o wstawiennictwo o. Charbela. Pewnej nocy przyśniło jej się, że mnich ją pobłogosławił. 11 lipca 1950 roku została przewieziona do klasztoru w Annaya. Kiedy dotknęła grobu poczuła porażenie w plecach. Chusteczką wytarła kilka kropel oleju sączącego się z grobu i położyła na chorym miejscu. Nagle wstała i szła uzdrowiona pośród zgromadzonych tam ludzi. Tego samego dnia zaczęła przyjmować pokarmy, a wcześniejsze dolegliwości wszystkie ustąpiły.
Iskander Obeid
W 1925 roku podczas pracy w kuźni, został uderzony w prawe oko metalowym odłamkiem, co spowodowało leczone bezskutecznie, uszkodzenie spojówki i rogówki. Dwanaście lat później doznał kolejnego wypadku, który w tym samym oku spowodował oderwanie siatkówki. Lekarze ocenili uszkodzenie jako nieuleczalne i chcieli usunąć oko. Iskander nie zgodziła sie na to. Po kolejnych 13 latach, usłyszawszy o cudach o. Charbela, odbył 18 października 1950 roku, pielgrzymkę do Annaya. Tam ból oka się nasilił. 20 października obudził kowala potworny ból oka. Gdy ponownie zasnął ukazał mu się czcigodny Charbel. Po przebudzeniu widział także zranionym okiem. Ból ustąpił.
Mariam Assai Award
Miriam, syryjka mieszkająca w Libanie, grekokatoliczka, wdowa, analfabetka. Operowana w 1963 i 1965 roku na nowotwór żołądka, jelita i gardła. Lekarze nie dawali nadziei, po operacji zwolnili do domu bez dalszej terapii. Miriam zaczęła błagać o pomoc błogosławionego o. Charbela. Pewnej nocy roku 1967 położyła się spać. Obudziła się całkowicie zdrowa, ku zdumieniu lekarzy potwierdzających jej cudowne ozdrowienie.
8 marca 2020 o 13:40
Litania do Świętego Charbela
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, Królowo Pustelników, módl się za nami.
Święty Charbelu, módl się za nami.
Święty Charbelu, żyjący Cudzie Boga – powtarza się: umocnij naszą wiarę.
Święty Charbelu, bohaterze pobożności, miłości i wiary,
Święty Charbelu, czyste źródło zaspokajające wszelkie pragnienie,
Święty Charbelu, lekarstwo uzdrawiające duszę i ciało,
Święty Charbelu, hojny dawco, przepełniający wszystko,
Święty Charbelu, pustelniku zdumiewającymi cudami słynący,
Święty Charbelu, wzgardzicielu wszelkich bogactw tego świata,
Święty Charbelu, baranku pokorny z sercem pełnym współczucia,
Święty Charbelu, aromacie drogocenny przenikający świat,
Święty Charbelu, wielki sługo Najświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny,
Święty Charbelu, przykładzie pobożności, zdumiewający dwugodzinnym dziękczynieniem po przyjęciu Ciała Chrystusa,
Święty Charbelu, hojny dawco napełniający błogosławieństwami stworzenia,
Święty Charbelu, wonne kadzidło cedrów Libanu,
Święty Charbelu, światło oświecające Kościół Boży,
Święty Charbelu, światłości wspaniała, którego grób przez 40 dni nadziemskim blaskiem jaśniał,
Święty Charbelu, wdzięczny powierniku wysłuchujący próśb wiernych,
Święty Charbelu, niewinny i posłuszny ponad wszelką chwałę,
Święty Charbelu, biedaku kochający i przyjmujący z miłością każde cierpienie,
Święty Charbelu, głosie wołający i budzący sumienia,
Święty Charbelu, doskonały wzorze dany ludzkości naszego stulecia,
Święty Charbelu, aniele w naturze człowieka,
Święty Charbelu, bezcenny klejnocie zakonów,
Święty Charbelu, skarbie nasz i wieczna chlubo.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P. Módl się za nami św. Charbelu, wielki pustelniku Boga
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się: Boże, Ty św. Charbela, kapłana i pustelnika porwałeś i zraniłeś pięknością Swojego Oblicza już tu na ziemi, przez co stał się mocarzem ducha i heroicznym wzorem modlitwy oraz pokuty. Dzięki Kościołowi, Mistycznemu Ciału Chrystusa był w nieustannym zjednoczeniu ze swoim Panem i z ludźmi, poprzez okazywane im miłosierdzie. Spraw, prosimy, abyś za jego wstawiennictwem zaszczepił w nasze serca zrozumienie dla ważności życia duchowego, pragnienie zadośćuczynienia oraz tego, co jest konieczne dla naszego uświęcenia i zbawienia, ponieważ nie potrafimy go tak doskonale naśladować w samotności, umartwianiu i sposobach uświęcania się. Wszechmocny, wieczny Boże, który dałeś nam w osobie św. Charbela wzór, jak mamy nieustannie realizować i doceniać życie nadprzyrodzone, a także potrzebę pokory i wyrzeczenia się, racz nam udzielić za jego wstawiennictwem łaski (wymienić łaskę), o którą Cię prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
9 marca 2020 o 13:55
Mistyk, cudotwórca, prorok.
9 marca 2020 o 16:12
Nie ma zbawienia poza Kościołem i Jezusem Chrystusem.
11 marca 2020 o 12:54
Sanctus est.
13 marca 2020 o 12:21
Tam to jest Kościół, wierni i wiara!
On uzdrawia (nawet Jego wizerunek) pod warunkiem, że się wierzy, trzeba mocno wierzyć i pokładać nadzieję, to nie jest tak, po prostu, `a priori i jak psu micha się należy.
In God JCH We Trust!