Dr David Duke: Dziel i rządź – strategia syjonistów

Suprematyczni Żydzi boją się i przeciwstawiają wszelkiej solidarności etnicznej innej niż ich własna. W krajach zachodnich, konsekwentnie sprzeciwiają się wszelkim organizacjom dążącym do ochrony interesów i dziedzictwa Europejczyków. Podobnie w krajach pozaeuropejskich, konsekwentnie pracują nad rozbijaniem solidarności i jednorodności znaczącej grupy etnicznej. Jest to część żydowskiego suprematycznego modus operandi, by podsycać różne imigracje i wielokulturowość w każdym kraju gdzie zamieszkują (z wyjątkiem, oczywiście, Izraela), gdyż skłócone, rozdarte społeczeństwa, są łatwym łupem dla intensywnych i dobrze zorganizowanych wysiłków w sprawowaniu kontroli. Dr Stephen Steinlight, były działacz American Jewish Committee, mówi o tym w zadziwiająco niezwykły sposób:

Być może dla następnego pokolenia jest optymistyczna prognoza, społeczność żydowska zajmuje pozycję, z której będzie mogła dzielić i rządzić, i wchodzić w selektywne koalicje, które wspierają nasz program.

W Ameryce, nie tylko pracowali nad osłabieniem solidarności Euro-Amerykanów, ale aktywnie sprzeciwiali się afro-amerykańskim ruchom nacjonalistycznym, takim jak ruch Marcusa Garveya i Nation of Islam. Te czarne organizacje po prostu chciały zachować raczej własne dziedzictwo, a nie asymilować się w społeczeństwie wielokulturowym. Żydowscy suprematyści obłudnie nie chcą by inni oprócz nich mieli świadomość własnego dziedzictwa i szczególnych interesów. Starają się, by inne grupy miały poczucie winy z powodu poczucia nawet dumy z własnej kultury. Etniczną dumę i spójność innych narodów przedstawiają jako suprematyczne lub nienawistne.

Trafny przykład metody dziel i rządź obserwuje się w Palestynie i Libanie. W większości Palestyńczycy i Libańczycy są muzułmanami, ale znacząca ich liczba to chrześcijanie. Izrael aktywnie promował nienawiść i wojnę domową między chrześcijanami i muzułmanami na Bliskim Wschodzie. Jednym z powodów, dla których Ariel Szaron zorganizował rzeź uchodźców muzułmańskich przez libańskie siły milicyjne Falangistów w 1982 roku, było promowanie nienawiści i wojny wśród arabskich wrogów Izraela. Dzienniki jednego z byłych izraelskich premierów, Mosze Szaretta, ujawniły fakt, że była to jedna z głównych taktyk Izraela. Destabilizacja państw poprzez zachęcanie do masowej, wielorasowej i religijnej imigracji, jak również promowanie istniejących etnicznych i religijnych podziałów wśród narodów, jest od dłuższego czasu stosowaną strategią żydowskich suprematystów.

Tę próbę złamania solidarności etnicznej swoich przeciwników można wytłumaczyć w kontekście narodu palestyńskiego. Jeśli wysiedleni przez Izrael Palestyńczycy w pełni zasymilują się w obcych krajach ze społeczeństwem-gospodarzem, a tym samym stracą swoją palestyńską tożsamość, to oni i ich zasymilowani potomkowie z pewnością nie będą wspierać sprawy palestyńskiej. Jeśli żydowska ludność nie asymiluje się, to jest bardziej skłonna by wspierać państwo żydowskie.

Podczas gdy starają się rozbić etniczną lojalność innych narodów, żydowskie siły supremacyjne w mediach sponsorują przewlekły motyw historycznego antysemityzmu. Taki fokus ma dwa cele. Po pierwsze, zwiększa żydowską solidarność i poparcie dla Izraela na całym świecie, a po drugie, pobudza zbiorową nienawiść Żydów do świata gojów, a tym samym zmniejsza asymilację Żydów. Motyw gojowskiej perfidii wobec Żydów również chroni ich przed krytyką ze strony Gojów, bo jeśli ktoś ma odwagę krytykować żydowski suprematyzm, przedstawia się go jako moralnie równego sprawcom holokaustu. Oficjalna historia holokaustu przyjęła formę religii, a jeśli ktoś zakwestionuje jedną linijkę w pracach nt. holokaustu, staje się nowoczesnym heretykiem nazywanym teraz „kłamcą/ negacjonistą”.

Inny przykład hipokryzji żydowskich suprematystów można zobaczyć w kwestii małżeństw mieszanych. Podczas kampanii prezydenckiej, prasa nie pozostawiła suchej nitki na George’u Bushu za przemówienie w Bob Jones University, instytucji, która sprzeciwia się inter-rasowym przyjaźniom i małżeństwom. Oczywiście, w trakcie kampanii, zarówno George Bush jak i Al Gore obowiązkowo wypowiadali się dla wielu organizacji żydowskich. Ironią jest, że każda synagoga w Ameryce i wszystkie najważniejsze organizacje żydowskie energicznie sprzeciwiają się małżeństwu Żydów z nie-Żydami. W Izraelu małżeństwo Żyda z nie-Żydem jest nielegalne. Oczywiście, o tych jawnych podwójnych standardach nie ma wzmianki w rzekomo uczciwej i wolnej prasie w Ameryce. Takie zdemaskowanie nie byłoby dobre dla żydowskiego wizerunku.

Oczywiście, nie wszyscy Żydzi są suprematyczni, bardziej niż wszyscy Niemcy byli nazistami w czasach Hitlera, ale faktem jest, że zorganizowane żydostwo realizowało udany program, który w dzisiejszych czasach zgromadził niesamowitą władzę. Wraz z utworzeniem Izraela, utworzyli najbardziej suprematyczny etnicznie naród na ziemi. Co ważniejsze, udało im się zdobyć ogromną władzę w wielu najważniejszych rządach na świecie (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych), a dziś całkowicie zdominowali globalne media i rozrywkę.

dr David Duke

Artykuł jest fragmentem książki dr Davida Duke „Żydowski suprematyzm” – więcej o niej TUTAJ.