Polskie sądownictwo – starcie zdrajców i ich przystawek

Polityczne przesilenie w III RP. Ustawa o Sądzie Najwyższym, nowela ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz nowela Prawa o ustroju sądów powszechnych – te trzy dokumenty były i są przyczyną gorących sporów między obozem władzy a tzw. opozycją. Z jednej strony na ulicach tysiące lemingów (aktyw PO, Nowoczesnej i przystawek: KOD, marksistowskie przygłupy z Razem etc.) chcących bronić demokracji i popierających podporządkowanie Brukseli i Waszyngtonowi, z drugiej odmóżdżeni zwolennicy PiS-auru popierający podporządkowanie Brukseli i Waszyngtonowi. Pewną nowością są deklaracje niektórych „narodowców” (z parafii „narodowy radykalizm to radykalny patriotyzm”), którzy zadeklarowali gotowość obrony reżimu III RP przed Sorosem. Jarosław Kaczyński naprawdę potrafi tworzyć, często nieświadomie, polityczne przystawki. Wyścig z pastorem z Lublina o uznanie trwa.

Przedwojenni narodowi radykałowie, będąc wprawnymi obserwatorami sanacyjnej degeneracji, która doprowadziła do katastrofy września 1939 roku, podkreślali konieczność niezależności sądownictwa w Wielkiej Polsce. Stanisław Kasznica, legendarny ostatni komendant główny NSZ, w przygotowanym projekcie Konstytucji wspominał o tym wielokrotnie. Co ciekawe postulował także odpowiedzialność (zapomniane słowo w III RP) karną sędziów np. w przypadku zatajenia informacji o przestępstwach dokonywanych przez ich kolegów po fachu.

Cała Republika Okrągłego Stołu jest ruderą i sądownictwo nie jest żadnym wyjątkiem. Na nic jednak zdadzą się próby pudrowania trupa, a już na kuriozum zakrawa kibicowanie przez osoby określające się mianem nacjonalistów jednej ze stron.

Na podstawie: rp.pl/Informacje nadesłane