Najgłębsze przemiany polityczne, jakie w ostatnim czasie zauważyć się dają w Polsce, zaszły niewątpliwie wśród tych ludzi, których najogólniej zwykło się nazywać polskim światem pracy tj. — wśród robotników i chłopów. Przemiany te mają zarówno gospodarcze, jak i przede wszystkim ideowe podłoże. W okresie kryzysu zupełnie innego oblicza nabrała tzw. kwestia robotnicza. Istotą jej obecnie jest nie sprawa ulżenia doli pracujących robotników, ale znalezienia pracy dla szerokich rzesz bezrobotnych. To samo na wsi: obok koniecznej i niezbędnej do przeprowadzenia sprawy reformy rolnej wysuwa się na plan pierwszy zagadnienie przeludnienia wsi i znalezienia miejsca dla setek tysięcy ludzi, którzy na wsi nie mogą znaleźć podstaw utrzymania. Te wszystkie sprawy, które najogólniej można by nazwać zagadnieniem znalezienia pracy i chleba dla wielu milionów członków Narodu, a przede wszystkim dla większej części młodego pokolenia, wpłynęły na polityczne uaktywnienie szerokich mas polskiego świata pracy. Nie to jednak jest najistotniejsze, co stanowi jedynie tło, na którym rozwijały się dalsze niezmiernie charakterystyczne przejawy dla naszej obecnej rzeczywistości.
Właściwym ich źródłem jest siła idei, która spragnionym lepszego jutra ludziom pokazuje cel, do którego mają dążyć i drogę, po jakiej mają postępować. Dlatego to w chwili obecnej jedyną racją istnienia mają kierunki skrajne, bo one tylko w przeciwieństwie do opierających się na kompromisie i grze politycznej partii dają konkretne rozwiązanie najistotniejszych obecnie zagadnień ustrojowych. Tę zasadniczą różnicę pomiędzy wielkim ruchem politycznym, opartym na idei, a spekulacją polityczną zrozumiały szerokie masy i odwróciwszy się od zgranych politykierów poszły na poszukiwanie idei i programu. Wszystko dzisiaj już wyraźnie zmierza do tego, że ostateczna rozgrywka będzie miała miejsce pomiędzy dwoma wielkimi ruchami politycznymi: narodowym i antynarodowym pod wodzą żydostwa i komuny. Coraz wyraźniej zarysowuje się ta zasadnicza linia podziału; wszystko, co chce utrzymać się po środku, zostanie zmiecione z powierzchni ziemi.
Obraz ten mętny jeszcze i niewyraźny wśród tzw. inteligencji, zarysowuje się już z niezwykłą ostrością wśród warstw pracujących, a szczególnie wśród robotników. Miejski żywioł pracujący zawsze zajmował się żywo zagadnieniami politycznymi i brał udział we wszystkich wielkich ruchach. Tak jest i obecnie. Robotnicy zrozumieli tę prawdę, że w chwili obecnej toczy się już zasadniczy bój. Nie stanęli wobec niego obojętni i wiele przejawów wskazuje na to, iż zdrowy, instynkt narodowy przeważył w nich nacisk demagogii socjal-komunistycznej. Wystarczy wymienić chociażby robotniczą Łódź, która w olbrzymiej swojej większości wypowiedziała się za Obozem Narodowym. Nie przeczy temu wynik ostatnich wyborów, dający Fołksfrontowi większość w Radzie Miejskiej, gdyż większość ta uzyskana została głosami żydów. O słuszności powyższego twierdzenia świadczą chociażby różnego rodzaju narodowe zgromadzenie publiczne, na które tłumnie przybywają robotnicy.
Jeszcze bardziej oczywista jest sprawa unarodowienia się szerokich rzesz ludności wiejskiej. W ciągu ostatniego, krótkiego okresu czasu wieś wyszła ze stanu bierności politycznej i zdecydowanie wkroczyła na arenę życia publicznego. Działają co prawda na tamtym terenie jeszcze różne partie polityczne, które próbują zbałamucić chłopa klasowym stanowiskiem, ale nawet w ich tonie zarysowuje się już wyraźny zasadniczy podział. Olbrzymia natomiast większość ludności wiejskiej wypowiedziała się zupełnie wyraźnie i zdecydowanie za Obozem Narodowym. Wystarczy tutaj wymienić tylko słowa, będące dzisiaj symbolem współczesnej Polski: Przytyk, Czyżew, Odrzywół, Mińsk Mazowiecki, Kowiesy, i wiele, wiele innych.
Polski świat pracy staje z dnia na dzień, coraz bardziej zdecydowanie, na gruncie narodowym. Rozumie dobrze, że zarówno dzisiejszy ustrój biurokratyczno-policyjny, jak i komunistyczny ustrój nowoczesnego niewolnictwa nie wyprowadzi go z nędzy, bezrobocia i poniżenia, w jakim znajduje się obecnie. Coraz jaśniejsze staje się dla polskiego chłopa i robotnika, że tylko w ustroju narodowo-radykalnym znajdzie on właściwe dla siebie miejsce. Jest to tym bardziej oczywiste, że w chwili obecnej Ruch Młodych, reprezentujący najdoskonalej Obóz Narodowy w Polsce wyszedł z okresu mętnych jedynie haseł narodowych, stawia wszystkim, jako cel do zrealizowania, wizję lepszego jutra i posiada jasny, program, który to jutro urzeczywistni. Zdrowe instynkty narodowe w polskim świecie pracy zwyciężają. Istnieje wielki program Ruchu Młodych. Potrzeba teraz tylko jeszcze bardziej zdecydowanej walki o jego urzeczywistnienie i jeszcze więcej ofiarnej, twórczej pracy.
Andrzej Grzelak
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1937.
Najnowsze komentarze