W Państwie Narodowym Polskim rola młodzieży będzie niepowszednia. Mowa tu o młodzieży we właściwym tego słowa znaczeniu, o młodzieży, nie o młodych, o młodzieży w wieku szkolnym i przedpoborowym. Nadchodząca Polska musi oprzeć zrąb swojej budowy na młodym pokoleniu, na nowych siłach i świeżych prądach — na Ruchu Młodych. Ale trwałość zapewnić jej może tylko wychowanie w duchu Narodowym przyszłych pokoleń, zrobienie z nich pełniejszych, lepszych Polaków niż dzisiejsze pokolenie. Ruch Młodych musi przygotować i zostawić po sobie lepszych, a nie gorszych od siebie następców.
Zagadnienie młodzieży, to zagadnienie organizacji wychowania politycznego. Obowiązkiem naszym wobec przyszłych pokoleń jest przygotować je do życia Narodowego, dać im jedność Narodową, bezklasowe koleżeństwo, mocne zasady moralne, przygotowanie wojskowe i gospodarcze. Tego dokonać może tylko jedna powszechna organizacja wychowawczo – polityczna.
Tu wszakże grozić by mogło wielkie niebezpieczeństwo, któremu na imię — biurokracja. Widzieliśmy przecież „Straż przednią”! Otóż, wszelkie posunięcia „rządowe” robione z góry dla młodzieży, nie przez młodzież, muszą zawieść. Organizacja wychowawcza tylko wtedy spełni swe wielkie zadanie, jeżeli wyjdzie z młodzieży, jeżeli będzie wyrazem jej żądań, jej samodzielności i jej entuzjazmu. Musi powstać w sposób żywy, w walce ze starym światem, w walce o nowe ideały. Musi być kierowana przez młodzież — młodzież musi wychowywać młodzież. Tylko w tych wa runkach stanie się ona niezależną od szkoły i pracy zawodowej, organizacją własną, organizacją młodzieży. Taka organizacja przysposobi umysły i charaktery do pracy państwowej, przysposobi zamiłowanych żołnierzy, przysposobi twórców kulturalnych.
A zatem w ustroju Narodowym niezbędna jest powszechna organizacja wychowawcza. Musi ona być:
- Spontaniczna (młodzież tworzy ją sama dla walki ze starym światem o nowe idee);
- Powszechna (nie żadne elity, ani zespoły) Bezklasowa (grupy organizowane nie na podstawie przynależności do szkoły średniej, lecz na podstawie wieku i przynależności terytorialnej);
- Kierowana przez młodzież (nie mianowani opiekunowie — nauczyciele czy ludzie starsi, lecz najwartościowsi spośród samej młodzieży);
- Chrześcijańska (oparta na etyce katolickiej i na myśli katolickiej);
- Żołnierska (przygotowująca duchowo i fizycznie do służby wojskowej, która będzie jej zakończeniem, związana pracą z młodą rezerwą);
- Gospodarcza (przygotowująca swych członków do pracy w nowych dziedzinach gospodarczych, kierująca ich tam, gdzie najwięcej potrzeba nowych sił, kształcąca w kierunku podniesienia kultury wytwórczości gospodarczej).
Organizacja wychowawczo-polityczna winna być podwaliną roli młodzieży w państwie Narodowym i narzędziem przekształtowania i podwyższenia ducha Narodu.
Jan Grabowski
Pismo Narodowo-Radykalne „Falanga”, 1936.
Najnowsze komentarze