Rzadko doceniamy Gazetę Wyborczą, praktycznie wcale, ale za tekst „A lud roboczy wytrzeszcza oczy” należy się uznanie. Można powiedzieć, że redaktorzy z Czerskiej przemówili językiem naszego portalu, na którym od kilkunastu lat zwracamy uwagę na neokolonialny charakter III RP. Ceny jak na Zachodzie, zarobki jak w Trzecim Świecie, tak można podsumować jego wymowę.
Od ponad ćwierć wieku rządzący przyzwyczaili nas do następującej argumentacji: musi być tak, jak jest, bo nadrabiamy zapóźnienia z okresu komunizmu, nasza praca jest mniej wydajna niż na Zachodzie, a w bogatych krajach Europy dysproporcje między zarobkami klas niższych i elity są równie duże albo jeszcze większe. Kolejne ekipy przegapiły moment, w którym to wszystko stało się nieaktualne. Argument o nadrabianiu, nawet jeśli jest dalej w grze, coraz trudniej zaakceptować. Ile można „nadrabiać”? Ile lat można zwalać wszystko na poprzedni system, na wojnę albo na zabory?
Mało wydajna praca? Jakiś żart. Z wszelkich statystyk wynika, że pracujemy najciężej w Europie. A jakość tej pracy potwierdzają sukcesy wielkich firm – Opla, Fiata, Ikei – które przenoszą do Polski produkcję właśnie ze względu na wydajność i profesjonalizm naszych pracowników. Dysproporcje zarobków? Rzeczywiście są na całym świecie. Problem w tym, że robotnik niemiecki, włoski, francuski czy brytyjski może sobie za swoją pensję pozwolić na wynajęcie domu lub porządnego mieszkania, przyzwoity nowy samochód i wakacje dla rodziny.
Ludzie potrafią liczyć. Widzą, że ceny większości produktów i usług mamy takie same jak na Zachodzie, a zarobki nawet pięć razy niższe. Widzą, ile warta jest ich praca „tam”, a ile „tutaj”. Dlatego wyjeżdżają. To cud, że nie było w Polsce rewolucji. Cud, że przez tyle lat ludzie to znosili.
Prekariat, wyzysk na rynku pracy, niskie płace, masowa emigracja młodych ludzi, wieczna niepewność, zagłębie taniej siły roboczej dla międzynarodowych koncernów, drenaż kapitału – to realia III Rzeczy. Oby ten System upadł.
Na podstawie: gazeta.pl
Najnowsze komentarze